در هوانوردی الیگارشی، چین از هند عقب افتاده است
زندگی برای ابرثروتمندان آسیا فراز و نشیبهای خود را دارد. یک صنعت، بیش از هر صنعت دیگری، چشمانداز ثروت آنها را نشان میدهد: بازار حیرتانگیز جتهای شخصی.
به گزارش «انرژی امروز» از اکونومیست، در سالهای اخیر، تعداد هواپیماهای شخصی مجلل ثبت شده در چین به شدت کاهش یافته، تا حدی به این دلیل که حزب کمونیست از نمایشهای مجلل ثروت ناراحت شده. حالا ثروتمندان رو به رشد هند هستند که در حال خرید هواپیماهای شخصی شیک هستند.
سازندگان جتهای شخصی مدتهاست که آسیا را بخش بزرگی از رشد آینده میدانند. تخمین زده میشود ارزش فروش جتهای شخصی در این قاره تا سال 2030 سالانه 7 درصد افزایش خواهد یافت. در مقابل رشد جهانی سالانه 4 درصد و ایالات متحده تنها 1 درصد است که دو سوم ناوگان جتهای شخصی جهان را دارد.
سالها تقاضای چین بود که دلالان منطقه را ثروتمند میکرد. چین هنوز هم جتهای شخصی بیشتری نسبت به همسایگان خود دارد، اما این پیشتازی رو به کاهش است. طبق گزارش گروه اسکای آسیا (ASG)، کارگزار و مشاور جتهای تجاری، بین سالهای ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۴، اندازه ناوگان چین به میزان قابل توجهی یک چهارم کاهش یافته و به ۲۴۹ جت رسیده.
قوانین منع سفر در دوران بدون کووید ممکن است یک دلیل است اما یکی از مهمتر دلایل سقوط املاک و مستغلات و سرکوبهای حزب حاکم است. تعداد میلیاردرهای چین در سال ۲۰۲۱ به حدود ۱۱۸۵ نفر رسید (۳۷درصد کل جهان). حالا به یک سوم این رقم کاهش یافته.
چند سال پیش دولت چین کمپینهای جلوگیری از رفتارهای شهرتطلبانه اعضای حزب به عنوان اسراف راهاندازی کرد. حتی مصرف الکل در مراسم دولتی و استفاده بیش از حد از گیاهان در اتاقهای جلسات مورد ممنوع شد. حتی افرادی که پول زیادی دارند، نگران دیده شدن در حال خرج کردن پول خود هستند.
اما با عبور از هیمالیا وضع فرق دارد. بین سالهای ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۴، تعداد جتهای خصوصی ثبت شده در هند تقریبا یک چهارم افزایش یافته و به ۱۶۸ فروند رسیده. تعداد پروازهای خصوصی ماهانه سه برابر شده و به بیش از ۲۴۰۰ فروند رسیده که بالاتر از هر جای دیگری در این قاره است. در سال منتهی به مارس ۲۰۲۵، چهار مسیر از ده مسیر محبوب جتهای خصوصی در آسیا، مسیرهای داخلی هند بودند که بمبئی را به دهلی، بنگلور، احمدآباد و پونا متصل میکردند که تنها 4 ساعت باهم فاصله دارند. هیچ یک از شلوغترین مسیرها از فرودگاههای چین شروع یا به آنها ختم نمیشد.
دوران خوب در هند از سال ۲۰۲۱ آغاز شد. شرکتهای جت خصوصی زمانی به هند اهمیت نمیدادند. اکنون آنها مسابقات چوگان را برای جلب مشتریان ترتیب میدهند.
اکنون شرکتهای ساختمانی، جواهرات، داروسازی و آموزش و پرورش که بسیاری از آنها از شهرهای درجه دو و سه هستند خریدار جت شخصیاند، آنها دیگر مایباخ و رولز رویس نمیخرند.
هندیهای جتشخصی سوار از همتایان چینی خود متفاوت هستند. در چین، بازار خودنمایی داغ است. طرز فکر این است: من نمیتوانم با جتی که از جت رقیبم کوچکتر است به بازی گلفم برسم. بنابراین خریداران چینی به سمت هواپیماهای پیشرفتهای گرایش دارند که میتوانند مسافتهای طولانی را طی کنند، حتی اگر این مسافت بیشتر از نیاز آنها باشد.
هندیها اغلب مدلهای کاربردی میخرند. در چین برعکس هند پیمودن مسافتهای کوتاه روی زمین با استفاده از راهآهن پرسرعت یا بزرگراههای جدید و بکر آسان است.
جتهای شخصی بسته به اندازه، برد و سنشان بین ۳ تا ۱۰۰ میلیون دلار قیمت دارند. در هند مالیات بر جتها ۲۸درصد است. برای یک جت ۱۰ میلیون دلاری، هزینههای ثابت سالانه ۱ تا ۱.۵ میلیون دلار است، بدون احتساب هزینههای سوخت، پارکینگ و فرود.
پروازهای خصوصی به ازای هر مسافر، انتشار گازهای گلخانهای بسیار بیشتری نسبت به پروازهای تجاری تولید میکنند.
هند در مجموع تنها حدود ۳۰۰ فرودگاه دارد، در حالی که در آمریکا ۱۶۰۰۰ فرودگاه وجود دارد.
با افزایش تعداد فرودگاهها تعداد جتها نیز افزایش خواهد یافت. خدمات چارتر خصوصی که برای میلیونرهای کمدرآمدتر در نظر گرفته شده، رایجتر میشوند. این صنعت میتواند با استفاده از مدلهای تجاری نوآورانه برگرفته از غرب، مانند چارترهای هواپیما بر اساس تقاضا و تایم شر، به سرعت گسترش یابد.
به نظر نمیرسد بازار هند در معرض دخالتهای دولتی باشد که در چین مرسوم شده. بنابراین، نکته اصلی تاثیرگذار رکود اقتصادی بزرگ است. در رکود اقتصادی، جتهای شرکتی اولین چیزی خواهند بود که باید از رده خارج شوند.
