موج بی‌آبی، اولین پروژه معطل پتروشیمی را کوچ داد
در دهه 80 مساله پراکنده شدن مجتمعهای پتروشیمی در سطح کشور و فاصله گرفتن از دریا به صورت جدی مطرح شد؛ تفکری که به دلیل نادیده گرفتن تبعات این کار و نبود طرح آمایش سرزمین محکوم به شکست است؛ بنابراین پروژه‌هایی که کلنگشان با نادیده گرفتن حجم منابع آب منطقه زده شد، یا معطل مانده‌اند یا مانند پتروشیمی فیروزآباد که کلنگ آن در سال 1388 و در زمان دولت نهم زده شد، جابه‌جا می‌شود.
به گزارش «انرژی امروز»، مرضیه شاهدایی، معاون وزیر نفت از جابه جایی طرح تولید اتیلن پتروشیمی فیروزآباد به حاشیه سواحل خلیج فارس خبر داد و گفت: بخش خصوصی سرمایه گذار این طرح برای کاهش هزینه انتقال آب تصمیم به این جابه‌جایی گرفته است.
وی با اشاره به انتقال طرح تولید اتیلن پتروشیمی فیروزآباد به منطقه پارس دو (عسلویه)، گفت: ساخت پتروشیمی فیروزآباد مصوبه هیات دولت بوده که یک واحد الفین در این منطقه احداث شود. با توجه به کمبود و کسری شدید آب به ویژه برای تامین خوراک بالای آب طرح‌های تولید اتیلن در مناطق مرکزی ایران، سرمایه گذاران بخش خصوصی پتروشیمی فیروزآباد با محاسبه هزینه انتقال آب از جنوب کشور و سواحل خلیج فارس به فیروزآباد تصمیم به انتقال این طرح به عسلویه را گرفته است.
مدیرعامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی با یادآوری اینکه انتقال طرح اتیلن فیروزآباد به حاشیه سواحل خلیج فارس اقدامی منطقی بوده که مورد حمایت شرکت ملی صنایع پتروشیمی هم است، تاکید کرد: اما شرکت ملی صنایع پتروشیمی مصوبه ای برای اجباری بودن این جابه جایی صادر نکرده و این نظر و سیاست سرمایه گذاران بخش خصوصی بوده است.
پتروشیمی فیروزآباد از مجتمعهای پتروشیمی بر سر راه خط اتیلن مرکز است که سالانه یک میلیون تن اتیلن تولید خواهد کرد. پیش‌بینی می‌شود 1300 مترمکعب اتان و سالانه ۴۴ میلیون مترمکعب گاز در این مجتمع به عنوان خوراک و سوخت مصرف شود و با بهره برداری از آن امکان تامین خوراک اتیلن طرح‌های پتروشیمی در مسیر خط لوله اتیلن مرکز همچون طرح‌های پتروشیمی فسا، جهرم، داراب و طرح اتیلن وینیل استات استهبان اصفهان فراهم خواهد شد.
به گفته بهنام گورکانی، کارشناس پتروشیمی یکی از مهمترین مولفه های مهم در ایجاد واحدهای پتروشیمی، خصوصا الفین (پتروشیمی فیروزآباد) دسترسی آسان به خوراک (گاز اتان) است. اولین اشکال جدی وارد به طرح پتروشیمی فیروزآباد ، مصافت زیاد و احداث خط لوله (حدود ۳۰۰ کیلومتری) برای تامین خوراک (اتان) آن‌هم در شرایط سخت اقلیمی (کوهستانی) منطقه است که هزینه اجرایی طرح را به صورت سرسام آوری بالا خواهد برد.
از سوی دیگر، دومین مشکل عمده و اساسی این طرح نبود منبع تامین آب مصرفی طرح الفین فیروزآباد به‌عنوان یکی از صنایع وابسته به آب، با توجه به خشکسالی شدید منطقه، که باعث از بین رفتن صنعت کشاورزی و دامداری منطقه شده، است.
بر اساس مطالعات اولیه پتروشیمی فیروزآبادنیاز به ۱۱.۷ میلیارد لیتر آب دارد که محل تامین آن سد تنگاب عنوان شد. این درحالی است که مصرف سالیانه آب شرب شهرستان حدود 9 میلیارد لیتر است!
سومین دلیل غیر کارشناسی و غیر قابل اجرا بودن پتروشیمی فیروزآباد به‌عنوان یکی از آلاینده ترین طرح‌های صنعتی در دنیا، مشکلات زیست محیطی آن است.
از طرفی نیز تنها دلیل متولیان امر برای احداث خط اتیلن مرکز و پتروشیمی فیروزآباد ایجاد اشتغال در منطقه بود درحالی که مطابق مطالعات امکانسنجی اولیه این طرح، تعداد افراد شاغل در زمان بهره برداری ۶۵۰ نفر خواهد که با توجه به سرمایه گذاری انجام گرفته و مشکلات زیست محیطی و … با توجه به آمار بالای %۴۰ بیکاری، علنا نمود چشمگیری نخواهد داشت.
