گران ترین برق جهان کجاست؟

پروژه برق «لاگون جزر و مدی سوانزی» در ولز یک پروژه 320 مگاواتی است که هزینه آن 1.8 میلیارد دلار برابر با 1.3 میلیارد پوند است.

به گزارش خبرنگار بین الملل «انرژی امروز» مصرف کنندگان برق در بریتانیا برای برق بدون کربن حاصل از نیروگاه اتمی هنکلی پوینت انگلستان، به ازای هر مگاوات ساعت 130.43 دلار برابر با 92.50 پوند پرداخت می‌کنند. اما حالا مشخص شده است که مصرف کنندگان برق حاصل از پروژه برق «لاگون جزر و مدی سوانزی» در ولز، باید برای هر مگاوات ساعت برق 170.34 دلار یا 123 پوند پرداخت خواهند کرد.

این رقم به مدت 90 سال پرداخت خواهد شد.

زمزمه‌هایی هم به گوش می‌رسد که دولت ولز برای این پروژه یارانه‌هایی در نظر گرفته است که در این صورت ممکن است هزینه این پروژه را همسان با هزینه پروژه هینکلی پوینت نماید.

در پروژه «لاگون جزرو مد سوانزی» با به تله انداختن آب حاصل از جزر و مد در طرف سد و استفاده از تفاوت بین سطح آب بین دو طرف، با توربین‌های دو طرفه برق تولید می‌شود.

این پروژه یک پروژه 320 مگاواتی است که هزینه آن 1.8 میلیارد دلار برابر با 1.3 میلیارد پوند است.

شرکت سازنده آن 3 درصد از پول مورد نیاز را برای این پروژه تزریق کرده و قول داده است پول بیشتری هم پرداخت کند.

در ژانویه سال 2017، یک تحقیق دولتی پیشنهاد این پروژه را داد اما تصمیم برای انجام آن به دلیل انجام پروژه 57.50 پوندی انرژی بادی فراساحلی به تعویق افتاد.

اما چرا باید برای یک پروژه انرژی سبز دو برابر یک انرژی سبز دیگر پول پرداخت شود؟

وزارت تجارت بریتانیا این پروژه را یک پروژه «ناآزموده با عدم قطعیت‌های قابل توجه» معرفی کرده است. اما سرمایه گذار و پشتیبانان آن چنین اعتقادی ندارند.

پیش از این و در تلاش برای استفاده از انرژی های سبز با تکنولوژی های جدید، دولت مجوز ایجاد تاسیسات تولید انرژی بدون کربن را صادر کرد.

اما حالا به نظر می‌رسد در مقایسه با انرژی‌های بادی، این تکنولوژی جز و مد هزینه‌های بسیاری را به سازندگان آن تحمیل کند.

دولت بریتانیا پیش از این هم حمایت خود را از پروژه هزینه بر هینکلی پوینت نشان داده و وام‌های کم بهره‌ای هم برای آن در نظر گرفته است.

در حالی مدارک کافی وجود دارد که نشان می‌دهد برای تولید برق بدون کربن، راه‌های کم هزینه‌تری هم وجود دارد.

پروژه سوانزی می تواند با هزینه ثابت نسبتا بالایی برای 120 سال برق تولید کند.

اما با مقایسه مزایای فنی پروژه‌های سبز، چه کسی می‌تواند بگوید که پروژه‌های قابل مقایسه با هم در چند سال آینده از نظر هزینه هم با هم قابل مقایسه خوهند بود.

طرفداران پروژه سوانزی می‌گویند که این پروژه یکی از معدود پروژه‌های برق تجدیدپذیر در بریتانیاست.

آیا دولت حق دارد که یک برق با هزینه بالا را برای مشتریان برق تولید کند و برای تولید این برق یارانه‌ها را هم تغییر دهد؟

آیا این تکنولوژی‌ها به رغم فشار دولت‌ها باز هم جذابیت خواهند داشت؟

تحلیل گران معتقدند هرچند ممکن است این نوع انرژی ‌ها آنقدر ارزش داشته باشند که دولت بخواهد برایشان هزینه کند، اما شاید بتوان این هزینه‌ها را به روش‌های ساده‌تر و مقرون به صرفه تر برای تولید انرژی های بدون کربن یا کاهش انتشار کربن استفاده کرد.

به عنوان مثال می‌توان از انرژی های بادی فراساحلی نام برد.