راه‌اندازی مجدد نیروگاه‌های هسته‌ای با ادامه جنگ در اوکراین
بررسی ریسک‌های قانون جدید آمریکا درمورد کاهش وابستگی به اورانیوم روس‌ها
به نظر می‌رسد تغییرات آب و هوا در دنیا، باید منجر به یک رنسانس در تولید برق اتمی در ایالات متحده شود اما این کشور تا کنون موفق به انجام چنین کاری نشده است.
با این حال ادامه جنگ در اوکراین ممکن است این انگیزه را به آمریکایی‌ها بدهد که بازگشت چندان امیدبخشی محسوب نمی‌شود، اما افت تولید در تولیدکنندگان برق و نرسیدن به حدنصاب نیروگاه‌های سبر آنها را ناچار کرده در داواسط ومین سال جنگ روس‌ها با اوکراین، واقعیت را قبول کنند.
نیروگاه اتمی در کریستال ریور در فلوریدا. منبع: Bloombergهنگامی که سال اول جنگ آخر به اتمام می‌رسید، قیمت اورانیوم حدود 50 دلار در هر پوند بود و صحبت‌های ممنوعیت واردات سوخت اتمی از روسیه به ایالات متحده، نقل زبان مقامات آمریکایی بود. اما هرچه جهان به می 2024 نزدیک می‌شد، هنوز هم جنگ وحشتناکی در اوکراین جریان داشت با این تقاوت که قیمت اورانیوم اکنون بیش از 90 دلار در هر پوند است ضمن اینکه ممنوعیت واردات اورانیوم U3O8 از روسیه نیز تبدیل به قانونی لازم‌الاجرا شده است. در اوایل ماه آگوست (اواسط مردادماه”، واردات اورانیومی در نیروگاه‌های هسته‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد توسط قانون تازه تصویب شده از روسیه متوقف خواهد شد.
با این وجود، این قانون هنوز به وزارت انرژی اجازه می‌دهد مجوزهایی صادر کند که اگر برای حفظ و راه‌اندازی مجدد راکتورهای آمریکایی ضرورتی حیاتی باشد، واردات تقریباً تا یک میلیون پوند در سال از سوخت روسیه تا سال 2028 مجاز محسوب شود. این یک واقعیت است آمریکا هنوز راه درازی تا دستیابی به تولید انرژی با کربن صفر دارد. در این صورت و وابستگی منابع خارجی امری بسیار رایج است.
کانادا و استرالیا برای هیچ کسی در واشینگتن مشکل ایجاد نمی‌کنند، اما 12درصد وارداتشان از روسیه است. ضمنا یک 36درصد اضافی از واردات از قزاقستان و ازبکستان نیز دارند. بنابراین این قضیه مستقیماً تحت کنترل مسکو نیست، که در همسایگی چین قرار گرفته است. این ارقام در واقع اهمیت روسیه را نادیده می‌گیرند زیرا کوچک‌کننده نقش بزرگ این کشور در تبدیل اورانیوم به سوخت هسته‌ای قابل استفاده است. در سال 25022 Rus همچنین تامین 40درصد از بازار جهانی برای اورانیوم مورد استفاده در نیروگاه‌های تولید برق، مطابق با Citigroup Inc و تقریبا یک چهارم از نیازهای نیروگاه‌های هسته‌ای آمریکا را تامین کرد. روسیه همچنین تامین‌کننده سهم مهمی از اورانیومی است که برای برخی از فناوری‌های جدید رآکتور که در حال حاضر توسعه داده می‌شود، از جمله برخی از طرح‌های رآکتور کوچک مدولار یا SMR، لازم است.
