تا 2500 زمین برای بشر جایی غریب خواهد بود
دانشمندان می گویند: تا سال 2500 گرمایش جهانی باعث خواهد شد که جنگل های آمازون به سرزمینی لم‌یزرع تبدیل شود، غرب میانه آمریکا تبدیل شود به نواحی گرمسیری، و هند آنقدر گرم خواهد شد که دیگر نشود در آن زندگی کرد.
به گزارش «انرژی امروز» دانشگاه مک‌گیل می گوید محققان و سیاستگذاران با هر سناریوی اقلیمی که در نظر داشته باشند باید به شاخص های حیات در کره زمین بعد از سال 2100 توجه داشته باشند.
بر اساس گزارش یک تیم از دانشمندان بین المللی، اگر انتشار دی اکسید کربن به طور قابل توجهی کاهش نیابد، تا سال 2500 گرمایش جهانی باعث خواهد شد که جنگل های آمازون به سرزمینی لم‌یزرع تبدیل شود، غرب میانه آمریکا تبدیل شود به نواحی گرمسیری، و هند آنقدر گرم خواهد شد که دیگر نشود در آن زندگی کرد.
کریستوفر لیون، از دانشگاه لیدز و محقق پسادکتری در دانشگاه مک گیل می گوید: ما باید بتواند کره زمین قابل زیست را برای فرزندان و نوه های خود آرزو کنیم. باید کاری کنیم که کره زمین را برای آنها به عنوان مکانی قابل زندگی نگه داریم. اگر ما نتوانیم به به اهداف توافق پاریس برسیم، و انتشارات را کاهش ندهیم دنیایمان به طرز عجیبی تغییر خواهد یافت.
دانشمندانی از مونترال و بریتانیا بر اساس زمان و بسته به غلظت انتشارات کربن در سه حالت کم، متوسط و بالا، پیش بینی هایی برای اقلیم انجام داده اند که احتمالا تا سال 2500 به تحقق خواهند پیوست.
نتایج تحقیق آنها در ژورنال Global Change Biology منتشر شده است.
بر اساس سناریوی کاهش کم و متوسط انتشارات، مناطق کشاورزی که بهترین محصولات را تولید می کنند از بین خواهند رفت. حوزه آمازون نیز تبدیل خواهد شد به یک سرزمین لم یزرع.
از سویی میزان امواج گرما در مناطق حاره برای زندگی بشر بسیار کشنده خواهد بود. حتی زمانی که سناریوی کاهش بیشتر انتشارات را در نظر بگیریم این گروه به این نتیجه رسیدند که سطح آب دریا به دلیل اختلاط آب در اقیانوس های گرم تر بالا خواهد آمد.
لیون می گوید همه اینها نشان از اهمیت تغییرات اقلیم در طولانی مدت است.
محققان می گویند هر چند بسیاری از گزارش ها بر اساس تاثیرات بلند مدت تغییرات اقلیم مثل بالا آمدن سطح آب اقیانوس ها، افزایش دما و افزایش میزان گازهای گلخانه ای ست، اما بیشتر این گزارش ها اشاره ای به بعد از سال های 2100 نمی کنند. بنابراین برای مقابله با تغییرات اقلیم سیاستگذاران و محققان باید به بعد از سال 2100 هم فکر کنند.
لیون می گوید: توافق اقلیمی پاریس، سازمان ملل، و پنل بین دولتی تغییرات اقلیم گزارش هایی دارند درباره اینکه ما باید تا سال 2100 چه کنیم. اما نمی گویند بعد از آن چه اتفاقی خواهد افتاد. این شاخص که به مدت 30 سال استفاده شده است کوته بینانه است چون مردمی که امروز به دنیا می آیند در 2100 حدود 70 سال خواهند داشت.
آنها می گویند سیاست های مربوط به اقلیم نباید در 2100 متوقف شود چون این سیاست ها نمی توانند به طور کامل چشم اندازی از اثرات تغییرات اقلیم بر روی کره زمین را نشان دهند.
