مشکلات زیست‌محیطی المپیک زمستانی چین
منطقه برف‌خیز چین در جنوب واقع شده اما بازی‌ها در شمال برگزار می‌شود
بازی‌های المپیک زمستانی 2022 این هفته در چین به پایان می‌رسد. این بازی‌ها تا اینجا با حجم انبوهی از جنجال همراه بوده؛ از تحریم‌های دیپلماتیک به خاطر نگرانی‌های حقوق بشر گرفته تا شکایت از یک ورزشکار تایوانی که یونیفرمی به تن داشت که روی آن «چین» نوشته شده بود.
یکی از بحث‌برانگیزترین موضوعات در مورد المپیک‌ها، تاثیرات زیست‌محیطی بازی‌هاست. پکن، تا امروز، اولین شهری است که میزبان بازی‌های المپیک تابستانی و زمستانی بوده، اما این بدان‌معنا نیست که این شهر بعد از این هم برای میزبانی بازی‌های المپیک زمستانی مناسب باشد.
به ادعای کمیته سازمان‌دهی بازی‌ها، این بازی‌ها سبزترین بازی‌هایی است که تاکنون در جهان برگزار شده است. 26 مکان برگزاری بازی‌ها، ازجمله مکان‌های تمرین، همگی کاملاً با انرژی‌های تجدیدپذیر کار می‌کنند. با این حال، در پشت صحنه بازی‌های زمستانی دوستدار محیط زیست، حقایق ناخوشایندی در مورد تاثیرات آب و هوایی آنها نهفته که به نظر می‌رسد با ادعاهای برگزارکنندگان این مسابقات در تضاد باشد.
بزرگ‌ترین مسئله‌ای که باعث ایجاد اختلاف در مورد تاثیرات زیست‌محیطی بازی‌های المپیک شده، حجم عظیم برف مصنوعی است که برای حمایت از این رویداد تهیه شده است. در مرکز ملی اسکی آلپاین در یانگینگ بین ژانویه تا ماه مارس سال گذشته فقط 2 سانتیمتر برف باریده است. با این حال، این مرکز، به عنوان محل برگزاری اسکی اسلالوم و اسکی سرعت تعیین شد. در محل برگزاری مسابقات اسکی صحرایی، پرش اسکی و اسنوبورد واقع در ژانگ‌ژیاکو نیز بارش برف اندک است؛ واقعیتی که سال 2015 و زمانی که که چین پیشنهادش برای میزبانی بازی‌ها را ارائه کرد نیز مورد توجه کمیته بین‌المللی المپیک قرار گرفت.
در مجموع در این بازی‌ها برای ایجاد 1.2 میلیون متر مکعب برف مصنوعی از 49 میلیون گالن آب، 130 دستگاه برف مولد با فن قوی و 300 تفنگ برف‌ساز استفاده شده است. در یانگینگ از 200 گلوله برفی بزرگ که توسط لوله‌هایی به یک مخزن متصل شده بودند، برای شلیک برف مصنوعی استفاده شد. شمال چین، به‌ویژه پکن، سال‌هاست که با کمبود آب مواجه است. این کشور اگرچه 20 درصد جمعیت جهان را در خود جای داده، اما تنها 6 درصد از منابع آب شیرین دنیا را در اختیار دارد. اغلب منابع آب زیرزمینی در جنوب چین یافت می‌شوند نه در شمال این کشور. مشکل زمانی نمود پیدا می‌کند که متوجه شویم محل برگزاری بازی‌های المپیک زمستانی در شمال چین واقع شده است.
همچنین نگرانی‌هایی نیز درمورد مکان برگزاری برخی از رشته‌های المپیکی، به ویژه اسکی آلپاین، وجود دارد. در سال 1985، منطقه سونگ‌شان به منظور محافظت از جنگل‌های آن به عنوان منطقه ملی اعلام شد. با این حال، هنگامی که چین پیشنهادش برای المپیک را ارائه داد، مقامات دولتی مرزهای این حفاظت‌گاه را برای ساخت منطقه‌ای به‌عنوان محل برگزاری رشته‌های مختلف در بازی‌های المپیک زمستانی، تغییر دادند. پیش از این ورود به منطقه مرکزی حفاظت‌گاه بدون کسب مجوز از دولت، غیرقانونی بود.
نادیده گرفتن قوانین، به منظور ساخت یک پیست اسکی در کوه ژیائوهایتو که دومین کوه مرتفع پکن است نیز انجام شد. در آن زمان، بسیاری از مردم داخل و خارج از چین به دلیل تاثیر این پیست بر اکوسیستم‌های طبیعی پارک و 180 گونه جانوری موجود در آن، با ساخت آن مخالفت کردند. اما چنین انتقادی توسط کمیته بین‌المللی المپیک رد شده و ساخت پیست اسکی ادامه یافت.
مانند تمامی رویدادهای بزرگ، می‌توان از تاثیرات آب و هوایی دیگر، از جمله تعداد زیاد پروازهای بین‌المللی، تاثیرات ناشی از بیماری‌های همه‌گیر، انجام تعداد زیادی تست PCR و استفاده از ماسک که منجر به تولید مقادیر انبوهی از ضایعات و زباله خواهد شد نیز نام برد.
البته این مسائل منحصر به المپیک پکن نیست. در بازی‌های المپیک زمستانی قبلی در سئول نیز از مقادیر زیادی برف مصنوعی استفاده شده بود زیرا کمتر شهری از شرایط مناسب برای میزبانی بازی‌های زمستانی برخوردار است. تحقیقات انجام گرفته حاکی از آن است که اگر گرمایش جهانی به همین منوال ادامه یابد، تا پایان این قرن، فقط یک شهر در سرتاسر جهان می‌تواند برای میزبانی بازی‌های المپیک زمستانی مناسب باشد؛ شهر ساپورو در ژاپن.
