دیگر با ماسک هم نمیشود نفس کشید کمکم زنده به گور میشویم!
سالهاست منطقه سیستان با بحران هجوم ریزگردها و آلودگی بیش از حد هوا مواجه است و تنفس برای مردم دشوار شده و به سراغ هر یک از شهروندان سیستانی که می رویم تنها یک جمله را تکرار میکنند: «دیگر با ماسک هم نمیتوانیم نفس بکشیم.»
به گزارش «انرژی امروز» از ندای زاهدان، «زابل آلوده ترین شهر جهان است»؛ بارها و بارها این جمله را از زبان مردم و مسئولان شنیده ایم و برای چندمین سال متوالی تیتر یک رسانه های داخلی و خارجی شده است؛ حال آنکه این آلودگی تنها مربوط به شهر زابل نبوده و پنج شهر شمالی استان یعنی زابل، زهک، هیرمند، نیمروز و هامون را در برمیگیرد.
سالهاست که موضوعاتی نظیر حق آبه، خشکسالی ، افزایش ریزگردها و غلظت بیش از حد مجاز ذرات گرد و غبار و گرفتاری مردم در گرد و خاک نقل محفل و مجلس مسئولان شده و هر از چند گاهی هوای قابل تنفس برای مردم مطالبه و آتش مسئولان تند می شود و گاهی هم این آتش مطالبه تا جایی فروکش میکند که ادارات و نهادهای دولتی منطقه سیستان را به تعطیلی 2 روزه به علت آلودگی بیش از حد می کشاند.
خشکسالی، بی آبی، تلف شدن دامها و بیکاری صیادان و کشاورزان از یک سو ، هجوم ریزگردها به سبب خشکسالی تالاب هامون و حرکت شنهای روان از سوی دیگر عرصه را برای تنفس و زندگی مردم در منطقه سیستان تنگ کرده است.
صدای سیستان شنیده نمی شود
یونس دهمرده یکی از شهروندان سیستانی میگوید: « واقعیت این است که کسی صدای این مردم را نمی شنود و توجهی هم نمیکند.
همه می گویند دلیل این حجم از بیتوجهی به زندگی اسفبار مردم سیستان، سکوت این مردم است چرا که به ضد انقلاب روی خوش نشان نمیدهند و دولتمردان هم خیالشان راحت است و اقدامی نمی کنند.»
وی می گوید: کافی است دوربین به دست وارد ریزگردهای سیستان شوید آنوقت است که متوجه می شوید حجم بدبختی ها و اوضاع زندگی مردم سیستان از تصاویری که در رسانه ها مشاهده می کنید هم وخیم تر است. واقعیت از آنچه در عکسها و فیلم ها میبینیم خیلی وخیم تر است و مرزنشینان به معنای واقعی در زیر خاک مدفون شده اند.
