بهینهیابی همزمان فرآیند ازدیاد برداشت گاز و ذخیرهسازی دیاکسیدکربن در مخازن گاز طبیعی
با افزایش غلظت گاز دیاکسیدکربن در جو کره زمین اخیراً روشهای زودبازده کاهش انتشار این گاز مانند تزریق دیاکسیدکربن با مقاصد ازدیاد برداشت و ذخیرهسازی زیرزمینی مطرح شده است. اگرچه استفاده از دیاکسیدکربن جهت ازدیاد برداشت نفت سابقه طولانی دارد، اما به دلیل ضریب برداشت بالای مخازن گازی و احتمال اختلاط دو گاز، تزریق این گاز در مخازن گازی به طور همه جانبه مطالعه نشده است.
در این مقاله فرآیند تزریق دیاکسیدکربن با هدف ازدیاد برداشت گاز و ذخیرهسازی زیرزمینی دیاکسیدکربن (EGR CCS) در یکی از مخازن گازی جنوب ایران بررسی شده است. پس از انجام آنالیز حساسیت بر روی پارامترهای مختلف به روش طراحی آزمایش بهینه، پارامترهای تأثیرگذار بر فرآیند انتخاب گردیده و در پایان شرایط بهینه پارامترها با استفاده از الگوریتم ژنتیک و با در نظر گرفتن میزان سود خالص به عنوان تابع هدف محاسبه شده است.
مطالعات در این مقاله نشان میدهد که تزریق دیاکسیدکربن در مخازن گازی چنانچه در شرایط بهینه (الگوی تزریق و شرایط عملیاتی مناسب و در حالت دیاکسیدکربن خالص) انجام گیرد، نه تنها باعث تولید مقادیر زیادی از گاز باقیمانده مخزن (ازدیاد برداشت گاز) میگردد، بلکه میتواند موجبات ذخیرهسازی و جلوگیری از انتشار مقادیر عظیم این گاز گلخانهای گردد.
در نهایت فرآیند ازدیاد برداشت گاز ذخیرهسازی دیاکسیدکربن به علت افزایش ضریب برداشت مخزن و درآمدهای حاصل از مکانیزم توسعه پاک (CDM) و همچنین کاهش انتشار دیاکسیدکربن، میتواند مزیتهای اقتصادی و زیست محیطی فراوانی داشته باشد.
