آیا توان زمین گرمایی می تواند نقش اساسی در انتقال انرژی داشته باشد؟

رودخانه‌ی آب گرمی حدود ۳۰۰۰ فوتی زیرِ زمین بویزی، آیداهو در جریان است. از سال ۱۹۸۳ شهر از این آب مستقیماً برای گرم کردن خانه‌ها، اداره‌جات و مؤسسات، که چهار طبقه‌ی شهرداری شهر هم از همین دسته است، استفاده کرده است و در کل حدود یک سوم مرکز شهر را پوشش می‌دهد. این سیستم، بزرگ‌ترین سیستم زمین-گرمایی در کشور است.

به گزارش «انرژی امروز» از شبکه اخبار محیط زیست(Environmental News Network)، شهر بویزی نیازی به حفاری برای دسترسی به این منبع گرمایش نداشت. آب با دمای ۱۷۷ درجه‌ی فارنهایت از گسلی در دامنه‌ی کوه خارج از شهر به بیرون درز پیدا می‌کند.

این یک رویای انرژی تجدید پذیر است. گرمایش 6 میلیون فوت مربع در ساختمانهای گرم شده از نظر زمین گرمایی برای پمپاژ برق در ماه حدود 1000 دلار هزینه دارد. (کل هزینه سالانه استهلاک، نگهداری، پرسنل و تعمیر سیستم گرمایش منطقه ای شهر حدود 750،000 دلار است.)

طبق گفته‌ی مدیر انرژی زمین-گرمایی، جان گونارسون،‌ ۹۲ عدد از بزرگ‌ترین ساختمان‌های شهر از این سیستم گرمایشی استفاده می‌کنند. ساختمان‌ها گرما را می‌گیرند، جمع می‌کنند و درون چاه تغذیه تزریق می‌کنند. از این گرمایش یک بار استفاده می‌کنیم، سپس دوباره آن را به سیستم تزریق کرده و دوباره از آن استفاده می‌کنیم.