ظرفیت جهانی FLNG تا سال ۲۰۳۰ بیش از سه برابر می‌شود

پایانه‌های شناور گاز طبیعی مایع (FLNG) در بازار جهانی LNG در حال افزایش هستند و طبق تحقیقات Rystad Energy، انتظار می‌رود ظرفیت آنها تا سال ۲۰۳۰ سه برابر شود.

به گزارش «انرژی امروز» از ورلد اویل، پروژه‌های FLNG که زمانی به دلیل چالش‌های فنی و عملیاتی با مشکل مواجه بودند، اکنون به نرخ بهره‌برداری قابل مقایسه با پایانه‌های ساحلی دست یافته‌اند. با افزایش تقاضای LNG در کنار افزایش قابلیت بهره‌برداری از میدان‌های گازی کوچک‌تر، FLNG به عنوان یک راه‌حل سریع‌تر، انعطاف‌پذیرتر و مقرون‌به‌صرفه‌تر که قادر به سازگاری با پویایی‌های متغیر بازار و در عین حال آزادسازی ذخایر قبلاً رها شده است، در حال ظهور است.

ریستاد انرژی تخمین می‌زند که ظرفیت جهانی FLNG تا سال ۲۰۳۰ به ۴۲ میلیون تن در سال (MMtpa) خواهد رسید و تا سال ۲۰۳۵ به ۵۵ میلیون تن در سال افزایش می‌یابد که تقریباً چهار برابر ۱۴.۱ میلیون تن در سال ۲۰۲۴ است. پایانه‌هایی که قبل از سال ۲۰۲۴ راه‌اندازی شده‌اند، به طور متوسط نرخ بهره‌برداری ۸۶.۵ درصد در سال ۲۰۲۴ و ۷۶ درصد تا به امروز در سال ۲۰۲۵ را به دست آورده‌اند، ارقامی که با تأسیسات جهانی LNG ساحلی قابل مقایسه هستند.

«FLNG در کمتر از یک دهه راه درازی را پیموده است. تنها موانع واقعی، مشکلات اولیه‌ای بودند که با هر فناوری جدیدی همراه می‌شوند، همانطور که در پروژه‌هایی مانند Prelude شرکت شل مشاهده شد که با افزایش هزینه‌ها و خروجی ناپایدار مواجه بودند. اما از آن زمان، این صنعت به طور قابل توجهی بالغ شده است، از جمله خود Prelude. نرخ بهره‌برداری در حال بهبود است، این فناوری در طیف وسیعی از محیط‌ها قابل اعتماد است و اقتصاد آن در حال منطقی‌تر شدن است. از عبور از چالش‌های صدور مجوز در کانادا گرفته تا آزادسازی ذخایر دورافتاده فراساحلی در آفریقا و آسیا، FLNG سرانجام در حال تبدیل شدن به جریان اصلی است.» این گفته‌ی کوشال رامش، معاون رئیس تحقیقات گاز و LNG در شرکت ریستاد انرژی است.

بدون یک طرح اولیه برای دنبال کردن، پروژه‌های اولیه FLNG، مانند Prelude شرکت شل که توسط کنسرسیوم تکنیپ-سامسونگ در کره جنوبی ساخته شد، به نمایشی منفی از محدودیت‌های اولیه FLNG تبدیل شدند. هزینه‌ها فقط برای مایع‌سازی به ۲۱۱۴ دلار در هر تن افزایش یافت. با این حال، با کسب تجربه عملیاتی و ساخت‌وساز در این صنعت، هزینه‌های سرمایه‌ای به ازای هر تن به طور قابل توجهی کاهش یافته و هزینه‌ها را با پروژه‌های LNG ساحلی هماهنگ کرده است.

