تهران در مواجهه با کمبود 100 شبانه‌روز مصرف آب پایتخت‌نشین‌ها
کاهش ۱۰ درصدی در مصرف ضرورت دارد
اتمام منابع آب و پاییز کم‌بارش امسال شرایط متفاوتی برای کشور و به‌ویژه استان تهران فراهم آورده و سال سختی را به لحاظ تأمین مطمئن و پایدار آب رقم زده است و وضعیت تأمین آب را با چالش جدی مواجه کرده است.
به گزارش «انرژی امروز» از پایگاه اطلاع‌رسانی وزارت نیرو (پاون)، تهران در شرایطی به فصل پاییز و شروع سال آبی جدید وارد شده که با کسری 314 میلیون مترمکعبی نسبت به سال گذشته مواجه است و کارنامه سال آبی 1400-1399 را درحالی می‌بندیم که میزان بارش‌های کشور در مقایسه با متوسط بلندمدت با کاهش 50 درصدی مواجه بوده است؛ به طوری که ورودی سدهای تامین‌کننده آب تهران کاهش 40 درصدی داشته است.
این در حالی است که مطابق پیش‌بینی‌ها امسال پاییزی کم‌بارش داریم و پیش‌بینی‌های سازمان هواشناسی نیز از بارش‌های کمتر از نرمال در پاییز و افزایش نیم تا دو درجه‌ای دما در مقایسه با آمار بلندمدت در فصل پاییز حکایت دارد. از سوی دیگر بارش‌های احتمالی صرفا در ارتفاعات صورت خواهد گرفت.
در چنین شرایطی متوسط مصرف آب در تهران سه میلیارد و 300 میلیون لیتر (معادل سه میلیون و 300 هزار متر مکعب) است که با در نظرگرفتن این رقم، می‌توان گفت تهران به میزان 100 روز مصرف شهروندانش نسبت به سال گذشته با کمبود آب روبروست.
بر اساس آمار موجود، هر تهرانی به طور متوسط ۲۴۰ لیتر در شبانه‌روز آب مصرف می‌کند؛ در حالی‌که متوسط کشوری این عدد ۲۰۰ لیتر است.
از سوی دیگر هم‌اکنون سرانه آب هر نفر در کشور حدود ۱۶۰۰ مترمکعب است؛ در حالی‌که این عدد برای تهرانی‌ها تنها ۳۵۰ مترمکعب است و همین مسئله موجب شده است سرانه آب در تهران حدود یک‌پنجم متوسط کشور باشد.
همین امر باعث شده است استان تهران بعد از سیستان و بلوچستان دومین استان فقیر از نظر منابع آبی معرفی شود. جمعیت بالا و سرانه مصرف بالای آب این استان از دلایل کسب این رتبه ناخوشایند است.
گذر از چنین شرایطی نیازمند راهکاری سریع و زودبازده است؛ کاهش مصرف، رعایت شیوه‌های مدیریت مصرف و پرهیز مصارف غیرضرروی یکی از این راهکارهاست.
10 درصد کاهش مصرف در هر خانوار اقدامی راهگشا در این شرایط است. این میزان کاهش بسیار ناچیز است و به هیچ عنوان لطمه‌ای به نیازهای روزمره خانواده‌ها وارد نمی‌کند، ولی کمک زیادی به تامین آب در این روزهای بی‌باران خواهد بود.
در این شرایط، ضروری است مصارف سایر حوزه‌ها (غیر شرب) نظیر کشاورزی، صنعت و فضای سبز شهری مورد بازنگری جدی قرار گیرد، چرا که بخش اعظمی از مصارف آب در این حوزه‌ها صورت می‌گیرد.
