حل مشکل ترافیک تهران با دلسوزی برای آینده نه جلب رضایت خودروسازان
مرکز ارتباطات و امور بین الملل شهرداری تهران می گوید: مشکل ترافیک تهران را نه با جلب رضایت خودروسازان که با دلسوزی برای آینده حل می کنیم.
شهرداری تهران تصمیم گرفت تا مشکل ترافیک را نه با تکیه بر جلب رضایت موقت بخشی از خودروسواران، که با دلسوزی برای آینده اقلیم تهران و تکاپوی واقعبینانه برای بهبود کیفیت زیست شهروندان حل کند
مرکز ارتباطات و امور بین الملل شهرداری تهران در خصوص طرح ترافیک جدید و برخی موضع گیری های پلیس راهور اطلاعیه ای صادر کرد.
در این اطلاعیه آمده است:
سردار سیدکمال هادیانفر رئیس پلیس راهور نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران اخیرا در اظهاراتی مخالفت خود با تدابیر ترافیکی شهرداری تهران -تحت عنوان طرح کاهش آلودگی هوا- را بیان کرده و هدف اصلی نظام مدیریت شهری از اجرای این طرح را کسبدرآمد خواندهاند.
مرکز ارتباطات و امور بین الملل شهرداری تهران وظیفه خود میداند تا با تکیه بر اصل شفافیت و پاسخگویی، توضیحاتی را در این مورد ارائه کند.
یکم. حل مشکل ترافیک با قاعدهای ممکن است که منجر به بهبود وضعیت هوا شود
مواجهه با اصلیترین چالشهای پایتخت، که به گواه نظرسنجیهای گسترده از شهروندن، دو مساله ترافیک و آلودگی هوا هستند، میتواند خود تبدیل به یک چالش بزرگ شود؛ انتخاب مسیر اساسی و درست، یا انتخاب راه میانبر و کوتاهتر؟ نظام مدیریت شهری تهران در دوره جدید تمرکز خود را بر یافتن راهحل و درمان معطوف کرده و بهطور مستمر تلاش میکند تا سرنوشت شهر و شهروندان عزیزش را با تمسک به داروهای مسکن، در معرض خطر قرار ندهد. در راستای همین رویکرد بود که شهرداری تهران تصمیم گرفت تا مشکل ترافیک را نه با تکیه بر جلب رضایت موقت بخشی از خودروسواران، که با دلسوزی برای آینده اقلیم تهران و تکاپوی واقعبینانه برای بهبود کیفیت زیست شهروندان حل کند؛ این یعنی حل مشکل ترافیک با قاعدهای که منجر به بهبود وضعیت هوا شود.
دوم. وضع عوارض معطوف به کاهش استفاده از خودروهای شخصی و تثبیت درآمد پایدار است
از سوی دیگر یکی از مهمترین پرسشهایی که نظام مدیریت شهری باید به آن پاسخ دهد، چگونگی نیل به یک منبع درآمد پایدار است؛ درآمد پایداری که برای رسیدن به آن نه نیازی به فروختن شهر و داراییهای آن باشد، و نه ضرورتی برای تن دادن به سیستم تنبیهی و جریمهمحور. درآمد پایداری که قانون هم اجازه نمیدهد جز در توسعه حملونقل عمومی پاک و عادلانه برای همه شهروندان در جایی دیگر هزینه شود. اخذ عوارض در شهر، همان راهحل واقعی، مسئولانه و پایدار است که تمایل توامان به شهرفروشی و جریمهگرایی را به مسیر درست هدایت میکند؛ بهجای تکیه بر یک راهحل تنبیهی، چهچیزی بهتر از فراهم آوردن بستر ترافیکی سالم و مبارزه با ریشههای اغتشاش ماشینی و آلایندگی؟
در طرح جدید به تجارب گذشته مدیریت شهری توجه شده است. طبق آمار موجود بهطور متوسط، شهروندان تهرانی طی سالیان گذشته کمتر از ۲۰ روز در محدوده زوج و فرد تردد میکردند. انتخاب ۲۰ روز به عنوان حق طبیعی تردد خودروها، با این تفاوت که گزینش روز هم حق صاحبان خودرو تلقی شده، مطمئنا به کرامت شهروندان نزدیکتر است. اعمال محدودیت به جای ممنوعیت، بهتر از رویکرد جریمه و تنبیه است؛ جریمهای که اگر شهروندان متوجه نشوند، دو برابر میشود و بعدها با منت یا احیانا شیوههای ناصحیح، بخشی از آن بخشیده خواهد شد. ضمنا تلاش بر این بود که شرایط دسترسی در این طرح برای همه شهروندان عادلانه شود و هزینه تردد هر خودرو نیز متناسب با میزان تاثیر منفی آن بر ترافیک و آلودگی هوا محاسبه گردد. بهعلاوه باید به این واقعیت نیز اشاره کرد که بهرغم اظهارات سردار هادیانفر مبنی بر درآمدمحور بودن این طرح، بهسادگی باید گفت درآمد شهرداری تهران از محل طرح، در سال ۹۷ کمتر از سال ۹۶ بود.
رویکرد اصلی شهرداری تهران در طرح کاهش آلودگی هوا مبتنی بر ایجاد کمترین عارضه ممکن برای شهر و کنترل عوارضی بوده که طی سالیان گذشته و درنتیجه سیاستهای غیرعلمی پدید آمده است. یک نظام مدیریت شهری متعهد و دلسوز، نیروی خود را صرف کمعارضهترین راهکارها میکند. نمیتوان از شهرداری تهران انتظار گامهایی را داشت که با برداشتن آنها، مسیر سلامت و توسعه پایدار شهر قربانی تبعات بیپایان رویکرد نامسئولانه و موقت میشود.
