آیا کسی جلوی ترامپ، این تفنگدار تنها، را خواهد گرفت؟
آیا کسی جلوی ترامپ، این تفنگدار تنها، را خواهد گرفت؟
دیوید رنی/ سردبیر ژئوپولتیک اکونومیست
ترجمه: فاطمه لطفی
پس از چند سال، اسرائیل موفق شد آمریکا را تشویق کند به شرکت در حمله نظامی به ایران.
دنیا به این حمله واکنش نشان داد، اما فقدان قابل توجه بحث در مورد حقوق بینالملل از سوی متحدان آمریکا مشهود بوده است.
همه میدانند که این آمریکا نمیخواهد نقش پلیس دنیا را بازی کند.
اما مسئله جالبتوجه این است که چند تا از دولتهای دوست به نظر مشتاق میرسند که بگذارند ترامپ نقش تفنگدار تنها را بازی کند: یعنی استفاده از قدرت آمریکا بدون مجوز سازمان ملل برای استفاده از نیروی نظامی.
قوانین بینالمللی بسیار پیچیده هستند. مثلاً اسرائیل میتواند مدعی شود در برابر تهدیدهای ایران از خودش دفاع کرده.
بسیاری از کشورها موضع بسیار سادهای گرفتهاند.
فریدریش مرتز، صدراعظم آلمان، از خطرناک بودن ایران گفته و گفته اسرائیل کار کثیف را برای دنیا انجام داد.
وقتی آمریکا به این حمله پیوست رییسجمهور فرانسه گفت که حملات آمریکا چهارچوب قانونی ندارد اما تضعیف برنامه هستهای ایران، یک راه مشروع و قانونی است.
چنین چیزی نقطه مقابل نسل قبل است.
به حمله سال ۲۰۰۳ به رهبری آمریکا به عراق بیندیشید. بین غربیها در این موضوع شکاف وجود داشت.
گروه به رهبری فرانسه و آلمان بر این باور بودند که صحبتهای آمریکاییها در مورد حمله پیشگیرانه به صدام، چیزی جز عدالت برای کابویهای بیقانون نخواهد بود.
امروزه مهمترین همپیمانان آمریکا، بسیار نسبت به دونالد ترامپ نگران هستند نه درباره جدلها بر سر ایران.
و قانون بر اساس نظم بینالملل، جنگیست که اروپاییها نمیخواهند انتخابش کنند.
معنی چنین وضعیتی برای آینده برنامه هستهای ایران چیست؟
خیلی از زمانی نگذشته که ایران یک طرف مذاکراتی بود با حضور آمریکا، روسیه، چین، بریتانیا، فرانسه و آلمان. ۵ کشور اول عضو دایم شورای امنیت سازمان ملل هستند.
تمام این کشورها و نیز اتحادیه اروپا متفقالقول بودند که ایران نباید بمب هستهای داشته باشد و اگر ایران چنین چیزی بپذیرد تحریمهای بینالمللی برداشته میشوند و ایران دوباره به اقتصاد جهانی بازمیگردد.
و این خود دو پیام به همراه داشت: جایی برای پنهان شدن وجود ندارد، هیچ کس اجازه نمیدهد از مخمصه خلاص شوی و اگر کاری را که دنیا از تو میخواهد انجام دهی این کشورها میتوانند پاداشت را به تو بدهند.
«این همان مشکلیست که اعتماد به همراه دارد». چون آمریکا به تنهایی به دنبال تنبیه و مجبور ساختن ایران است.
اما رهبران ایران در حال تغییر رفتار خود هستند. آنها مجبورند به این باور برسند که توافق هستهای که برایشان پاداشهای اقتصادی به همراه داشته باشد یک نوع چماق است و
فقط یک جامعه بینالملل متحد میتواند چنین اعتمادی را ایجاد کند.
اما این روش دونالد ترامپ نیست و همپیمانان غربی از محدودیتهای عدالت تفنگدار تنها خبر دارند.
حالا باز هم جهان با یک رئیس جمهور آمریکایی سر و کار دارد که قبلا هم داشته است.
