پوتین تحت فشار
به نظر میرسد تحریمهای غافلگیرکننده به «روز گراندهاگ» ترامپ و پوتین پایان داده.
به گزارش «انرژی امروز» از هفته نامه گاردین ویکلی، لازم به یادآوریست که در آمریکای شمالی «روز گراندهاگ» ۲ فوریه است که موشخرما در پایان خواب زمستانی اگر سایه خود را ببیند به سوراخ خود برمیگردد و شش هفته دیگر هوای زمستانی را نوید میدهد.
اما در اصطلاح «روز گراندهاگ» وضعیتی که در آن مجموعهای از رویدادهای ناخواسته یا خستهکننده به طور یکسان تکرار میشوند.
گاردین ویکلی معتقد است برای اولین بار، تماس تلفنی با پوتین منجر به آب شدن یخ روابط نشد.
ترامپ با اعمال تحریمها علیه روسیه از الگوی معمول خود برای کاهش تنشها با کرملین فاصله گرفت.
در ابتدا به نظر میرسید که رویدادها از یک سناریوی آشنا پیروی میکنند.
ترامپ با ایده تامین موشکهای قدرتمند تاماهاک تلفنی با پوتین صحبت کرد. کمی بعد هر دو برنامه دیدار در بوداپست را اعلام کردند و تاماهاکها از روی میز برداشته شدند.
توالی مشابهی در اوت گذشته رخ داد، آن زمان ترامپ تهدید به تحریمهای جدید میکرد و پوتین با استیو ویتکاف ملاقات کرد. این جلسه منجر به برنامهریزی برای اجلاس در آلاسکا شد و تهدیدات ترامپ به سرعت فریزر شد.
تماسهای به موقع پوتین با ترامپ چنان آشکارا حساب شده بود که حتی در مسکو آنها را نوعی سرگرمی میدیدند.
فئودور لوکیانوف، تحلیلگر سیاست خارجی نزدیک به کرملین، در مقالهای برای روزنامه محبوب Argumenty i Fakty نوشت: «پوتین، که بازی تاکتیکی شخصی با ترامپ را اداره میکند، در انتخاب لحظات مناسب برای تضعیف تلاشهای مخالفان و تزریق نیروی جدید به مذاکرات، مهارت دارد. ما در یک دور باطل گیر افتادهایم.»
اما به نظر میرسد که روز گراندهاگ تمام شده.
ترامپ که از جلسه بینتیجه آلاسکا ناامید شده بود، این هفته پس از مذاکرات بینتیجه بین مارکو روبیو، و سرگئی لاوروف، صبر خود را از دست داد.
روز چهارشنبهترامپ اعلام کرد که اجلاس بوداپست لغو شده و گفت: «هر بار که با ولادیمیر صحبت میکنم، مکالمات خوبی دارم و بعد به جایی نمیرسند.»
کمی بعد، دولت او تحریمهای غافلگیرکنندهای را علیه دو تولیدکننده بزرگ نفت روسیه و حدود 36 شرکت تابعه آنها اعلام کرد، اقداماتی که میتواند درآمدهای حیاتی مسکو را به شدت تضعیف کند.
به گفته دو منبع آگاه، سرعت این تحریمها ظاهرا مسکو را غافلگیر و حتی برخی از نزدیکترین مشاوران رئیس جمهور را نیز شگفتزده کرده.
یک مقام ارشد سابق روسیه گفت: «ایده تحریمهای نفتی مدتی مطرح بود، اما همچنان برای مسکو غافلگیرکننده بود.»
اما به باور تحلیلگران، مانند موجهای قبلی تحریمهای غربی چندان نشانی وجود ندارد که اقدامات جدید کرملین را از ادامه جنگ منصرف کند.
پوتین مدتهاست که نشان داده برایش مهم نیست مردم عادی روسیه درد اقتصادی را تحمل کنند اما جنگی را که او عنصر تعیینکنندهای میراث خود میداند، باید ادامه دهد.
سختی اقتصادی او را مجبور به پایان دادن به جنگ نخواهد کرد. و این بهایی است که باید بپردازیم.
مقام روسی میگوید: «فشار آوردن به پوتین بیمعنی است. حتی اگر او تمایل به امتیاز دادن داشته باشد، نمیتواند تحت فشار این کار را انجام دهد».
در قلب ناهماهنگی فعلی ترامپ با مسکو، درخواست او برای آتشبس فوری است که به عنوان مبنای مذاکرات صلح عمل کند.
ترامپ از هر دو طرف خواسته که خطوط مقدم فعلی را مسدود کنند؛ پیشنهادی که مورد حمایت اوکراین و متحدان اروپایی آن است.
با این حال، پوتین قاطعانه توقف جنگ را تا زمانی رد کرده که توافق جامعی حاصل شود که به آنچه کرملین «علل ریشهای» درگیری مینامد، بپردازد.
این «علل ریشهای» به معنای مطالبات گستردهای است که حاکمیت اوکراین را بر کنترل دونباس شرقی از بین میبرد، نیروهای مسلح اوکراین را محدود و حق اظهار نظر روسیه در امور داخلی این کشور را پابرجا میکند.
الکساندر گابویف، مدیر مرکز کارنگی روسیه اوراسیا، میگوید: «برای مسکو، توقف جنگ در حال حاضر به معنای از دست دادن اهرم اصلی خود بر ترامپ است.کرملین فکر میکند که آنها در حال پیروزی در جنگ هستند و اوکراین به آرامی اما پیوسته در حال شکست است. پوتین واقعا معتقد است که اوکراین میتواند در سال آینده فرو بریزد.»
پوتین معتقد است که زمان به نفع اوست و نیروهای اوکراین متزلزل هستند و کییف در یک ماه 11000 سرباز را از دست داده است.
تاتیانا استانووایا، تحلیلگر سیاسی میگوید: «پوتین روی آمریکاییها حساب میکند تا به قول خودش، سر عقل بیایند و واشنگتن بفهمد تنها راه حل، گفتوگو با روسیه در مورد ریشههای این درگیری است»
