تعیین سهم بهینه انرژی‌های تجدیدپذیر در یک الگوی رشد پایدار: مورد ایران

هدف اصلی این تحقیق، طراحی الگویی مناسب برای تعیین سهم بهینه انرژی­های تجدیدپذیر و تجدیدناپذیر در مسیر رشد پایدار و محاسبه این سهم­ها برای اقتصاد ایران است. در این راستا، ابتدا انرژی­های فسیلی و تجدیدپذیر به عنوان نهاده‌های تولید به یک الگوی رشد درونزا اضافه شده است. الگوی مورد نظر در قالب یک مسئله کنترل بهینه طراحی گردیده است. در مرحله بعد، مسیرهای بهینه مصرف، تولید و سهم انرژی­های تجدیدپذیر و تجدیدناپذیر با ملاحظات زیست‌محیطی و بدون ملاحظات زیست­محیطی تعیین گردیده است. نتایج بیانگر فاصله قابل توجه اقتصاد ایران از مسیر بهینه رشد پایدار است.

براساس حل عددی الگو، در سال 1389، سهم بهینه انرژی تجدیدپذیر بایستی 8 0 درصد از کل انرژی باشد. امّا در عمل این سهم در این سال تنها 4 0 درصد بوده است.. همچنین با توجه به پیش­بینی الگو، برای اینکه اقتصاد ایران تا سال 1400 بر مسیر رشد پایدار قرار گیرد بایستی 1 2 درصد از کل انرژی به وسیله انرژی­های تجدیدپذیر تولید شود. دستیابی به این مهم،  مستلزم رشد متوسط سالانه 26 درصدی تولید انرژی‌های تجدیدپذیر در دوره 1389 تا 1400 است.