بیوزن بندی رسوبات کربونیفر براساس پالیتومورفها و روزن بران
نتایج مطالعه رسوبات کربونیفر در ایران مرکزی میتواند، مبنای تحقیقات در حوضههای هیدروکربوری زاگرس و کپهداغ قرار گیرد. دلیل این امر وجود رخنمونهای بینظیر رسوبات کربونیفر در ایران مرکزی و عدم بیرونزدگی آنها در سایر حوضههای نفتی ایران است. از آنجائی که این حوضهها در زمان پالئوزوئیک در سکوی مشابهی قرار داشتهاند؛ میتوانند شرایط یکسانی را تجربه کرده باشند. دیرینهشناسی به عنوان اولین گام در شناسایی این رسوبات و محیط تشکیل آنها از اهمیت ویژهای برخوردار است. بنابراین این نوشتار به بررسی این رسوبات در ایران مرکزی که شامل سازندهای شیشتو (شیشتو-2) و سردر در جنوب شرق طبس رخنمون یافتهاند پرداخته است. بر مبنای مطالعات دیرینهشناسی انجام شده بر روی رسوبات این دو واحد سنگی و ظهور و انقراض میکروفسیلهای گیاهی و جانوری موجود در آنها، بیوزونهای پالینولوژیکی و روزنبری مشخص شد. نتایج به دست آمده از دو گروه فسیلی مورد اشاره به منظور کنترل صحت اطلاعات با یکدیگر مقایسه شده است که نتایج در این مطالعه ارایه میشود.