دو روند عمده توازن تقاضای گاز کدامند
تقاضای گاز در یکی، دو دهه آینده به پیک تاریخی خود می رسد
گاز طبیعی به‌عنوان یک سوخت نسبتا پاک فسیلی نقشی کلیدی در گذار انرژی به تجدیدپذیرها در سال‌های پیش رو بازی خواهد کرد، اما میزان سوددهی سرمایه‌گذاری در این صنعت خیلی مشخص نیست.
به گزارش «انرژی امروز» از دنیای اقتصاد، سرمایه‌گذاری فراوان در ذخایر جدید گاز و تاسیسات مایع‌سازی در سال‌های اخیر به جهانی شدن این بازار کمک کرده اما موجب مازاد عرضه نیز شده است. رشد تقاضای آسیا در ماه جاری قیمت‌ها را به طرز چشمگیری افزایش داده است و امید به شرایط بهتر را بالا برده.
اما هرگونه بهبود پایدار در قیمت‌ها و سود، نیازمند این است که تولیدکنندگان سوخت‌های فسیلی در مقابل وسوسه سرمایه‌گذاری مجدد در سوخت مورد علاقه خود در «گذار سبز» مقاومت کنند.
به گزارش وال‌استریت ژورنال، دو روند عمده توازن تقاضای گاز را شکل می‌دهند: رشد رونق در آسیا منجر به افزایش مصرف می‌شود؛ و کاهش خرید گاز در اروپا و آمریکای شمالی اثری معکوس بر آن وارد می‌کند. سوددهی در آینده به این بستگی دارد که عرضه و تقاضا تا چه حد به هم نزدیک باشند.
اقتصادهای بزرگ جهان به ایجاد تغییرات شدید در انتشار گازهای گلخانه‌ای متعهد شده‌اند. اتحادیه اروپا، ژاپن، کره جنوبی و بریتانیا همگی قول داده‌اند میزان انتشار خالص کربن را تا سال ۲۰۵۰ به صفر برسانند. چین این تعهد را برای سال ۲۰۶۰ در نظر گرفته است. آمریکا هم تحت هدایت رئیس‌جمهور جدیدش جو بایدن، ممکن است به این جرگه ملحق شود.
گاز طبیعی احتمالا دو نقش اساسی در گذار انرژی از فسیلی به انرژی‌های نو بازی کند: تا زمانی که به اندازه کافی انرژی تجدیدپذیر تولید شود، در نیروگاه‌ها جایگزین زغال سنگ شود و به‌عنوان پشتیبان در تولید برق بادی و خورشیدی در مواقعی که جریان به دلایل مختلف قطع می‌شود استفاده شود.
بر اساس این گزارش، تقاضای گاز احتمالا زمانی در یکی، دو دهه آینده به پیک تاریخی خود برسد و پس از آن به تدریج کاهش یابد. اگر نرخ بهره بالا رود، استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر با سرعت کمتری جلو خواهد رفت و می‌تواند تقاضا را برای گاز افزایش دهد. پیشرفت در مهار کربن و ذخیره‌سازی آن هم عامل دیگری است که می‌تواند نقش این منبع انرژی را گسترش دهد.
از سوی دیگر اما، تقاضای گاز در صورت کاهش سریع تر از انتظار هزینه تولید انرژی‌های تجدیدپذیر و ذخیر‌سازی آنها یا سرعت گرفتن پیشرفت در تولید هیدروژن سبز (که سوختی پاک است و برای تولیدش از انرژی‌های نو به جای فسیلی‌ها استفاده می‌شود)، کاهش خواهد یافت.
عدم قطعیت‌ها موجب نااطمینانی در مورد تخمین میزان عرضه مورد نیاز در آینده می‌شود، به خصوص آنکه پروژه‌های گازی سال‌ها زمان می‌برند تا به بهره برداری برسند و برخی میادین نفتی هم گاز را به‌عنوان محصولی جانبی تولید می‌کنند. این موضوع ریسک مازاد تولید را بالا می‌برد که پس از آن قیمت‌ها افت خواهند کرد. بر خلاف نفت، گاز سازمانی جهانی مانند اوپک ندارد تا به حمایت از قیمت‌ها در زمان مازاد عرضه بپردازد.
گاز طبیعی مایع (LNG) هم احتمالا بر قیمت‌ها فشار بیاورد چراکه به دلیل منعطف‌تر بودن نسبت به گازی که با خط لوله انتقال می‌یابد، کسری‌ها را جبران می‌کند. احتمال دارد قطر، روسیه و آمریکا به‌عنوان بزرگ ترین تولیدکننده‌های گاز جهان به افزودن قابل ملاحظه ظرفیت تولید ال ان جی وسوسه شوند.
انتظارات بلند مدت برای قیمت و تقاضای سوخت‌های فسیلی امسال کاهش یافت که موجب اعلام کاهش درآمد تولیدکنندگان نفت و گاز به میزان میلیاردها دلار شد. ممکن است بیش از این هم در راه باشد. حتی احتمال غیراقتصادی شدن تولید گاز در برخی نقاط به خصوص در آمریکا، روسیه و خاورمیانه وجود دارد.
از سوی دیگر، دشوار بتوان تصور کرد تولیدکنندگان به اندازه کافی سرمایه دریافت کنند تا به توسعه بیش از اندازه این صنعت بپردازند. با این حال، نقش گاز در گذار انرژی دقیقا چیزی است که می‌تواند سرمایه‌گذاری بیش از حد در این صنعت را ممکن بسازد.
