وال استریت ژورنال: گذار آرام و دردناک پیش روی نفتی ها

وال استریت ژورنال می گوید اتفاقاتی که برای اکسون موبیل و شورون افتاده است نشان می دهد که بخش نفت در حرکت به سمت کربن زدایی دوران سختی در پیش دارند.

به گزارش «انرژی امروز» هرچند این هفته نقطه عطفی برای شرکت های نفتی بوده اما به اعتقاد وال استریت ژورنال آنچه مسلم است این گذار آرام و دردناک خواهد بود.

هفته گذشته در اکسون موبیل سهامداران توانستند دو مدیر دوستدار اقلیم را وارد هیات مدیره این شرکت کنند. رویال داچ شل هم در دادگاهی در هلند محکوم شد به کاهش انتشارات کربن.

آژانس بین المللی انرژی در هفته های گذشته اعلام کرده بود که اگر قرار است به اهداف انتشارات صفر تا سال 2050 برسیم باید سرمایه گذاری های جدید در سوخت های فسیلی متوقف شود.

وال استریت ژورنال می گوید که غول های نفتی آمریکایی که می خواهند از همکاران خود در سرتاسر آتلانتیک پیروی کنند می‌توانند درس هایی از آنها بیاموزند اما این درس ها چندان برایشان آسان نخواهد بود.

غول های نفتی اروپایی توجه خود را معطوف کرده اند به حداکثر بهره‌برداری از سیاست‌های با بهره وری بالا و نه اکتشافات جدید. هزینه های نفت و گاز در دوران کرونا کاهش یافت و فعلا پایین مانده است. اما هنوز میلیاردها دلار صرف تجارت های سنتی می شود با این حال عدم قطعیت ها درباره افزایش تقاضا در آینده بالاست، هزینه های سرمایه گذاری رو به افزایش است و قیمت گذاری کربن هم مدام بیشتر می شود.

سرمایه گذاری های سبز افزایش خواهند یافت اما این بدان معنی نیست که اکسون و شورون باید شروع به ساخت مزارع بادی و خورشیدی کنند. پروژه های تجدیدپذیر بدون تجربه مربوط به آنها می توانند کار سختی از آب دربیاییند. در سایت های جدید هم رقابت بالاست و حاشیه سود پایین، بسیار پایین تر از اکتشافات جدید.

بریتیش پترولیوم به عنوان آخرین غول انرژی اروپایی که به دنبال انرژی های سبز است هزینه قابل قبولی برای خرید پروژه های بادی فراساحلی پرداخت کرده است. برای غول های آمریکایی هم امیدبخش ترین حوزه برای سرمایه گذاری آنهایی هستند که انتقال تکنولوژی در آن ساده تر و امکان پذیرتر باشد. پالایشگاه ها می توانند در کنار پالایش نفت بیوسوخت تولید کنند، سوخت های مایع می توانند تبدیل به گاز طبیعی یا هیدروژن شود و جذب و ذخیره سازی کربن هم می تواند برای بازیافت نفت استفاده شود.

اروپایی ها هم در این زمینه سرمایه گذاری می کنند. سرمایه گذارها باید انتظار کاهش درآمد هم داشته باشند، فروش دارایی های نفتی که دیگر آنچنان عایدی ندارند راحت نخواهد بود.

قیمت کمودیتی ها و وجوه در گردش به دلیل حمایت هایی که هم از سوی سرمایه گذاران نفتی و هم عربستان سعودی برای تعادل بازار دریافت می کنند باید در کوتاه مدت بالا باشد. این باید برای غول ها امکانی فراهم سازد تا آنها بتوانند استراتژی های گذار خود را کامل کنند.

اما حتی اگر قیمت نفت متناسب هم باشد باز هم سهامداران مشکلاتی خواهند داشت. یکی از درس هایی که از استراتژی های گذار بریتیش پترولیوم می توان آموخت این است که واهمه  سرمایه گذاران سنتی از تغییر تجارت کنار گذاشته می شود اما این کنار گذاشتن واهمه آنقدر به سرعت اتفاق نمی افتد که انبوهی از تفکرهای رو به رشد متمایل به انرژی های سبز را جذب کند. سال ها زمان می برد، حتی دهه ها، تا اینکه این تجارت بزرگ تغییری واقعی و منطقی در پورتفولیوی شرکت ها نشان دهد.

شاهد همان شرکت شل است که سالها پیش این گذار را آغاز کرده است اما هنوز هم از سوی فعالین محیط زیست مورد انتقاد هستند.

سود سهام ها هم در خطر است. هم شل و هم بریتیش پترولیم سال گذشته برای تنخواه های استراتژی های پاک تر، پرداخت به سرمایه گذاران را کاهش دادند.

آمریکایی ها هم اگر بتوانند بدهی های خود را مدیریت کنند قیمت بالای نفت می تواند این کاهش درآمدها را جبران کند.

خبر خوب بعدی برای اکسون و شورون این است که ناشناخته هایی که شل و توتال در استراتژی های گذار با آن در کشمکش بودند حالا از بین رفته است.

سوای افزایش محبوبیت خودروهای برقی و ارزان تر شدن انرژی تولیدی مزارع بادی و خورشیدی، کربن زدایی حالا تبدیل شده است به یک اولویت سیاسی جهانی.

اگر غول های نفتی کاری نکنند امیدواری ها برای دنیایی سبزتر کاهش خواهد یافت. تولید کنندگان آمریکایی در ابتدای راهی بسیار خسته کنند هستند اما دست کم آنها می توانند از ایده هایی که آینده سبزتر نشان می دهد بهره مند شوند.