توسعه‌های پیشنهادی در امتداد ساحل خلیج ایالات متحده اکنون به طور متوسط حدود 1054 دلار در هر تن است. Delfin FLNG، یک پروژه پیشنهادی در ایالات متحده، با 1134 دلار در هر تن، کمی بالاتر از این میانگین قرار دارد، در حالی که Coral South FLNG در موزامبیک، که از نظر مقیاس مشابه است، هزینه مایع‌سازی قابل مقایسه‌ای معادل 1062 دلار در هر تن را گزارش می‌کند. با این حال، توجه داریم که مفاهیم پروژه کاملاً قابل مقایسه نیستند. برخی از آنها تولیدکنندگان یکپارچه پیچیده با اجزای بالادستی به عنوان بخشی از تأسیسات LNG هستند، در حالی که برخی دیگر صرفاً گاز مخصوص خط لوله را مایع می‌کنند.

به موازات آن، توسعه‌دهندگان FLNG به طور فزاینده‌ای به تبدیل کشتی‌ها به عنوان جایگزینی مقرون به صرفه برای تأسیسات جدید ساخت روی می‌آورند. پروژه‌هایی مانند Tortue/Ahmeyim FLNG، Cameroon FLNG و Southern Energy FLNG MK II با تغییر کاربری کشتی‌های حمل LNG از نوع Moss، به سطوح هزینه سرمایه‌ای به طور قابل توجهی پایین‌تری به ترتیب ۶۴۰، ۵۰۰ و ۶۳۰ دلار در هر تن دست یافته‌اند. این تبدیل‌ها از طراحی مخزن کروی مدولار کشتی‌ها بهره می‌برند که امکان ادغام ساده‌تر ماژول‌های مایع‌سازی پیش‌ساخته را فراهم می‌کند. با توجه به اینکه انتظار می‌رود چندین تانکر LNG از نوع Moss در سال‌های آینده از رده خارج شوند، می‌توان تعداد بیشتری را تغییر کاربری داد و خط لوله راه‌حل‌های FLNG کم‌هزینه‌تر را گسترش داد.

کشتی‌های FLNG همچنین انعطاف‌پذیری عملیاتی خود را در محیط‌های متنوع، از میادین آب‌های عمیق گرفته تا آب‌های بسیار عمیق و حتی عرضه در خشکی، اثبات می‌کنند. در صورت توقف برخی پروژه‌ها، کشتی آنها می‌تواند جابجا یا فروخته شود که نشان‌دهنده تحرک و سازگاری ذاتی دارایی‌های FLNG است.

در محیط انرژی فعلی، که بازارها همچنان با کمبود عرضه مواجه هستند اما با خطر عرضه بیش از حد مواجه هستند، سرعت در اولین تولید بسیار مهم است. جدول زمانی طولانی‌تر ساخت‌وساز، تولید درآمد را به تأخیر می‌اندازد و پروژه‌ها را در معرض خطر بیشتری از افزایش هزینه‌ها قرار می‌دهد. داده‌های ریستاد انرژی همچنین نشان می‌دهد که واحدهای FLNG می‌توانند به‌طور قابل‌توجهی سریع‌تر از تأسیسات مایع‌سازی ساحلی تحویل داده شوند و امکان تصمیم‌گیری‌های نهایی سریع‌تر برای سرمایه‌گذاری و اجرای چابک‌تر را فراهم کنند. به‌طور متوسط، پروژه‌های FLNG نوساز تقریباً در سه سال تکمیل می‌شوند، در حالی که این زمان برای کارخانه‌های ساحلی عملیاتی حدود ۴.۵ سال (با وزن ظرفیت) است. برای کشتی‌های FLNG که در حال حاضر در دست ساخت هستند، میانگین زمان ساخت پیش‌بینی‌شده حتی کمتر و ۲.۸۵ سال است. این جدول زمانی شتاب‌دهنده، عامل کلیدی در افزایش ترجیح FLNG است، زیرا توسعه‌دهندگان به دنبال به حداقل رساندن ریسک و تسریع بازگشت سرمایه هستند.