اکونومیست: بازگشت جنگ ستارگان
تلاش دونالد ترامپ برای تسلط بر مدار زمین
دونالد ترامپ میگوید: «رونالد ریگان سالها پیش این را میخواست، اما آن زمان فناوری آن را نداشتند.» به گفته او اکنون آمریکا بالاخره میتواند یک «سپر دفاع موشکی پیشرفته» بسازد. گنبد طلایی ترامپ- کنایهای به گنبد آهنین سادهتر اسرائیل- قرار است از آمریکا در برابر حملات هوایی محافظت کند، از جمله با استفاده از صدها یا هزاران ماهواره که میتوانند موشکهای دشمن را هنگام برخاستن ردیابی و به آنها حمله کنند.
به گزارش «انرژی امروز» از اکونومیست، ترامپ در مبارزات انتخاباتی خود قول چنین سپری را داده بود. در 20 مه، او گفته بود که لایحه مالیاتی «بزرگ و زیبای» او که هنوز توسط کنگره تصویب نشده، شامل 25 میلیارد دلار بودجه اولیه است و این پروژه در مجموع 175 میلیارد دلار هزینه خواهد داشت. در عمل، گنبد طلایی احتمالا هزینه بسیار بیشتری خواهد داشت، دفتر بودجه کنگره تخمین میزند که این لایحه میتواند در طول 20 سال به بیش از 500 میلیارد دلار برسد، و بسیار بیشتر از جدول زمانی بسیار خوشبینانه ترامپ که «دو و نیم تا سه سال» است، طول خواهد کشید.
ادعای ترامپ مبنی بر اینکه این سیستم «تقریبا ۱۰۰درصد محافظت» فراهم میآورد، نیز مورد تردید است. میزان موفقیت احتمالا به دامنه سپر بستگی دارد. گزارش اخیر انجمن فیزیک آمریکا، متشکل از گروهی از فیزیکدانان، حاکی از آن است که برای اطمینان از رهگیری تنها ده موشک هواسونگ-۱۸ کره شمالی، به ۱۶۰۰۰ موشک فضایی نیاز است. اما اگر رهبران آمریکا قبل از اقدام، ۳۰ ثانیه زمان تصمیمگیری میخواستند، به ۳۶۰۰۰ رهگیر نیاز داشتند. و اگر آمریکا از شهرهای بسیار شمالی، آلاسکا یا غرب میانه نیز دفاع میکرد، «رهگیرهای بسیار بیشتری» از این تعداد مورد نیاز بود.
گنبد طلایی تا حدودی پاسخی به نگرانی پنتاگون مبنی بر ساخت تعداد زیادی موشک جدید و متنوعتر توسط دشمنان آمریکا است. رادارها و پدافندهای آمریکایی بر موشکهایی که از فراز قطب شمال عبور میکنند، متمرکز بودهاند. اما موشکهای هایپرسونیک دوربرد که مانورپذیری بیشتری دارند و سیستمهای «مدار کسری» که میتوانند تا حدودی زمین را محاصره کنند، میتوانند مسیرهای غیرقابل پیشبینیتری را طی کنند. گزارش اخیر آژانس اطلاعات دفاعی نشان میدهد که تیرهایی از همه جهات به سمت آمریکا پرتاب میشوند. کانادا که در حال حاضر فرماندهی مشترک دفاع هوافضا با آمریکا دارد، در حال مذاکره برای پیوستن به گنبد طلایی است.
این سپر دفاعی نشان میدهد که چگونه مدار زمین در حال تبدیل شدن به خط مقدم در مبارزه جدید بین روسیه، چین و آمریکا است. این کار توسط امثال کاسموس ۲۵۵۳، ماهواره روسی که آمریکا معتقد است نمونه اولیه غیرمسلح یک سلاح فضایی به ویژه ترسناک است، انجام میشود: یک سلاح هستهای که قادر به از بین بردن ماهوارهها در سراسر بخشهای وسیعی از مدار پایین زمین است؛ همانند آنهایی که بخشی از گنبد طلایی خواهند بود. چین هم در حال ساخت طیف وسیعی از سلاحهای ضد فضایی است. ژنرال استفن وایتینگ، رئیس فرماندهی فضایی آمریکا، در مورد زرادخانه رو به گسترش ضد ماهوارهای چین گفته: «این زرادخانه با سرعتی باورنکردنی در حال پیشرفت است.»
چنین سلاحهایی چیزی فراتر از زیرساختهای دفاعی را در معرض خطر قرار میدهند. این سلاحها فضاپیماهایی را تهدید میکنند که ارتباطات و دادههای موقعیتیابی، ناوبری و زمانبندی ضروری برای اقتصادهای مدرن را فراهم میکنند. آسیبپذیری سیستمهای ناوبری ماهوارهای با افزایش شدید پارازیت و جعل سیگنالهای آنها آشکار شده است.
روسیه و چین در حال توسعه ماهوارههایی با «قابلیتهای مانور پیشرفته» هستند که به آنها اجازه میدهد در ماهوارههای آمریکایی اختلال ایجاد کنند یا آنها را نابود کنند. به عنوان مثال، در ماه مه 2024، طبق گزارش جدید مرکز مطالعات استراتژیک و بینالمللی (CSIS)، کاسموس 2576، وارد مدار «همسطح» با ماهواره جاسوسی آمریکایی USA 314، شد بهطوری که «میتواند موقعیت یک سلاح ضدفضایی را نشان دهد». فرانسه چنان نگران شده که به فکر توسعه سیستمهای «محافظ» برای ماهوارهها است، که میتواند به ماهوارهها اجازه دهد تهدیدات را شناسایی کرده و بعد با استفاده از یک ربات یا لیزر از خود دفاع کنند. انواع دیگری از تنشهای آسمانی نیز در جریان است. در مقطعی از سال گذشته، فضاپیمای چینی TJS-4، که مظنون به جاسوسی سیگنالی است، مانوری انجام داد تا بین یک ماهواره نظارتی آمریکایی و خورشید قرار گیرد. به گفته CSIS، این کار باعث ایجاد سایههایی میشد که مانع از گرفتن عکسهای خوب از فضاپیمای چینی توسط آمریکاییها میشد. ژنرال مایکل گوتلین، رئیس جدید گنبد طلایی، اوایل امسال چین را به مانور «جنگ سگها در فضا» متهم کرد. با این حال، آمریکا در این زمینه به سختی در حال عقبنشینی است. ماه گذشته، ماهواره نظارتی ژنرال وایتینگ USA 324، به دو ماهواره چینی مظنون به جاسوسی الکترونیکی TJS-16 و TJS-17، نزدیک شد. طبق گفته COMSPOC، شرکتی که اشیاء را در فضا ردیابی میکند، این ماهواره از فاصله ۱۷ کیلومتری ماهواره اول و ۱۲ کیلومتری ماهواره دوم عبور کرد. این فاصله بسیار نزدیکتر از فاصلهای بود که کاسموس ۲۵۷۶ با USA 314 داشت. جاناتان مکداول از مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمیتسونیان خاطرنشان میکند که این «صدای وزوز» ماهوارههای چینی «از آن نوع چیزهایی بود که باعث میشود مقامات وزارت دفاع وقتی چین همین کار را با ماهوارههای ما میکند، اظهار نظرهای خشمگینانهای کنند».
