آغاز کاشت ریزتراشه ها در بدن انسان ها

این اتفاق به راستی در حال رخ دادن است. زمانی این فکر که تعداد زیادی از مردم به خواست خود اجازه خواهند داد ریزتراشه هایی در دست هایشان کار گذاشته شود، کمی دیوانه وار به نظر می آمد، اما اکنون این فکر واقعیت یافته است. هزاران تن از شیفتگان فناوری در سراسر اروپا هم اکنون ریزتراشه هایی را در بدنشان کار گذاشته اند و یک شرکت سوئدی درحال گفتگو با تعداد زیادی از کارفرمایان جهان برای کار گذاشتن این ریزتراشه ها در مقیاسی شرکتی است. در واقع بیوهکس اخیرا به یکی از بزرگ ترین روزنامه های انگلیس گفته است که با یک «موسسه خدمات مالی بزرگ» گفتگوهایی در این باره داشته است: «بیوهکس شرکت سوئدی که تراشه های قابل کاشت در بدن انسان را تولید می کند، به تلگراف گفته است که با تعدادی از موسسات حقوقی و مالی انگلیس برای کارگذاشتن این تراشه ها در بدن کارکنانشان گفتگوهایی داشته است. یکی از این مشتریان احتمالی که نمی خواهد از آن نام برده شود، یک موسسه خدمات مالی بزرگ با «صدها هزار کارمند» بوده است..»

به گفته یکی از مقامات ارشد بیوهکس کارگذاشتن یک تراشه «حدود دو ثانیه» وقت می گیرد و معمولا در دست کارگذاشته می شود: «بر اساس این گزارش  برای کار گذاشتن این تراشه در ناحیه ای بین  انگشت شست و انگشت اشاره از یک سرنگ استفاده می شود. اوسترلوند گفته است که این رویه شبیه سوراخ کردن گوش است و حدود دو ثانیه وقت می گیرد. این ریزتراشه ها از طریق فناوری «ارتباط میدان نزدیک» کار می کنند که شبیه فناوری ای است که درکارت های بانکی تماسی استفاده می شود.» اوسترلوند به تلگراف گفته است: «در شرکتی با 200 هزار کارمند می توان این کار را به شکل یک عمل انتخابی انجام داد.» همین حالا شرکت های بسیاری از پلاک های امنیتی استفاده می کنند و زمانی خود من نیز در ساخت چیزی که مستلزم یک پلاک امنیتی بود کار می کردم. اما امکان مفقود، دزدیده یا جعل شدن پلاک های امنیتی وجود دارد. از نظر تئوری ریزتراشه های کاشتی  بسیار حاضر آماده تر و بسیار ایمن تر هستند و این یکی از مزیت های آن در بازار فروش محسوب می شود. دکتر استوارت سوتی پزشک مسئول ارشد شرکت بیوهکس اخیرا به فاکس نیوز گفته است: «تراشه کاشتی راهی امن برای حصول اطمینان از این است که هویت دیجیتال یک فرد با هویت فیزیکی وی مرتبط می ماند. این تراشه ها این امکان را فراهم می سازند که مدیریت افراد به شکلی صورت گیرد که حق حاکمیت و استقلال فردی آنها حفظ شود و به کاربران اجازه دهد بر حریم خصوصی فعالیت های آنلاین آنها کنترل به عمل آید.»

البته زمانی که به کارگیری این فناوری آغاز شود، حتما کارگرانی خواهند بود که نسبت به آن اعتراض کنند. اما اگر  فرد مخیر به انتخاب بین کاشت یک تراشه در بدنش و از دست دادن شغلش شود، فکر می کنید چه تعداد از کارگران بیکار شدن را انتخاب خواهند کرد؟ بله، کسانی خواهند بود که شغلشان را قربانی کنند. مثلا من شخصا هرگز اجازه نمی دهم کسی تراشه ای در بدنم کار بگذارد اما همچون بسیاری چیزهای دیگر، بیشتر مردم صرفا «فناوری جدید» را انتخاب خواهند کرد. متاسفانه رسانه های جریان اصلی هم اکنون علنا دارند به ما می گویند که این آینده در راه است. برای مثل فاکس نیوز درمقاله ای با عنوان «آیا برای تراشه های کاشتی آماده اید؟» می نویسد: «وارد سوپرمارکت می شوید و یک بسته تخم مرغ برمی دارید؟ گوشی هوشمند ندارید؟ مشکلی نیست. دستتان را روی یک خوانشگر می کشید و مبلغ جنسی که خرید کرده اید از حساب بانکی تان کسر می شود. اگر این صحنه برایتان خیلی دور از ذهن می رسد، معلوم می شود که تازگی ها در سوئد نبوده اید، جایی که گفته می شود هزاران تن از مردم تراشه های کاشتی را در بدنشان کارگذاشته اند.»

