یک تریلیون دلاری که به ایران نیامد چینی ها بدتر از روس ها
یک کارشناس حوزه انرژی گفت: برخی متاسفانه دنبال این بودند که دولت معتدل روحانی که اصلاح طلبان نیز از آن حمایت میکردند، موفقیتی حاصل نکند چرا که در این صورت به ضررشان بود.
مرتضی بهروزیفر افزود: زمان امضای برجام نیز اگر رهبری ورود نمیکردند، نمیگذاشتند به نتیجه برسد. در هر حال وقتی توافق روی کاغذ به نتیجه رسید ایران نتوانست از منافع آن استفاده کند زیرا در داخل کشور یک صدای واحد نداشتیم، مسئله فقط جناحی و گروهی شد، از آنجایی آن را موفقیت دولت میدانستند، کارشکنی میکردند در حالی که موفقیت ملت و نظام بود.
این کارشناس حوزه انرژی خاطرنشان کرد: بعد از برجام خیلی از اروپائیها گفتند برنامه جامع اقدام مشترک بازاری به روی دنیا باز میکند که بعد از فروپاشی شوروی سابق در سال 1991 بزرگترین بازار دنیا است، برآورد میشد 1000 میلیارد دلار ( یک تریلیون دلار) ظرف مدت کوتاهی سرمایه گذاری در ایران شود، اگر این اتفاق میافتاد مسلما وضعیت اقتصاد ما خیلی بهتر از الان بود. مطمئنا اگر شرکتهای بزرگ دنیا شروع به سرمایهگذاری میکردند ترامپ براحتی نمیتوانست از برجام خارج و وارد فاز تحریم شود اما صدای واحدی از ایران شنیده نشد و نتوانستیم از منافع برجام استفاده کنیم.
او تاکید کرد: اگر شرکت اگزون موبیل و شورون هم میآمد برای آنها مهم نبود آنها فقط میخواستند چوب لای چرخ این صنعت بگذارند تا کار پیش نرود.
بهروزیفر گفت: تکنولوژیهای صنعت نفت جز بزرگترین تکنولوژیهای در اختیار بشر است که فقط در دسترس شرکتهای محدودی در دنیا قرار دارد، متاسفانه شرکتهای چینی و روسی اصلا حرفی برای گفتن در این زمینه ندارند، CNPC عملا شرکتی نیست که بخواهد در پروژههای خاص ورود کرده باشد، اینها عملا دنبال این هستند که در ایران کار یاد بگیرند.
به اعتقاد وی، از روسها بدتر شرکتهای چینی هستند چرا که آنها حتی میخواهند جلوی برخی کارها را بگیرند.
این کارشناس حوزه انرژی یادآور شد: اگر با به نتیجه رسیدن برجام ارتباطمان با اروپا برقرار میشد یک خط لوله گاز به این قاره کشیده میشد و یک واحد LNG ساخته شده و اروپا هدف بازار ایران میشد، آیا به راحتی میتوانستند ایران را دچار مشکل تحریم کنند؟
او ادامه داد: ما از نظر جغرافیایی در جایی قرار داریم که در شمال اوراسیا و در جنوب کشورهای حاشیه خلیج فارس قرار دارند، بعد از فروپاشی شوروی اگر خطوط لوله نفت و گاز از کشورهای جمهوری شوروی سابق که land lock بوده و به دریا راه ندارند، عبور میکرد، میتوانستیم این کشورها را به لحاظ ترانزیت، خرید و سوآپ به خومان وابسته کنیم. در آن صورت براحتی نمیتوانستند ما را دچار تحریم کنند. اما متاسفانه نتوانستیم از موقعیتها استفاده کنیم، فقط فرصت سوزاندیم.
بهروزیفر با تاکید بر اینکه شرکتهای روسی دنبال پیش رفتن پروژههای ایران نیستند، گفت: شاید من مثل دایی جان ناپلئون توهم توطئه دارم اما واقعیت امر این است که در زمینه گاز روسها ایران را بزرگترین رقیب خود میدانند از این جهت که دومین ذخایر گاز دنیا را دارد، از نظر جغرافیایی در شرایطی قرار دارد که میتواند به بازار دنیا دسترسی داشته باشد، از اینرو به هیچ عنوان نمیخواهد جای خود را به ما بدهد، 40 درصد تقاضای بازار اروپا را روسیه تامین میکند، برنامه گستردهای برای احداث خطوط لوله به سمت چین و توسعه تاسیسات ال ان جی دارد، یعنی هم نمیخواهد بازار اروپا را از دست بدهد و از آن سو به بازار چین، هند و آسیای جنوب شرقی چشم دارد. به هیچ وجه نمیخواهد یک رقیب قدرتمند مثل ایران را تحمل کند.
