درز اطلاعات قطر به ایران در لایه نفتی کذب محض است
یک کارشناس نفت و انرژی گفت: اظهارات مرسک با توجه به دانش و تجربه فنی این شرکت در خصوص ظرفیت برداشت از لایه نفتی پارس جنوبی بوده و هیچگونه اطلاعاتی از سمت قطر به ایران منتقل نکرده است، شرکت‌های بنام بین‌المللی با هیچ کارفرمایی عقد اخوت نبسته‌اند و محرمانگی اطلاعات جزء اصول حرفه‌ای توسعه میادین است.
سعید ساویز در گفتگو با خبرنگار نفت و گاز «انرژی امروز» در خصوص خبر منتشر شده یکی از رسانه‌ها مبنی بر اینکه مرسک اطلاعات لایه نفتی قطر را به ایران داده است؛ گفت: مرسک شرکت بسیار متعهدی است و در حفظ و محرمانه نگه داشتن اطلاعات به شدت سرسخت است. این شرکت حتی حاضر نبود اطلاعات ساده مربوط به طرف قطری را بازگو کند.
او در ادامه افزود: هنگامی که مرسک مدلش را ارائه کرد به هر حال مدل توسعه و حفر چاه‌ها و برنامه‌ریزی توسعه میدان دیده می‌شود و بر اساس آن برنامه سرمایه‌گذاری می‌کند؛ و برای توجیه مبلغ سرمایه‌گذاری در مقابل کارفرما باید توجیه فنی و نقشه راه داشته باشد که احتمالا توضیحاتی که از نقشه راه ارائه شده؛ رسانه های غیرتخصصی را که با ادبیات طرح های توسعه نفتی آشنا نیستند، به اشتباه انداخته است.
اظهارات مرسک برخاسته از دانش و تجربه این شرکت است
ساویز با تاکید بر اینکه «مرسک چیزی بیش از ما نسبت به بخش ایرانی میدان نمی‌داند»، گفت: درواقع تنها بخش مجاز اطلاعات میدان در اختیار مرسک قرار گرفته است و بخشی از اطلاعات بعد از امضای قرارداد در اختیار شرکت‌های توسعه دهنده قرار می گیرد و مرسک با دانش خود و تجربه‌ای که در سمت قطری نیز داشته، در نهایت با توجه به اینکه الگو و مدلی از وجود خصوصیات مخزنی مناسب برای رزرو مخزن داشته، حدس‌هایی زده است که با توجه به حدس‌هایی که دارای شواهد قوی‌تری هستند؛ پیشنهاد خود را ارائه داده است و البته باید اکتشاف انجام شود تا به قطعیت برسد.
ساویز اذعان داشت: مرسک بر اساس اعتماد به نفسی که نشات گرفته از دانش و تجربه بیست ساله حضور در قطر است و با شناختی که از این نوع سنگ و سیال دارد؛ اعلام کرده که 120 تا 140 هزار بشکه تولیدنفت خواهیم داشت. بنابراین، مرسک با توجه به دانش و تجربه خود حرف زده است؛ وگرنه هیچ گونه اطلاعاتی از سمت قطر منتقل نکرده و درز اطلاعات و اسرار نفتی قطر به ایران کذب محض است، شرکت‌های بنام بین المللی با هیچ کارفرمایی عقد اخوت نبسته‌اند و محرمانگی اطلاعات جزء اصول حرفه‌ای توسعه میادین است.
فکر می‌کنیم خارجی‌ها آمده‌اند تا جیب ما را بزنند!
ساویز با بیان اینکه «متاسفانه هنوز حتی محافل فنی ما نمی‌دانند که شرکت‌های بین‌المللی اعتبار خود را نمی‌فروشند»، اظهار کرد: پس از تکمیل فاز 2 و 3 توسط توتال، این شرکت با فشارهای آمریکا مواجه شد، از سوی دیگر توتال پیشنهاد جذاب‌تری از سمت قطری‌ها دریافت کرد و از ایران رفت، اما برخی مخالفان ادعا کردند که توتال اطلاعات ایران را برای قطر برده است!
ساویز ادامه داد: دانش فنی توسعه و بهره‌برداری از لایه‌های نفتی پارس جنوبی هنوز در ایران جدید و نوپاست و به حد کمال خود نرسیده است.
