انتشارات منفی در سناریوهای اقلیمی چون سرطانی در حال گسترس است

دولت ها و شرکت ها (ظاهرا) باهم مسابقه گذاشته اند برای مقابله با تغییرات اقلیم و برنامه های بزرگی برای جذب و ذخیره سازی کربن دارند. اما متخصصان بر این باورند این برنامه های جذب و ذخیره سازی کربن، راه فراری است در مقابل تعهدات واقعی.

به گزارش «انرژی امروز» از بلومبرگ، اصول سرمایه گذاری پاسخگوی سازمان ملل می گوید که بین سالهای 2019 و 2020، حدود 42 شرکت اهداف انتشارات صفر خود را اعلام کرده اند. بیش از نیمی از این برنامه ها شامل، درختکاری،حفاظت از جنگل ها و جذب CO2 بوده است هرچند تجارتی که این شرکت ها در پیش گرفته اند در جهت گرم تر کردن کره زمین بوده است.

این تکنولوژی ها به طور کلی با عنوان حذف دی اکسید کربن (CDR) شناخته می شوند. اما CDR باعث نمی شود این شرکت های آلاینده بتوانند خود را از عواقب آلایندگی کنار بکشند. برای درختکاری زمین بسیار زیادی نیاز است و دیگر روش های جذب دی اکسید کربن هم بسیار گران قیمت هستند.

هرچند شرکت ها برنامه هایی هم دارند که مثلا از طریق تولید انرژی از بیومس، جذب انتشارات تولیدی و فراوری این انتشارات به اهداف «انتشارات منفی» هم برسند. اما همین تکنولوژی هم به زمین زیادی نیاز دارد.

بر اساس گزارش جدیدی که صلح سبز بریتانیا منتشر کرده است تا سال 2050 از طریق جنگل کاری های جدید می توان بین 500 تا 3600 میلیون تن متریک دی اکسید کربن را از اتمسفر جذب کرد. بریتیش ایرویز و شرکت نفت انی ایتالیا هر کدام مدعی هستند که سالانه خواهند توانست 30 میلیون تن متریک دی اکسید کربن را از اتمسفر جذب کنند. یعنی به اندازه 12 درصد آن چیزی که صلح سبز پیش بینی می کند.

پانل بین المللی تغییر اقلیم IPCC هم می گوید که فقط 500 میلیون هکتار زمین خالی وجود دارد که می توان برای جذب کربن از آن استفاده کرد. صلح سبز می گوید رویال داچ شل به تنهایی برنامه ریزی کرده است یک دهم از این مقدار زمین را درختکاری کند تا به اهداف انتشارات صفر خود برسد.

وقتی صنایع را در نظر می گیرید برنامه های برخی شرکت ها بدتر از این هم هست. بخش برق به راحتی می تواند با تولید برق بادی و خورشیدی در جهت کربن زدایی پیش رود و آژانس بین المللی انرژی بر این باور است که این بخش می تواند بدون هیچ گونه برنامه CDR به انتشارات صفر برسد.

با این حال شرکت های برقی بر استفاده از CDR تاکید دارند.

IPCC در هر دستورالعملی که برای کاهش گرمایش زمین به کمتر از 2 یا 1.5 درجه منتشر کرده است از CDR سخن می گوید. برخی از این نقشه های طوری نوشته شده اند که انتشارات منفی از بهترین تخمین هایی که از نظر اقتصادی عملی هستند هم عبور کرده است.

کوین اندرسون و گلن پیتر مقاله ای در سال 2016 با عنوان «مشکل انتشارات منفی» نوشتند که 500 ارجاع داشت. در همان سال جیمز هانسن هشدار داد که انتشارات منفی در سناریوهای اقلیمی «چون سرطانی در حال گسترس» است.

برخی بر این اعتقاد هستند که قرار نیست تمامی برنامه هایی که از انتشارات صفر صحبت می کنند نامعتبر باشند. اما برخی صنایع سنگین و نیز بخش حمل و نقل هم نمی توانند با استفاده از CDR به انتظاراتی که سیاست گذاران از آنها دارند برسند.

ThyssenKrupp AG که یک شرکت تولید کننده فولاد است می خواهد تا سال 2050 به انتشارات خنثی برسد و شرکت کشتی رانی مورال مرسک هم قرار است در طی یک دهه به انتشارات خنثی برسد. شرکت نفتی اکسیدنتال هم امیدوار است بواسطه جذب کربن به تجارتی سودآور برسد.

سابین فوس از موسسه تحقیقات مرکاتور می گوید: مشکل این است که این پروژه ها شرکت ها را از توسعه کربن زدایی فراینده های فعلی خود معاف می کند.