برنامه ریزی توسعه شبکه انتقال با مدلسازی اثرات تعمیر و نگهداری خطوط، تولیدات پراکنده و قابلیت اطمینان سیستم انتقال

در این رساله، مدل جدیدی برای برنامه‏ریزی توسعه شبکه انتقال مبتنی بر اثرات تعمیر و نگهداری خطوط ارائه شده است. اثرات اقتصادی تعمیر و نگهداری با معرفی یک رابطه کمی بین طول عمر خطوط و استهلاک شبکه با هدف تعیین ارزش دارایی های شبکه انتقال مدل سازی می-شود. اثر قابلیت اطمینان آن نیز با توجه به ارتباط بین هزینه قطع بار با منحنی های نرخ خرابی و میانگین زمان تعمیر (MTTR) محاسبه می گردد. نهایتا ایده پیشنهادی به کمک الگوریتم ژنتیک با کدینگ دهدهی روی شبکه شش شینه گارور و شبکه نمونه 24 شینه IEEE پیاده سازی می شود. نتایج بدست آمده نشان می دهد که با افزایش اقدامات تعمیر و نگهداری می توان طول عمر و MTTR خطوط انتقال را افزایش و نرخ خرابی خطوط را نیز کاهش داد.

افزایش طول عمر خطوط می تواند از احداث برخی خطوط جدید و توسعه بی مورد شبکه انتقال جلوگیری نماید که این کار منجر به کاهش هزینه توسعه شبکه انتقال خواهد شد. علاوه بر آن با افزایش عمر خطوط، استهلاک شبکه کاهش و در نتیجه ارزش دارایی های سیستم انتقال افزایش می یابد که این کار در درازمدت می تواند بازگشت بخش عمده ای از سرمایه را به همراه داشته باشد. درست است که افزایش MTTR خطوط با افزایش هزینه های نگهداری و کاهش قابلیت اطمینان شبکه انتقال همراه است، اما بیشتر شدن مدت زمان تعمیر می تواند منجر به کاهش تعداد تعمیرات و در نتیجه کاهش کل هزینه تعمیر شبکه شود. از طرفی کاهش نرخ خرابی خطوط می تواند کاهش قابلیت اطمینان ناشی از افزایش MTTR را جبران و در خیلی از موارد منجر به افزایش سطح قابلیت اطمینان شبکه شود. بنابراین شاید در ابتدا این طور به نظر آید که افزایش اقدامات نگهداری ممکن است باعث بالا رفتن هزینه های بهره برداری و در نتیجه توسعه غیر بهینه شبکه انتقال شود، اما در بلندمدت، شاهد افزایش ارزش دارایی های شبکه، کاهش هزینه توسعه سیستم انتقال، هزینه تعمیرات، میزان بارگذاری و نرخ خرابی خطوط و در نتیجه ارتقاء سطح قابلیت اطمینان شبکه و نهایتا کاهش کل هزینه توسعه خواهیم بود. کلمات کلیدی: برنامه ریزی توسعه انتقال، تعمیر و نگهداری، قابلیت اطمینان، طول عمر خطوط.

استاد راهنما: دکتر حسن منصف

رشته تحصیلی: مهندسی برق قدرت