و مدتی نه چندان قبل یکی از گزارشگران ان بی سی در تامپا، مادری را به تصویر کشید که با درماندگی خواهان کارگذاشتن یک ریزتراشه در بدن کودک ناتوان خود به دلایل ایمنی بود. بر اساس این گزارش «برای استفانی رودریگز نیلی زندگی شلوغ تر از همیشه است. این مادر اهل بیاریا سه فرزند دارد و 24 ساعت شبانه روز دستش به کاری بند است. فرزندانش در سنین نوزادی تا نوجوانی قرار دارند. در حالی که این مادر به خودش افتخار می کند که یک مادر مراقب، فعال و پرتلاش است، اما مادری واقع گرا نیز هست. او می داند که ظرف چند ثانیه احتمال دارد یک وضعیت اضطراری پیش آید، حتی برای بهترین والدین. وقتی استفانی  تراژدی اخیر در پاسکو کانتی را شنید که در آن یک کودک نوپا در برکه ای افتاد و غرق شد، قلبش لبریز از غم و اندوه شد. وقتی درمورد این اتفاق حرف می زند سرش را با اندوه تکان می دهد، چشم هایش را می بندد، آه می کشد و می گوید: «ترسناک بود، خیلی غم انگیز بود. می دانی،  والدین خوبی که اتفاق بدی برایشان افتاد.» آنها همیشه برای ایجاد احساس گناه در ما از کودکان استفاده می کنند. پیام این گزارش این است که اگر شما مخالف ریزتراشه های کاشتی باشید، پس مخالف ایمنی کودکان و در نتیجه آدم بدی هستید. همانطور که تا حالا دیده اید که این روش در مورد مسائل مختلف جواب داده است. ولی از زیان های بالقوه ای که ریزتراشه های هویتی صادر شده توسط دولت می توانند باعث شوند چیزی نمی شنویم. به جای آن هر چه می شنویم درباره «مزایای بالقوه» و در این باره است که چگونه وضعیت «برای کودکان» بسیار ایمن تر خواهد شد.

ما حقیقتا در روزگاری آخرالزمانی زندگی می کنیم و بسیاری از ما می توانیم ببینیم که این اوضاع و شرایط رو به کجا دارد. شوربختانه ما می توانیم  تمام مدت شکایت کنیم که ما چیزی خلاف این را می خواهیم، ولی دستور کارهای موجود ما را از حرکت رو به جلو بازمی دارد. مدتی نه چندان قبل یک شرکت در ویسکانسین از تری اسکوئر مارکت خواست تا کاشت ریزتراشه ها را روی کارکنانش «به شکل داوطلبانه» آغاز کند. بعد از این تصمیم یو اس ای تودی مقاله ای منتشر کرد با عنوان «درنهایت همه تراشه دار می شوید» که در آن آمده بود: «بعد از نصب ریزتراشه هایی در بدن کارکنان شرکتی در ویسکانسین، اینترنت پر شده است از مطالبی در این باره.» می توانید حقه های روانشناسی را که علیه ما به کار گرفته می شوند در لا به لای این پیام ها مشاهده کنید؟ آنها می خواهند که شما باور کنید این کاراجتناب ناپذیر است و در نهایت هر کسی که اطراف شماست تسلیم شده و تراشه دار خواهد شد. اما برای من و خانواده ام چنین نیست؛ ما هیچگاه تحت هیچ شرایطی تراشه دار نخواهیم شد. خیلی از چیزها در ابتدا «داوطلبانه» است، اما برای حدس زدن اینکه این داستان به کجا ختم می شود لازم نیست انسان نابغه باشد.