شبیه‌سازی تزریق متناوب آب و گاز دی‌اکسید کربن و تاثیر ناخالصی‌ها در دی‌اکسید کربن تزریقی به منظور افزایش بازیافت نفت
مخزن هیدروکربوری ساختاری است متخلخل و نفوذپذیر در زیر زمین که انباشتی طبیعی از هیدروکربورها را به‌صورت مایع و یا گاز در خود جای داده و به کمک سنگ‌های غیر تراوا از محیط اطراف مجزا گردیده است. مخازن ایران با افت طبیعی فشار مخزن و افت دبی تولیدی از چاه، تولید آنها رفته‌رفته کم شده تا جایی که دیگر تولید طبیعی از مخزن مقرون به صرفه نخواهد بود. این نقطه زمانی اتفاق می‌افتد که بازیابی نفت از مخزن به نسبت پایان یافته است. این بازیابی برای مخازن ایران حدود 20 درصد است. بنابراین برای برداشت نفت‌های باقیمانده در مخزن نیازمند استفاده از روش‌های ازدیاد برداشت و تکنیک‌های پیشرفته هستیم. به‌طور کلی ازدیادبرداشت از مخازن نفتی شامل روش‌هایی می‌شود که برای بهبود جابجایی و تولید به کار برده می‌شود. بدین منظور از گازهای دی اکسیدکربن، نیتروژن، گازهای هیدروکربوری و یا مخلوطی از آنها و یا به همراه آب استفاده می شود که مکانیسم همه آنها بر اساس انتقال جرم بین فاز نفت و گاز می‌باشد. هدف از این مطالعه مقایسه و ارزیابی سناریوهای مختلف تزریقی همانند تخلیه طبیعی، تزریق متناوب و آب و گاز دی‌اکسید کربن و همچنین تاثیر ناخالصی‌ها همانند متان، سولفید هیدروژن و نیتروژن در دی‌اکسید کربن تزریقی در فرایند تزریق متناوب و آب و گاز دی‌اکسید کربن بروی میزان افزایش یا کاهش ضریب بازیافت در یکی از مخازن نفتی ایران می باشد. برای این منظور سناریوهای مختلف با استفاده از نرم افزار اکلیپس 300 شبیه‌سازی شد و پارامترهای مختلف همانند دبی تزریق و درصد گاز تزریقی بررسی گردید و در پایان، نتایج این سناریوها با یکدیگر مقایسه شد. نتایج نشان می‌دهد که افزایش درصد گاز نیتروژن و متان در گاز دی‌اکسید کربن تزریقی سبب افزایش بازیافت نفت می‌گردد.
