کوچکترین ذرات آلودگی هم رژیم بارش در آمازون را تغییر می‌دهد
دانشمندان می‌گویند ذرات الودگی در حد نانومتر در مکانیسم پیچیده تشکیل ابر و بارش باران دخالت می‌کنند و بنابراین بر اساس شرایط اتمسفری میزان بارش را کم و زیاد می‌کنند.
به گزارش «انرژی امروز» از FAPESP ؛ مطالعه‌ای در مانائوس، مرکز ایالت آمازون در شمال برزیل، نشان می‌دهد که اکسیداسیون باعث تشکیل ذرات ریز آئروسل می‌شوند که از کارخانجات و خودروها در فضا پخش می‌شود. این ذرات خیلی زود می‌تواند رشد کنند و به 400 برابر اندازه اصلی خود برسند و همین مورد بر تشکل قطرات باران تاثیر می‌گذارد.
پائولو آرتاکسو، استاد موسسه فیزیک دانشگاه سائوپائولو و محققان این تحقیق می‌گوید: درک مکانیسم بارش باران و تشکیل ابر در آمازون چالش بزرگی است چون فرایندهای فیزیکی و شیمایی آن که در اتمسفر رخ می‌دهند خطی نیستند.
کشف این محققان می‌تواند صحت مطالعات مربوط به تغییرات اقلیم را از طریق مدل‌های ریاضی و نیز شبیه‌سازی‌ها نشان دهد.
این محقق می‌گوید: این نانوذرات آلاینده که از 10 نانومتر هم کوچکتر هستند در مدل‌های و محاسبات اتمسفری بسیار اهمیت دارند. تمرکز ما اغلب بر ذرات 10نانومتری بوده چون این ذرات به عنوان هسته‌ای چگالش ابرها عمل می‌کنند و به این ترتیب بخار آب متمرکز شده و پس از آن به صورت قطره باران بر زمین می‌نشیند، این ذرات رژیم باران را تغییر می‌دهند.
مطالعات نشان داده است که ذرات کوچکتر با صعود به اتمسفر اکسیده می‌شوند، به سرعت بزرگتر می‌شوند و به اندازه‌ای می‌رسند که برای تشکیل هسته‌های چگالش ضروری است.
به گفته او چیز زیادی از نقشی که این نانوذرات در اتمسفر و بارش باران بازی می‌کنند نمی‌دانیم. مشخص است که منطقه مانائوس بهترین منطقه در دنیاست که می‌توان آزمایش‌های فضای باز را در آن انجام داد. و می‌توان نشان داد که یک کلانشهر چطور می‌تواند محیط زیست اطراف خود را نسبت به آنچه که در قبل از زمان صنعتی شدن بود، تغییر دهد.
آئروسول‌ها ذرات میکروسکپی هستند که در هوا شناور هستند. این ذرات به طور طبیعی توسط جنگل‌ها هم ایجاد می‌شوند. فعالیت‌های انسانی هم بخشی از منابع تولید این ذرات هستند که عمدتا از سوخت‌های فسیلی منشا می‌گیرند.
در این تحقیق آمده است که ذرات کوچکتر از 10 نانومیکرون که از خودروها، کارخانجات و نیروگاه‌های برق منتشر می‌شوند و اندازه آنها به سرعت بزرگ می‌شود اما این بزرگ شدن اندازه در خارج از کلانشهرها رخ می‌دهد. و مثلا در 30 کیلومتری مانائوس به اندازه‌ای می‌رسند که می‌توانند هسته مرکزی تشکیل باران باشند و در نتیجه میزان و شدت بارش را تغییر می‌دهند.
مکانیسم تشکیل ابر بسیار پیچیده است و پارامترهای اتمسفری بسیاری دارد. این ذرات ریز در این مکانیسم دخالت می‌کنند و بنابراین بر اساس شرایط اتمسفری میزان بارش را کم و زیاد می‌کنند. دانشمندان می‌گویند با افزایش این ذرات رقابت بر سر بخار آب موجود بیشتر شده و در نتیجه اندازه قطرات باران کاهش پیدا می‌کند.
این تحقیق می‌گوید برای بارش باران قطرات باران باید به اندازه مشخصی برسند. وقتی سرعت پایین آمدن قطره باران از سرعت هوایی که به بالا صعود می‌کند کمتر باشد یا ابرها پر باشند از قطرات باران بسیار ریز، در این صورت بارانی نخواهد بارید.
و زمانی که بادهای عمودی شدید بوزند این قطرات را به ارتفاع بالاتر می‌برند و در نتیجه این قطرات تبدیل می‌شوند به ذرات یخ و باعث تشکیل طوفان‌های یخی می‌شوند.
