«کریکت باز» در تهران تکلیف خط لوله صلح مشخص می شود؟

رئیس جمهور روز دوشنبه به طور رسمی از «عمران خان » نخست وزیر پاکستان در مجموعه تاریخی – فرهنگی سعد آباد استقبال کرد. ارتقای همکاری های دو جانبه در زمینه های مختلف  سیاسی، اقتصادی و فرهنگی از جمله محورهای مذاکرات دکتر روحانی و نخست وزیر پاکستان عنوان شده است. شاید بتوان مهمترین زمینه اقتصادی همکاری های ایران و پکستان را «گاز» دانست.

به گزارش خبرنگار بین الملل «انرژی امروز» سفر نخست وزیر پاکستان به ایران اهمیت بسیار ویژه ای در روابط بین دو کشور و نیز روابط بازیگران اصلی منطقه پر از آشوب خاورمیانه دارد.

عمران که در 18 اوت 2018 به نخست وزیری پاکستان رسیده است. در کنار فعالیت‌های سیاسی، خان یک فعال حقوق بشر، مفسر کریکت، رئیس دانشگاه بردفورد و بنیانگذار و رئیس هیئت امنای بیمارستان و مرکز تحقیقاتی شوکت خانوم است. اما شاید یکی از مشخصات ویژه عمران خان پوپولیست بودن وی باشد.

به هر حال خبر آمدن عمران خان به ایران البته برای ایرانی ها از جنبه دیگری اهمیت دارد. و آن «خط لوله صلح» است. خط لوله صلح نام خط لوله گاز صادراتی ایران به هند و پاکستان است که براساس تفاهم‌های انجام شده، ایران متعهد می‌شود که تا مدت ۲۵ سال، گاز خود را با قیمت توافقی به هند و پاکستان بفروشد. این مسیر اقتصادی‌ترین روش تامین انرژی شبه قاره هند می‌باشد.

اما تحریم های آمریکا علیه ایران و نیز اختلافات شدید بین پاکستان و هند آرزوی تحقق این خط لوله را بر دل بسیاری گذاشته است.

این خط لوله می توانست به عنوان یک عامل کاهش تنش در روابط بین هند و پاکستان نیز باشد اما هندوستان تحت فشارهای آمریکا اعلام کرد که از این طرح کناره‌گیری کرد. از سوی دیگر و بیژن نامدار زنگنه، وزیر نفت دولت یازدهم اعلام کرد تا زمانی که هند به عنوان دومین مصرف‌کننده گاز این خط لوله اعلام آمادگی نکند، ایران تمایلی به بهره‌برداری از این مسیر انتقال نخواهد داشت.

اما عمران خان از یک منظر دیگر نیز برای ایران اهمیت دارد و آن روابط بسیار خوب این نخست وزیر ورزشکار با محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان سعودی است.

روابط پاکستان، عربستان، هند، ایران و در نهایت چین در یک نقطه به هم گره خورده است و آن بندر چابهار است.

به دلیل رقابت منطقه ای هند و چین برای رسیدن به مقام ابرقدرتی آسیا، این دو کشور خواهان ایجاد پایگاه های منطقه ای به ویژه در منطقه استراتژیک دریای عمان و اقیانوس هند دارند. اما پاکستان سد راه رسیدن هند به اهداف خود است.

هندی ها هم چاره کار را در ایجاد روابط بهتر با ایران و افغانستان دیده اند تا بتوانند به بازارهای آسیای میانه دسترسی داشته باشند. بندر چابهار نقطه عطفی است برای هند برای رسیدن به این بلند پروازی هایش.

در سوی دیگر ماجرا چین دست به دست پاکستان می دهد تا بندر گوادر پاکستان را به رقیب منطقه ای بندر چابهار تبدیل کند. اما عربستان هم از پا ننشسته و خبر قول و قرارهای محمد بن سلمان برای سرمایه گذاری های دست ودلبازانه در گوادر به ویژه در زمینه پالایشگاه و پتروشیمی در تمامی خبرگزاری ها به گوش می رسد.

به گفته مقامات بخش نفت پاکستان، قرار است دو کشور ایران و پاکستان  در باره پیشبرد طرح انتقال گاز ایران به پاکستان با هم مذاکره کنند، زیرا ایران در گذشته از پاکستان خواسته بود تا همچون دولت هند با کسب یک معافیت از دولت آمریکا پروژه به تاخیر افتاده خط گاز ایران به پاکستان را اجرایی کند.

باید منتظر ماند و دید آیا عمران خان پیشنهادات تازه ای برای ایران و خط لوله صلح خواهد داشت؟ آیا گوادر چابهاری را پشت سر خواهد گذاشت که صرفا از سوی هندی ها وعده و وعید می گیرد در حالی که رقیبش از عربستان و چین اقدامات عملی می بینند؟

قدرت چانه زنی حسن روحانی و کابینه اش در برابر این کریکت باز چقدر خواهد بود؟