چرا صنعت نفت ایالات‏‌متحده در حال رونق بیشتر است؟

به گزارش «انرژی امروز» از روزنامه دنیای اقتصاد، به نقل از نیویورک‌‌تایمز، پس از سال‌ها صرف پول و زمان در حفاری‌‌های افقی و شکستگی هیدرولیک، شرکت‌هایی که به ایالات‌‌متحده کمک کرده‌‌اند تا به تولیدکننده پیشرو نفت در جهان تبدیل شود، به بنگاه‌‌های مالی تبدیل شده‌‌اند که سودهای قابل‌‌توجهی کسب می‌کنند.  سهام برخی از شرکت‌های نفت و گاز مانند اکسون‌‌موبیل و دیاموندبک‌‌انرژی به صورت دائم، نزدیک به رکورد است. احیای این صنعت پس از زیان‌‌های بسیار در طول همه‌گیری کووید-۱۹، عمدتا به دلیل کنش‌‌های بازار است. در این میان، جنگ روسیه با اوکراین به این موضوع کمک شایانی کرده است. قیمت نفت تولیدی ایالات‌‌متحده از اوایل سال ۲۰۲۱ میلادی به‌‌طور متوسط حدود ۸۰ دلار در هر بشکه بوده، در حالی که در چهار سال قبل از آن تقریبا برابر با متوسط ۵۳ دلار به ازای هر بشکه بوده است. این حقیقت که دو شاخص قیمت و تقاضا برای بازار نفت بسیار موثر بوده نشان می‌دهد که انتقال به سمت انرژی‌‌های تجدیدپذیر و وسایل نقلیه الکتریکی فراتر از آنچه برخی از فعالان آب‌‌وهوا و رهبران جهان امیدوار بودند، طولانی‌‌تر و پر دست‌‌اندازتر خواهد بود.

کاهش هزینه‌‌های اجرایی

موفقیت شرکت‌های نفتی فقط نتیجه قیمت‌های بالاتر نیست. تحت فشار وال‌‌استریت برای بهبود بازده مالی، شرکت‌هایی که از سقوط قیمت نفت در سال ۲۰۲۰ جان سالم به در بردند، به طور کلی استراتژی رشد ناشی از بدهی خود را که باعث رونق صنعت شیل آمریکا شده بود، کنار گذاشتند. بسیاری از آنها با اخراج کارگران و اتوماسیون بیشتر عملیات خود، هزینه‌‌های عملیاتی را کاهش دادند. بر اساس برآوردهای شرکت تحقیقاتی و مشاوره ریستادانرژی، از سال ۲۰۲۱، چاه‌‌های نفت و گاز در ۴۸ ایالت، بیش از ۴۸۵ میلیارد دلار جریان نقدی آزاد ایجاد کرده‌‌اند، مبلغی که پس از انجام عملیات و اجرای پروژه‌‌های جدید، در تراز مالی آنها ته‌‌نشین شده است. در همین رابطه، استیوپروت مدیراجرایی شرکت Elevation Resources از تولیدکنندگان نفت و گاز که در میدلند تگزاس، مرکز صنعتی در حوضه پرمین مستقر است، گفت: «مردم ما را متهم به بی‌‌درایتی می‌‌کردند، امیدوارم اکنون مسائل برای همگان روشن شده باشد.» با این همه اما، موفقیت مالی شرکت‌های نفتی آمریکا آن چنان که باید مورد توجه سیاستمداران این کشور قرار نگرفته است، نه رئیس‌‌جمهور بایدن و نه رئیس‌‌جمهور سابق دونالدجی‌‌ترامپ، دستاوردهای اخیر صنعت نفت را مورد عنایت قرار ندادند. بایدن با توجه به اولویتی که برای رسیدگی به تغییرات آب‌‌وهوایی قائل بوده، از تشویق شرکت‌های نفتی خودداری کرده است. با این حال، رئیس‌جمهور و دستیارانش نقش تثبیت و حتی کاهش قیمت بنزین پس از افزایش قیمت این فرآورده در سال ۲۰۲۲ میلادی، زمانی که روسیه به اوکراین حمله کرد را برجسته می‌‌دانند.

