با باتری خودروهای برقی چه باید کرد؟
خودروسازها، بازیافت کنندگان و استارت‌آپ‌ها در حال کار برای پاسخ‌گویی به مشکلی هستند به نام پسماندهای باتری‌های یون-لیتیوم که خودروهای برقی به جا خواهند گذاشت.
به گزارش «انرژی امروز» گاردین در گزارشی به بررسی عواقب افزایش تولید خودورهای برقی و ایجاد معضلی به نام پسماند باتری‌ها پرداخته و نوشته است: جایگزینی خودروهای بنزینی و دیزلی با خودروهای برقی این روزها به شدت طرفدار پیدا کرده است. اما کسی به فکر پاسخ به تردیدهای زیست‌محیطی حاکم بر خودروهای برقی نیست: زمانی که باتری‌های این خودروها تعویض شوند، زمین با نیم میلیون باتری لیتیوم-یون چه خواهد کرد؟
گاردین ادامه می‌دهد: دولت‌های فرانسه و بریتانیا ماه گذشته متعهد شدند تا سال 2040 فروش خودروهای دیزل را متوقف کنند و ولوو هم قول داده است که از سال 2019 خودروی برقی یا هیبریدی بسازد.
سال گذشته تعداد خودورهای برقی ازرقم 2 میلیون دستگاه گذشت و آژانس بین‌المللی انرژی تخمین زده است که تا سال 2030 اگر تمامی کشورها به اهداف توافق پاریس پایبند بمانند، تعداد خودورهای برقی در سطح دنیا به 140 میلیون دستگاه خواهد رسید.
مدیر استارت‌آپ بازیافت باتری، Li-Cycle از کانادا می‌گوید: اما این افزایش تولید خودروهای برقی 11 میلیون تن باتری لیتیوم-یون از خود به جا خواهد گذاشت که باید از همین امروز تا سال 2030 بازیافت شوند.
شکافی به نام بازیافت
در اتحادیه اروپا فقط 5 درصد باتری لیتیوم یون بازیافت می‌شود. این باتری‌ها هزینه‌های زیست محیطی بسیار بالایی دارند. این باتری‌ها در صورت تخریب، نه فقط ریسک انتشار گازهای سمی را بالا می‌برند، بلکه ترکیبات هسته این باتری‌ها مثل لیتیوم و کبالت مواد کمیابی هستند که خروج آن‌ها باعث آلودگی آب خواهد شد.
از این رو نویسنده گاردین معتقد است خودروسازها باید مسئولیت بازیافت این باتری‌ها را برعهده بگیرند. باتری‌ها را نه می‌توان در خانه نگهداری کرد و نه در محل دفن زباله، دفن کرد.
اتحادیه اروپا قوانینی دارد که خودروسازها را مجبور می‌کند هزینه‌های جمع‌آوری، تصفیه و بازیافت این باتری‌ها را بپردازند و از این رو می تواند مشوقی باشد برای همکاری نزدیک‌تر خودروسازها و بازیافت‌کنندگان باتری‌ها.
به عنوان مثال، شرکت Umicore توافق‌هایی با تسلا و تویوتا داشته تا بتواند با ذوب این باتری‌ها، فلزات گرانبهای آن‌ها مثل کبالت و نیکل را استخراج کند.
اما آیا واقعا با چنین اقداماتی مشکل حل خواهد شد؟
گاردین می‌نویسد: هر چند کارهایی از این دست می‌تواند برخی از فلزات را بازیافت کند اما همچنان در زمینه بازیافت لیتیوم ناکارآمد است. Umicore مدعی است می‌تواند لیتیوم را به محصول جنبی جدا کرد اما هزینه عملیات بسیار بالا خواهد رفت.
از طرفی هرچند ممکن است باتری‌های خودروهای برقی بازیافت شوند اما هیچ ضمانتی برای بازیافت لیتیوم وجود ندارد.
بانک سرمایه‌گذاری مورگان استنلی در ماه ژوئن اعلام کرده بود که دهه پیش رو هیچ چشم‌اندازی برای بازیافت لیتیوم وجود ندارد و جسیکا آلسفورد، رییس تیم تحقیقاتی توسعه پایدار جهانی این بانک می‌گوید «هنوز هم باید برای توسعه زنجیره بسته بازیافت که در آن تمام مواد بازیافت شوند تلاش کرد. بین قدرت انجام دادن کاری و صرفه اقتصادی آن تفاوت زیادی وجود دارد».
متخصصان شرکت نیسان هم می‌گویند: مشکل این‌جاست که وقتی هزینه بازیافت کامل باتری‌ها تا یک یورو در هر کیلو هم کاهش می‌یابد به همان نسبت قیمت مواد خام اولیه‌ای که می‌توان از بازیافت این باتری‌ها به دست آورد نیز به یک سوم کاهش می‌یابد.
نیسان با شرکت Eaton قراردادی برای استفاده مجدد از این باتری‌های در ذخیره‌سازی انرژی در منازل به جای بازیافت آن‌ها دارد.
هزینه بازیافت یک نوع مانع در برابر این کار است. هزینه بازیافت باید از قیمت مواد بازیافت شده کمتر باشد تا بتواند کارآمد باشد.
