محیط رسوبی، دیاژنز و کیفیت مخزنی سازند سروک (بخش بالایی) در میدان نفتی سیری اسفند

سازند سروک (آلبین- تورونین) یکی از مخازن مهم نفت و گاز در میادین نفتی جنوب و جنوب‌غرب ایران بعد از سازند آسماری ( الیگو- میوسن) است که بخش قابل توجهی از ذخایر هیدروکربنی را در خود جای داده‌است.

بررسی مقاطع نازک میکروسکوپی این سازند در میدان مورد مطالعه در جنوب شرقی خلیج‌فارس منجر به شناسایی 9 رخساره‌ شد که در 4 زیر‌محیط رخساره‌ای  قرار‌می‌گیرند و در یک رمپ‌کربناته هموکلینال نهشته شده‌اند. فرآیند‌های دیاژنزی مهمی که کربنات‌های این سازند را تحت‌تأثیر قرار‌‌داده‌اند شامل نئومورفیسم، آشفتگی‌زیستی، میکرایتی‌شدن، دولومیتی‌شدن، انحلال گسترده، سیمانی‌شدن، استیلولیتی‌شدن و شکستگی می‌باشند.

فرآیند‌های دیاژنزی شناخته‌شده در سنگ‌ آهک های بخش بالایی سازند سروک و بررسی زمان نسبی تشکیل آنها حاکی از آن است که این فرآیندها در سه محیط اصلی دیاژنزی دریایی، جوی و دفنی رخ‌داده‌اند.

تطابق داده‌های تخلخل و تراوایی مغزه ها نشان دهنده این است که کیفیت مخزنی سازند سروک‌بالایی در میادین مورد مطالعه متأثر از رخساره‌ها، محیط‌رسوبی و عوامل دیاژنزی بعدی بوده‌است. به طوری که رخساره‌های رودیستی ( گرینستون، رودستون و فلوتستون) دارای بالاترین میزان تخلخل و تراوایی هستند.