هدف مکانیسم حل اختلاف خرید زمان است
یک تحلیلگر اسپانیایی مکانیزم حل اختلاف را تلاشی برای بازگرداندن ایران به تعهداتش دانست که با هدف خرید زمان فعال شده است و گفت: اگر اختلافها میان ایران و اروپا پایان نیابد برجام به پایان میرسد.
دانیل لاکاله استاد اسپانیایی و تحلیلگر اقتصادی با مدرک دکترای اقتصاد است، حوزه تخصصی او اقتصاد جهانی است. وی جزو بیست اقتصاددان برتر جهان است که تاکنون کتابهای پرفروشی در حوزه اقتصاد مانند «فرار از تله بانک مرکزی» و «زندگی در بازارهای مالی» نوشته است. کتابهای وی به زبانهای انگلیسی، اسپانیایی و چینی و پرتغالی ترجمه و منتشر شده است.
لاکاله سخنرانیهای کلیدی را در معتبرترین انجمنها در سراسر جهان از جمله فدرال رزرو در هوستون، بنیاد هری پایتس در واشنگتن، مدرسه اقتصاد لندن، صندوق انجمن اجتماعی در میامی و مجمع جهانی اقتصاد ارائه کرده است.
وی در گفتوگو با ایلنا نظرات خود را درباره فعال شدن مکانیزم حل اختلاف بیان کرد:
هدف مکانیسم حل اختلاف خرید زمان و بازگردان ایران به توافق است
دانیل لاکاله در مورد فعال شدن مکانیزم حل اختلاف گفت: این مکانیزم تصمیمی از سوی کشورهای اروپایی است برای بازگرداندن ایران به تعهداتش است و من تصور نمیکنم مکانیسم به معنای پایان برجام باشد بلکه با هدف خرید زمان و بازگردان ایران به توافق است حالا آنها از این ابزار برای بازگرداندن ایران به تعهداتش استقاده کردهاند.
اگر اختلافها میان ایران و اروپا پایان نیابد برجام به پایان میرسد
وی در ادامه در مورد شرایط پیش روی برجام و ادامه آن گفت: برجام اکنون رو به پایان است و اگر اختلافها میان ایران و اروپا حل نشود، احتمالا به پایان خواهد رسید و ادامه پیدا نمیکند.
این تحلیلگر اقتصادی تاکید کرد: وضعیت آنچنان که مشخص است، بسیار استرسزا است، من معتقدم ساز و کار حل اختلافها سعی در کاهش تنشها دارد نه افزایش آنها.
اینستکس با چالشهایی در زمینه عدم شفافیت و کنترل مواجه است
وی در ادامه در مورد فعال نشدن اینستکس و انتقاد ایران از این مساله گفت: اینستکس شرایط پیچیده و دشواری دارد. در این ساز و کار هیچ نوع ابزار موثری برای حل اختلافها و کمک به مشکلات ایران وجود ندارد و چالشهایی در زمینه شفافیت و کنترل دارد که همین باعث عدم فعالیت آن شده است.
پذیرش مسئولیت از جانب ایران اتفاق مهمی بود
دانیل لاکاله به حادثه سقوط هواپیما اشاره کرد و گفت: تداوم تنشها به چنین حادثهای منجر شد. سقوط هواپیمای اوکراینی حادثه به شدت ناگواری بود اما پذیرفتن مسئولیت آن توسط دولت ایران گامی مهم بود. در حال حاضر فقط میتوان امیدوار بود که دیگر حوادث مشابه این سانحه رخ ندهد