زندگی های جدیدی که از زباله ها متولد می شوند

دانشمندان بر این باورند که منطقه پلاستیسفر هم پتانسیل همراه داشتن پاتوژن ها را دارد و هم می تواند میکروبهایی را در خود پرورش دهد که بتوانند هیدروکربن ها را تجزیه کنند، از جمله این میکروب ها می توان به میکروب‌های پلاستیک خوار اشاره کرد.

به گزارش «انرژی امروز» از هفته‌نامه گاردین، بطری های پلاستیکی بزرگترین بخش زباله های اقیانوس هستند و تخمین زده می شود در دقیقه یک میلیون قطعه از این زباله ها وارد آب دریاها می شود.

متهم ردیف اول هم بطری های پلی اتیلن ترفالات موسوم به پت ها هستند. تحقیقات می گویند در ایالات متحده به تنهایی 17 میلیون بشکه نفت برای تولید بطری های مورد نیاز مصرفی سالانه این کشور نیاز است.

بر همین اساس هفته نامه گاردین گزارشی دارد از تحقیقاتی که در زمینه مقابله با آلودگی پلاستیکی در دنیا در حال انجام است.

گاردین می گوید تاثیری که آب بطری شده بر اکوسیستم ها دارد 1400 برابر بیشتر از آب شیر است. در بریتانیا قیمت آب بطری شده 500 برابر آب شیر قیمت دارد. بطری های این آب ها هم خود مشکل بزرگی هستند.

اخیرا مطاله ای انجام شده است که بر اساس آن محققان می گویند دو گونه باکتری می توانند این نوع بطری را تجزیه کنند. در این مطالعه که با عنوان «پلاستیک خوری» منتشر شده بود، از دو گونه تیوکلاوا BHET1 و باسیلوس BHET@ که در محیط آزمایشگاهی کشت شده بودند اما در اقیانوس ها هم یافت می شوند استفاده شد.

در اقیانوس آرام منطقه ای وجود دارد که به زباله‌دان بزرگ اقیانوس آرام (Great Pacific Garbage Patch) مشهور است. در این منطقه انواع زباله های پلاستیکی بر سطح دریا شناور هستند. دانشمندان می گویند وسعت این منطقه به بزرگی کشور فرانسه است اما با این حال پلاستیک ها به غیر از اینجا در جاهای دیگر هم هستند.

دانشمندان از سال 2013 مطالعه ای را آغاز کردند تا بتوانند ارگانیسم هایی را پرورش دهند که قادر باشند پلاستیک ها را تجزیه کنند.

سال گذشته هم بر اساس مطالعه جدیدی که انجام شد نشان داده شد که رنگهای ویژه پلاستیک ها بر گونه های مختلف میکروارگانیسم ها تاثیر دارند.

دانشمندان به محیط ها و زیست بوم هایی که از پلاستیک های درو ریخته انسانی تشکیل شده اند پلاستیسفر (Plastisphere) می گویند. نزدیک به یک سوم پلاستیک های درو ریخته شده توسط انسان وارد دریاها می شوند. بخشی از این پلاستیک ها ته نشین می شوند اما بخش بزرگی به خانه ای برای رشد انواع ارگانیسم ها تبدیل می شوند. حتی برخی از این ارگانیسم ها به غیر از این محیط در جاهای دیگر توان ادامه حیات ندارند.

باکتری ها به این دلیل به این محیط ها هجوم می آورند چون به هنگام زیر آب رفتن پلاستیک ها این باکتری ها می تواند کربن، آهن، نیتروژن و فسفر را جذب کنند. این رخ داد را به  نام «اثر زوبل» (Zobell effect) می شناسند.

دانشمندان بر این باورند که این منطقه پلاستیسفر هم پتانسیل همراه داشتن پاتوژن ها را دارد و هم می تواند میکروبهایی را در خود پرورش دهد که بتوانند هیدروکربن ها را تجزیه کنند، از جمله این میکروب ها می توان به میکروب‌های پلاستیک خوار اشاره کرد.

در سال 2016 دانشمندان ژاپنی توانستند باکتری هایی در زباله ها کشف کنند که آنزیم های تجزیه پلاستیک ها را داشتند.

دانشمندان بر این باور هستند که مطالعه میکروب های پلاستیک خوار می تواند کلیدی ترین راه حل برای مقابله با پلاستیک ها باشد.