اعداد بحران در اقتصاد ایران
علی میرزاخانی | کارشناس اقتصاد
بر اساس یک استاندارد بینالمللی، در وضعیت نرمال، باید تعداد افراد بیمه شده یک صندوق بازنشستگی در هر مقطع زمانی حداقل پنج برابر مستمری بگیران باشد (یعنی نرخ پشتیبانی باید حداقل پنج باشد و عدد کوچکتر از پنج به معنی بحران است). به عنوان مثال، اگر در مقطعی از یک صندوق ١٠٠٠ نفر مستمری میگیرند این صندوق باید در همان مقطع زمانی حدود ۵۰۰۰ نفر فرد بیمه شده داشته باشد.
نرخ پشتیبانی در سازمان تامین اجتماعی عدد چهار و نیم است. عدد صندوق بازنشستگی بانکها چیزی حدود ١ ۶ است و صندوق صنعت نفت وضعیتی تقریبا مشابه دارد. اوضاعی غم انگیزتر دارد. در صندوق بازنشستگی کشوری، تعداد بیمه شدهها نه تنها پنج برابر مستمریبگیرها نیست بلکه به تعداد آنها هم نیست و کمتر است!.
عدد صندوق بازنشستگی فولاد شاید رکوردی جهانی باشد؛ در این صندوق ٧۶ هزار مستمریبگیر وجود دارد و فقط ١١ هزار نفر بیمه شده؛ عددی که قاعدتا باید ٣٨٠ هزار نفر باشد!
این اعداد، معدل کارنامه تصمیم گیری اقتصادی است که نشان می دهد در یک مقطع زمانی، دهها برابر ظرفیت اشتغال در دولت و بانکها و صنایع مهمی چون نفت و فولاد، نیروی انسانی به این بخشها تحمیل شده و مخرج کسر در نرخ پشتیبانی را به اندازهای بزرگ کرده است که اعداد حاصل کسر، علائم بحران را به نمایش بگذارند.