ترامپ تا حد زیادی موفقیت شرکت‌های نفتی را نادیده گرفته و این صنعت را به عنوان قربانی نیازمند نجات معرفی کرده است. او قول داده که در صورت انتخاب مجدد، سیاست‌‌های اقلیمی دولت بایدن را خنثی و شرکت‌های نفتی را به حفاری هرچه بیشتر تشویق کند، امری که می‌تواند به صورت بالقوه، قیمت نفت و سود شرکت‌های تولیدکننده را کاهش دهد. پیامدهای زیست‌‌محیطی چرخش مالی صنعت نفت متفاوت است. تولید و سوزاندن سوخت‌‌های فسیلی، گازهای گلخانه‌‌ای آزاد کرده که سیاره را گرم می‌کند. در این رابطه، سامانتاگروس مدیر موسسه بروکینگز، یک گروه تحقیقاتی غیرحزبی، اعلام کرد: قیمت‌های بالاتر نفت، توسعه و بهره‌‌برداری از اشکال پاک‌‌ انرژی را جذاب‌‌تر می‌کند. گروس افزود: «ما از این تجارت خارج نمی‌‌شویم به دلیل آنکه عرضه کم شده در حالی که منابع گسترده نفتی در دسترس است. ما خواه‌‌ناخواه از تجارت نفت خارج می‌‌شویم زیرا تقاضای جهانی کاهش یافته است.»

افت تقاضای جهانی نفت

واقعیت این است که هم‌‌اکنون نفت بخش کوچک‌تری از ترکیب انرژی جهانی را نسبت به قبل از همه‌گیری تشکیل می‌دهد، دلیل آن تا حدی مربوط به رشد استفاده از وسایل نقلیه الکتریکی و روی‌‌آوردن به اقسام انرژی تجدید‌‌پذیر می‌تواند باشد. در عین حال اما، با استناد به بررسی آماری سازمان انرژی جهانی، تقاضای نفت‌‌خام در سال ۲۰۲۳ به رکورد بیش از ۱۰۰ میلیون بشکه در روز رسید که ۲.۶‌درصد نسبت به سال ۲۰۲۲ افزایش داشت.

حوضه پرمین، گستره وسیعی از جک‌‌های پمپ نفت و بوته‌‌های کهور که از غرب تگزاس تا شرق نیومکزیکو امتداد دارد، تقریبا ۶ میلیون و ۴۰۰‌هزار بشکه در روز نفت خام برابر با تقریبا نیمی از کل تولید ایالات‌‌متحده را تامین می‌کند. مشاهده رونق و رکود در صنعت نفت ایالات‌‌متحده امری عادی است، اقتصاد این کشور تا حد زیادی دم‌‌ و بازدم خود را با قیمت نفت خام تطبیق داده است. با معامله نفت در حدود ۸۰ دلار در هر بشکه، هتل‌‌ها شلوغ و بزرگراه‌‌ها مملو از کامیون‌‌ می‌‌شوند. در همین حال، نرخ بیکاری نیز پایین می‌‌آید؛ ۲.۴‌درصد تا ماه مه در منطقه میدلند در حالی که نرخ بیکاری کشور در ماه ژوئن برابر با ۴.۱‌درصد بود. لازم به ذکر است، بر اساس برآوردهای فدرال انتظار می‌رود میانگین تولید نفت در این منطقه در سال‌جاری میلادی، تا ۸‌درصد افزایش پیدا کند.

کایل‌‌هاموند مدیرکل شرکت نفتی پرمین دیپ‌‌راک، اپراتور کوچکی که ده‌‌ها چاه افقی را در زیر شهر میدلند حفاری می‌کند، گفت: ما تا ۴۰ سال آینده چنین چاه‌‌هایی را حفر خواهیم کرد. عایق‌‌های صوتی در حاشیه جاده‌‌ها سر به فلک کشیده تا محله‌‌های اطراف را در برابر زمزمه ممتد ژنراتورها و صدای بوق کامیون‌‌هایی که به سمت عقب حرکت می‌کنند محافظت کنند. بسیاری از شرکت‌های نفتی روی پرمین شرط‌‌بندی می‌کنند. اکسون به عنوان نمونه که اکنون بزرگ‌ترین تولیدکننده نفت در منطقه به حساب می‌‌آید، قصد دارد تا پایان سال ۲۰۲۷ میلادی، سطح تولید نفت و گاز را در این ناحیه تا ۵۰‌درصد افزایش دهد.