افزایش محبوبیت پلیمر در ازدیاد برداشت مخازن نفتی
شلمبرژه با توسعه فناوری MYCELX RE-GEN در محله تصفیه آب تولیدی پس از تزریق پلیمر، باعث افزایش بهرهوری روش تزریق پلمیر در فرایند ازدیاد برداشت شده است.
به گزارش خبرنگار دانش و فناوری «انرژی امروز»، گسترش میادین نفتی درسطح دنیا، باعث پیچیدگیهای زیادی در صنعت نفت و گاز شده است و محققان به دنبال راههای ارزانتر و موثرتر برای اصلاح فرایندهای تولیدی به خصوص در مواجهه با تولید بالای آبهای زیرزمینی هستند. به طور تقریبی هر مخزن بالغ برای بازیابی دوباره تولید به خصوص در زمانی نسبت آب-نفت تولیدی بالا رفته و بهرهوری مخزن کاهش یافته، نیازمند بکارگیری فرایندهای ازدیاد برداشت و کاهش میزان آب تولیدی و بازگرداندن مخزن به شرایط تولید ایدهآل اولیه است.
استفاده از مخلوط پلیمر و آلکالین به همراه آب بهعنوان روش سوم ازدیاد برداشت در مخازن نفتی، یکی از قدیمیترین ترفندهای مورد استفاده برای بازگرداندن سرمایه و مخزن به شرایط ایدآل است. اما این روشها به اندازه روشهای گرمایی و تزریق گاز کامیاب نبودهاند و همواره با بیمیلی از آنها استقبال شده است. دلیل اصلی آن، دشواری و هزینهبر بودن جداسازی ذرات جامد (محصولات واکن ثانویه خوردگی، رسوبات ثانویه مثل سیلیکا و کلسیوم کربناتها و …) و نفت از امولسیون تشکیل شده نهایی پس از تزریق محلول آب-پلیمر است.
استفاده از فناوری جدید شلمبرژه در زمینه جداسازی این مواد به نام MYCELX RE-GEN میتواند مشکلات چالشبرانگیز این روش را تا حد زیادی کاهش دهد. این فناوری از محیطی شامل یک زیرلایه معدنی پوشیدهشده از یک لایه پلیمر اولفیلی است. ذرات جامد معلق به طور مکانیکی توسط این محیط جدا میشوند نفت نیز توسط لایه پلیمری جذب میشود. این محیط نیز قابل شستوشو است؛ یعنی درمواقع اشباع محیط از ذرات جامد و نفت جذبشده، میتوان با خراشیدن و شستن، محیط را دوباره برای استفاده مجدد آماده کرد.
نکتهای که باعث جذابیت این فرآیند میشود، عدم نیاز به حوضهای تهنشینی و یا مواد شیمیایی اضافی برای جداسازی نفت و مواد جامد و در نتیجه کاهش چشمگیر هزینهها و مشکلات مرسوم بهوجود آمده است. محیط جداسازی انعطافپذیری بالایی نیز دارد و میتوان بر اساس کیفیت آب تولیدی، تجهیزات در دسترس و میزان کیفیت آب جداسازیشده آن را طراحی کرد.
محیط پیشرفته جداسازی MYCELX RE-GE، چندین عملیات میدانی را با موفقیت در هند و آمریکای شمالی پشت سر گذاشته و توانسته 98 درصد مواد اضافی و نفت را از مخلوط امولسیونی تولیدی هنگام بهرهبرداری از چاههای تحت سیلابزنی پلیمر را جدا کند. این فناوری میتواند روش سیلابزنی با پلیمر را به یکی از روشهای محبوب درکنار روشهای حرارتی تبدیل کند.