هما‌‌ن‌طور که ایالات متحده سعی می‌کند چین را از زنجیره تأمین فناوری‌های بدون تولید کربن خود دور کند بی‌اینکه از دی‌کربنیزاسیون کلی جدا شود، اراده کرده روسیه را نیز از زنجیره تأمین هسته‌ای خود دور کند، بدون اینکه با خطر قطعی برق مواجه شود. این داده‌ها مبتنی بر روی واردات روشی برای رفع این موضوع است، اگرچه مسکو ممکن است با تحریم ارسالی به ایالات متحده پاسخ دهد. برای قیمت‌های اورانیوم که از ژانویه تاکنون کاهش داشته‌اند، امکاناتی که این قانون جدید ایالات متحده ایجاد می‌کند، می‌تواند به نوسانات جدیدی برعت بخشد. با این حال، مشتریان همچنان باید از موجودی‌های صندوق‌های کالایی که درصورت تغییر در این عقیده خطرناک است، مراقبت کنند.
برای پروژه گسترده‌تر احیای چشم‌اندازهای برق هسته‌ای ایالات متحده، این می‌تواند معنایی بیشتر از این داشته باشد. علاوه بر شروع شمارش معافیت از واردات سوخت هسته‌ای روسیه، این قانون همچنین ۲.۷ میلیارد دلار از بوئجه تامین مالی فدرال را برای کمک به توسعه تولید داخلی سوخت هسته‌ای باز می‌کند.
مشکل آمریکا، اینجا کمتر به مقدار پول درگیر شده و بیشتر به میزان تولید مربوط است.
سال‌هاست که طرفداران نیروگاه‌های هسته‌ای جدید به مشکلات امنیت ملی ناشی از اجازه دادن به توانایی‌ها و تخصص‌های هسته‌ای قدیمی ایالات متحده که زمانی قدرتمند بودند و بی‌حرکت باقی می‌مانند، به عنوان دلیلی برای احیا هشدار داده‌اند. آنها این کار را انجام دادند چون از نظر اقتصادی، برخلاف دهه‌های گذشته، اطمینان چندانی به نیروگاه‌های جدید در ایالات متحده نیست. در حالی که کربن، نسبت به منابع دیگر، بسیار گران است (به ویژه زمانی که هنوز قیمت‌گذاری هم نشده) و ریسک توسعه بالایی دارد زیرا سال‌ها برای ساخت نیروگاه‌های اختصاصی آن نیاز است. SMRها برای پاسخ به این سوالات هنوز جواب‌هایی جدی ندارند.
اکنون که این دلیل امنیت ملی در حالی به مهم‌ترین لحظه برای تصیم‌گیری رسیده، همان‌قدر که آمریکایی‌ها از ورود خودروهای الکتریکی چینی ارزان‌قیم،ت به‌خاطر دلایل اقتصادی خوشحال می‌شوند، ورود سوخت هسته‌ای روسیه اگرچه خوشحال‌کننده و امیدبخش است، می‌تواند تبدیل به ستون اصلی نگرانی‌های استراتژیکی آمریکا نیز شود.
اگر این قانون نشانه آغاز یک تلاش پیگیرانه برای احیای زنجیره تأمین هسته‌ای ایالات متحده باشد، یعنی این کشور قصد دارد منابع خود را به جز روسیه از هر راه دیگری تأمین کند. ینکه آیا این چنن حرکتی از نظر هرینه‌ای که آمریکا متحمل خواهد شد معقول است یا نیا، بسیار قابل بحث است.
در شبکه‌های تولید برق ایالات متحده با افزایش نفوذ انرژی تجدیدپذیر (اگرچه به صورت نامنظم)، سمت و سوی ارزش به سمت منابع انعطاف‌پذیر و قابل ارسال می‌تواند در کاهش عرصه‌های تأمین، مانند گاز طبیعی، باتری‌ها و همچنین مدیریت تقاضا، جابه‌جا شود. فررضیه «همیشه روشن ماندن نیروگاه‌های هسته‌ای» کمتر مناسب این کار است، اگرچه، همراه با صفر شدن انتشار کربن، ممکن است روش مناسب برای افزایش برق مرکز داده‌های«ـهمیشه روشن» باشند. با این حال اگر اتفاق بیفتد همچنان هزینه بالا باقی می‌ماند. «هزینه تمام شده» همیشه مهم است اما هنوز تنها یک شاخص از از چندین شاخص بسیار مهم در بحث درباره آینده انرژی ایالات متحده است.