او با تاکید بر اینکه «صنعت نفت فقط زمین سوراخ کردن نیست»، اذعان داشت: در ایران تا صحبت از توسعه می‌شود، شرکتی ایرانی را برای انجام عملیات حفاری نام می‌برند و به گمانشان کار تمام است، اما باید دانست چیزی که مرسک به آن تکیه می‌کند و می‌داند که با آن می‌تواند 140 هزار بشکه را برداشت کند؛ دانش ازدیاد برداشت مرسک در کنار دانش حفاری این شرکت است.
این کارشناس انرژی افزود: این شرکت صفر تا صد کار را به عهده می‌گیرد و در کنار آن دانش فنی را به دست می‌آورند که سرمایه آنها خواهد بود و از همین تجربه اندوخته شده از ایران در کشورها و میادین دیگر برای خود سود کسب می‌کنند؛ همچنان که از دانش فنی که در قطر کسب کرده است در ایران سود کسب می‌کند. متاسفانه ما فکر می‌کنیم خارجی‌ها آمده‌اند تا جیب ما را بزنند!
متخصص فرصت‌سوزی در میادین هستیم!
ساویز تصریح کرد: اکنون در چین چاه‌هایی هستند که 95 درصد آب تولید می‌کنند و فقط 5 درصد نفت تولید می‌کنند، درواقع چاه، چاه آبی است و چند لکه نفت نیز در آن وجود دارد، اما چین این فرصت براشت را غنیمت شمرده و از آن بهره‌برداری می‌کند اما متاسفانه ما در ایران به راحتی چاهی که 20 درصد آب تولید کند را می‌بندیم!
ساویز در ادامه تاکید کرد: اکنون با ورود شرکت‌های خارجی به ایران، فرهنگ شرکت‌هایی همچون مرسک و توتال را وارد می‌کنیم. و یکی از مصادیق فرهنگ این شرکت‌ها این است که با وجود شرایط سخت میدان را می توان توسعه داد، و در نتیجه از آن سود کسب کرد.
این کارشناس نفت و انرژی اظهار کرد: مرسک یک شرکت E&.P است، اکتشاف و بهره‌برداری می‌کند، مدل‌های ازدیاد برداشتی طراحی و اجرا می‌کند و سعی دارد سود کسب کند، اما فرض کنید اگر فقط حفاری فازهای پارس جنوبی را به شرکت‌های ایرانی واگذار کنیم، سودی چند برابر شرکت‌های مرسک و توتال را خواهند گرفت و ضرر نیز خواهند کرد! چرا که فرهنگ شرکت‌هایE&.P را ندارند ونمی‌دانند که این گردش مالی و پیوستگی از اکتشاف یا بهره‌برداری به چه معناست؟!همچنانکه اگر فیلد لایه نفتی را به شرکت‌های ایرانی دهیم و بخواهیم پنج سال از آن بهره‌برداری کند قطعاً نخواهند توانست، چرا که دانش فنی لازم را ندارند! اما متاسفانه ما این را نمی‌پذیریم و باز هم می‌گوییم چرا توسعه آن را به مرسک داده‌ایم!
همکاری 40 ساله تولید بیشتری به همراه خواهد داشت؟
چند روز گذشته غلامرضا منوچهری اعلام کرد مرسک اعتقاد دارد این قرارداد باید ۴۰ ساله باشداما قانون به ما این اجازه را نمی‌دهد وما بیش از ۲۰ سال نمی‌توانیم با آنها قرارداد منعقد کنیم؛ ساویز در این خصوص اظهار کرد: یکی از مواردی که در IPC مشخص شده این است که سقف قراردادها 20ساله است اما فکر می‌کنم تبصره‌ای لحاظ شده باشد که اگر همکاری خوبی صورت گرفت؛ این قرارداد پنج سال تمدید شود.
او در ادامه اظهار کرد: لایه نفتی پارس جنوبی از میادینی است که به هر شرکت ایرانی سپرده شود ادعا می‌کند که ارزش ندارد برای آن زمان و هزینه صرف کرد و یا اینکه از پس آن بر نمی‌آییم اما شرکت‌هایی مانند مرسک شرکت‌هایی هستند که متخصص توسعه چنین میادینی که چنین سنگ و سیال سختی دارند، هستند. توانایی که دیگر شرکت ها ندارند. به نظر می‌رسد مرسک با تبحر و تجربه‌ای که در قطر کسب کرده است اگر 40 سال میدان را در دست داشته باشد می‌تواند برنامه‌ریزی کند و درنتیجه تولید و اکتشاف بیشتری داشته باشد.
