مخاطرات روانی-اجتماعی کار اقماری در بخش فراساحل صنعت نفت
منابع انسانی، مهم‌ترین و ارزشمند‌ترین عامل موفقیت و عامل اصلی ارزش‌آفرینی و کسب مزیت رقابتی هر شرکت، موسسه و سازمان از جمله شرکت ملی نفت ایران بوده و در مقایسه با سایر منابع سازمانی (منابع مالی، منابع فیزیکی، منابع اطلاعاتی و دانشی) از اهمیت و جایگاه ویژه‌ای در فرآیندهای زنجیره‌ی ارزش برخوردار است. حضور منابع انسانی مناسب و با انگیزه همراه با توانمندی و سلامت عمومی کلید اصلی موفقیت در اجرای سریع‌تر پروژه‌ها، تداوم و پایداری تولید و عملیات صنعت نفت کشور است. بر اساس تعریف جامع سازمان بهداشت جهانی، سلامت عمومی فرد حالت بهبود کامل جسمانی، روانی و اجتماعی است و فقط به‌معنای فقدان بیماری یا ناتوانی نیست. نبودن علائم بیماری و آسیب‌دیدگی (مانند درد) و نشانه‌های عینی عدم کارکرد مناسب بدن (مانند فشارخون بالا)، شرط لازم برای سلامت فرد است؛ اما شرط کافی نیست. بنابراین سلامت عمومی نیروی انسانی هر سازمان از جنبه‌های سه‌گانه‌ی جسم، روان و روابط اجتماعی تامین یا تهدید می‌شود. محیط کاری اقماری صنعت نفت در بخش فراساحل بنا به شرایط خود مستعد عوامل بوجود آورنده‌ی مخاطرات روانی-اجتماعی کارکنان است. بنابراین ضروری است مدیران منابع انسانی، این عوامل و منابع استرس را شناخته و آنها را رفع یا کنترل کنند. در این مقاله مخاطرات روانی-اجتماعی کار اقماری در بخش فراساحل صنعت نفت ایران بررسی شده و ضمن طبقه‌بندی آنها بر اساس عوامل بوجودآورنده، پیشنهادهایی برای کاهش این مخاطرات ارائه شده است.
