ورود نسل جدید فولادهای پیشرفته به صنعت خودروسازی کشور
یکی از نیازهای مهم صنعت، تولید فلزات با استحکام بالاتر است و در این راستا فولاد به‌دلیل قیمت پایین، مقاومت به خوردگی، خواص مکانیکی مطلوب و در برخی موارد شکل‌پذیری و جوش‌پذیری ساده، بیشتر مورد توجه صنعت‌گران و پژوهش‌گران قرار گرفته است.
محسن عسکری پیکانی دانش‌آموخته دانشگاه تربیت مدرس درخصوص موضوع پایان‌نامه دکتری خود می‌گوید: هدف، تولید فولادهای با استحکام و شکل‌پذیری بالا با استفاده از فناوری نانو بود به‌گونه‌ای که روش تولید آن کاملا مشابه روش مرسوم تولید صنعتی فولاد باشد.
وی افزود: فولادهای تولیدی با استفاده از ذرات ثانویه نانوساختار با توزیع بسیار همگن و یکنواخت موجب افزایش هم‌زمان استحکام و ازدیاد طول شده است.
عسکری تصریح کرد: این خواص مکانیکی مطلوب به‌گونه‌ای است که می‌توان گفت نسل چهارم فولادهای با استحکام و ازدیاد طول بالا به دنیا معرفی شده است، به طوریکه محدوده استحکام نمونه‌ها از ۷۰۰ تا ۲۱۰۰ مگاپاسکال و محدوده ازدیاد طول از ۲۰ تا ۹۲ درصد بوده است.
به گفته وی، در این پروژه پس از ریخته‌گری نمونه در قالب، عملیات حرارتی در محدوده دمایی نسبتا بالا به مدت دو ساعت و در تعدادی از نمونه‌ها، بازپخت ثانویه در ۷۰۰ درجه سانتی‌گراد به مدت ۲۰ دقیقه انجام و به منظور بهبود خواص مکانیکی نمونه‌ها، از فرآیندهای تکمیلی نورد گرم و همچنین عملیات حرارتی استفاده شده است.
عسکری در ادامه گفت: کاربرد نتایج طرح حاضر در ساخت تجهیزات بدنه نازک و سبک اما مستحکم در صنایع خودروسازی، کشتی‌سازی، لوازم خانگی و صنایع نظامی است.
وی با اشاره به توجیه بسیار بالای اقتصادی فولاد در ایران تصریح کرد: اکنون در مرحله جذب سرمایه‌گذار به‌منظور ثبت اختراع در کشورهای پیشرفته تولیدکننده فولاد هستیم که با موفقیت‌هایی روبه‌رو بوده است.
این محقق در ادامه همچنین به همکاری دانشگاهی با یکی از دانشگاه‌های کشور استرالیا اشاره کرد و گفت:مرحله بعدی تلاش در راستای فروش دانش و یا تولید از طریق مشارکت با شرکت تولیدکننده مطرح است که مذاکراتی نیز در این رابطه انجام شده است.
وی اضافه کرد: این طرح به‌صورت تولید نیمه‌صنعتی با تجهیزات موجود بررسی و مورد ارزیابی قرار گرفته است و جهت تولید صنعتی نیاز به حمایت یکی از صنایع فولاد آلیاژی ایران دارد.
این پژوهش حاصل پایان‌نامه دکتری محسن عسکری پیکانی، دانش‌آموخته دانشگاه تربیت مدرس زیر نظر دکتر حمیدرضا شاهوردی و همکاری دکتر رضا میراسمعیلی اعضای هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس است.
همچنین نتایج این پژوهش علمی در مجله Materials Science and Engineering:A با ضریب تاثیر ۰۸۱ ۴ به چاپ رسیده است.
