نفت 50 دلاری و علامت سوال بزرگ شیل
میزان تولید نفت ایالات متحده، امسال موشک وار جهش داشت و از خوشبینانه‌ترین پیش‌بینی‌ها هم پیش افتاد. اما کاهش فعلی قیمت نفت، آن کاری را می‌تواند با نفت شیل انجام دهد که نبود خطوط لوله انتقال نتوانست از پس‌اش برآید؛ یعنی کاهش تولید شیل.
به گزارش خبرنگار بین الملل «انرژی امروز» بین سال‌های 2015 تا 2017، فعالیت‌های حفاری شیل با بالا و پایین شدن قیمت نفت، زیاد و کم شده است. حفاران نفت شیل با افزایش قیمت نفت، تعداد دکل‌های حفاری را افزایش دادند و با کاهش قیمت نفت، میزان فعالیت خود را کاهش دادند و تعداد دکل‌ها هم طبعا کاهش یافت.
حفاری و تولید همیشه تابعی از قیمت نفت بوده است، اما کم بودن مدت زمان تولید در شیل در مقایسه با حفاری‌های متداول به این معنی است بازار نفت بسیار سریع‌تر به تغییرات قیمت واکنش نشان می‌دهد.
ظهور و افول فعالیت‌های حفاری باعث شده است تئوری «اتحاد شیل» قوت بگیرد که می‌گوید قیمت نفت حد بالا و پایینی دارد که تولید شیل آن را تعیین می‌کند. و بنابراین اویل پرایس معتقد است هر وقت که قیمت نفت به یکی از این حدود رسید، تولید نفت شیل ایالات متحده می‌تواند آن را به همان قیمت متوسط خود برساند.
به ویژه اگر قیمت بالا رود، مثلا بالاتر از 60 دلار در هر بشکه، فعالیت شیل اوج می‌گیرد و عرضه جدید نفت آغاز می‌شود. بنابراین قیمت را پایین می‌کشد، پایین‌تر از حد آستانه.
و اگر قیمت نفت به 40 دلار در هر بشکه افت کند، یا حتی به کمتر از آن، در این صورت تولید نفت شیل هم کاهش می‌یابد و یا حتی ممکن است متوقف هم شود، و بنابراین بازار تحت فشار قرار می‌گیرد و قیمت دوباره افزایش می‌یابد.
از اواخر سال 2017 که کاهش تولید اوپک پلاس به واقع آغاز شد، قیمت نفت برنت به بالاتر از 60 دلار در هر بشکه رسید و همان جا هم متوقف شد.
امسال تولید نفت شیل به صورت مدام ادامه داشت و قطع تولید نفت یا کاهش تولید نفت در بقیه نقاط دنیا به همراه کاهش تولید نفت اوپک پلاس، از عوامل ادامه توسعه شیل به حساب می‌آیند.
تا این ماه گذشته این روند ادامه داشت.
کاهش شدید قیمت نفت، که به کمتراز یک سوم قیمت آن در اکتبر رسیده است، می‌تواند دوباره تئوری «اتحاد شیل» را مطرح کند.
وست تگزاس اینترمدیت به کمتر از 50 دلار در هر بشکه رسیده است و در حالی به این روند ادامه می‌دهد که ممکن است به عملیات‌های حفاری آسیب برساند.
بر اساس گزارش وال استریت ژورنال، میشائیل استیون، مدیر اجرایی ویتین پترولیوم، در یک کنفرانس نفتی گفته بود، با نفت با قیمت 50 دلار در هر بشکه «هنوز هم آنقدر پول تولید می‌کنیم که بتوانیم جریان تولید خود را ادامه دهیم. نفت 50 دلاری، قیمت کف مهم برای ماست».
علاوه بر آن، از آنجایی که فشار سهامداران از آنچه که در گذشته تصور می‌شد بسیار قوی‌تر شده، در چند سال گذشته بسیاری از حفاران نفتی توانستند قیمت سر به سر شدن خود را کاهش دهند.
در سال‌های گذشته، حفاران شیل می‌توانستند به امید روزی که سودآور باشند، کلی بدهی انباشت کنند و سرمایه‌گذاران هم بی‌خیال باشند. اما این سیاست دیگر به کار نمی‌آید.
این مسئله بدان معنی است که فشار برای کاهش تولید حالا بسیار شدیدتر از آن چیزی است که قبلا بوده است.
علاوه بر آن اویل پرایس معتقد است هنوز هم در بسیاری از مناطق حفاری شیل به دلیل نبود خطوط لوله، نرخ نزول زیاد است. بنابراین در حالی که حالا قیمت نفت وست تگزاس اینترمدیت به کمتر از 50 دلار رسیده است، برخی بهره برداری های شیل هم جذابیت خود را از دست می‌دهد.
اوایل امسال، نرخ نزول پرمیان، به بیش از 10 دلار در هر بشکه رسید. با این حال تکنولوژی های حفاری پیشرفت‌های بسیاری را نشان داده و توانسته هزینه را به شدت کاهش دهد در مقابل تولید افزایش یابد.
وال استریت ژورنال می‌نویسد که صنایع شیل در حال تنظیم برنامه‌های حفاری سال 2019 هستند و تا کنون تعداد پیش‌بینی‌ها برای قیمت 60 دلاری نفت در سال آینده کم بوده است.
کاهش قیمت فعلی باعث شده است که این صنایع دوباره به فکر فرو روند. اگر روند محافظه کارانه فعلی پیش رود، تولید شیل آنطور که قبلا تصور می‌رفت نخواهد بود.
حالا چشم امید شیل به اوپک پلاس است. شایعه‌ای بر سر زبان‌هاست که شاید اوپک پلاس بخواهد از تولید نفت خود بکاهد. احتمالا این کارتل‌های نفتی کاری انجام خواهند داد.
اما اگر اوپک پلاس هم کاری انجام ندهد، در این صورت قیمت‌ها بیشتر افت خواهند داشت. اما شواهد نشان می‌دهد که عزم اوپک پلاس برای تغییر قیمت‌ها بالاست.
