روحانی «سدساز اعظم» را بازگرداند!
در حالی که طرفداران محیط زیست تصور می‌کردند روحانی قاعدتا باید مجاب باشد به توقف سدسازی در ایران، او سدساز اعظم را بازگرداند.
به گزارش «انرژی امروز» ناصر کرمی، اقلیم شناس و استاد دانشگاه ترندهایم نروژ در یادداشتی نوشته است:
برای طرفداران محیط زیست احتمالا از این بدتر نمی‌شده است. دو وزیر و یک معاون کابینه جدید که مستقیما مسئولیت مسائل زیست محیطی کشور را به عهده دارند نه تنها به عنوان چهره‌هایی دل‌مشغول محیط زیست اشتهار ندارند، بلکه اساسا خود از جمله بانیان وضعیت موجود به شمار می‌آیند. یک به یک مرور می‌کنیم:
وزیر نیرو، حبیب الله بیطرف
به واقع موج عظیم سدسازی در ایران را او در دولت اصلاحات گسترش داد. احداث غالب سدهای مخرب همچون سدگتوند و سدکرخه و سدهای مارون و … در دوره او کلید خورد. در حالی که طرفداران محیط زیست تصور می‌کردند روحانی قاعدتا باید مجاب باشد به توقف سدسازی در ایران، او سدساز اعظم را بازگرداند.
وزیر کشاورزی، محمودحجتی
او بارها تاکید کرده هدفش در حوزه کشاورزی اجرای اصل طلایی مرتبط در قانون برنامه ششم، یعنی خودکفایی در تولید مواد غذایی است. خودکفایی در کشاورزی مهمترین نمایه توتالیتاریانیسم در محیط زیست است و حاصل آن فروپاشی زیرساخت‌های اقتصادی و معیشتی در کشورهایی همچون سوریه و عراق و کره‌شمالی و عربستان سعودی بوده است. به واقع حجتی و سیاست‌های او در بخش کشاورزی یک جور بازگشت به دهه شصت در گرماگرم تغییر اقلیم و بحران آب و دیگر مشکلات کلان ایران و جهان در قرن بیست و یکم است.
رئیس سازمان محیط زیست، عیسی کلانتری
البته از آقای کلانتری در سال های اخیر سخنرانی های روشنگرانه ای در باره بحران خشکیدگی شنیده ایم. اما از سویی او بنیانگذار طرح خودکفایی به شمار می رود، و از سوی دیگر صراحتا مدافع گسترش تولید محصولاتتراریخته در ایران است که مستقیما او را رودرروی طرفداران محیط زیست قرار می دهد. مضاف بر آن عملکرد ایشان در ستاد احیای دریاچه ارومیه نیز بسیار با انتقاد روبرو بوده است.
در جریان انتخابات ریاست جمهوری یکی از مهمترین شعارهای طرفداران آقای روحانی این بود که به او رای بدهیم تا به عقب بازنگردیم. در محیط زیست می‌توان مدعی بود مخالف این شعار عمل شده است. آشکار است که روحانی بهبود اقتصاد با هر شرایطی و به هزینه محیط زیست را هدف قرار داده است. روزگار با این کابینه برای سدسازان و بتون ریزان و پیمانکاران و قرارگاه‌های زورمندشان قطعا شیرین‌تر خواهد بود. به بهای تلخکامی محیط زیست ایران.
