بهمنی خود باید داوطلب تغییر می‌شد ملی حفاری مازاد نیرو دارد
یک کارشناس نفت و انرژی با اشاره به اینکه «با حضور سپهر سپهری، مدیریت جدید ملی حفاری باید مدیریت علمی جایگزین مدیریت پیشین شود»، گفت: راه نجات شرکت ملی حفاری خصوصی‌سازی است و باید اعتمادسازی همگام با آن صورت پذیرد.
سعید ساویز در گفتگو با خبرنگار نفت و گاز «انرژی امروز» در خصوص عملکرد حیدر بهمنی در مدیریت شرکت ملی حفاری گفت: با ارزیابی بهره‌وری شرکت ملی حفاری می‌توان گفت که این شرکت شرکت کارایی است؛ اما درخصوص اثربخشی نمی‌توان نمره خوبی به عملکرد ملی حفاری داد که این خود باعث می‌گردد که بهره‌وری این غول حفاری ایران بسیار پایین باشد.
او با تاکید بر اینکه «مشکلات ملی حفاری به شخص آقای بهمنی بازنمی‌گردد»، افزود: این شرکت به عنوان یکی از بزرگترین مراکز اشتغال جنوب کشور که نیروی انسانی بسیاری را از طریق شرکت‌های تابعه و قراردادهای مستقیم جذب کرده و بار جذب نیروهای تحصیل کرده و زبده بیکار را در کشور و در استان خوزستان به دوش کشیده است، ایرادهای ساختاری و سازمانی بسیاری داشته که البته این ایرادها کمتر به مدیر عامل‌های آن باز می‌گردد.
او با اشاره به سوابق حیدر بهمنی در ملی حفاری گفت: او از مدیران بسیار باسابقه است، در بسیاری از فیلدها و مراحل مختلف صنعت نفت زحمت کشیده و می‌توان او را یک فرد جهادی نامید که تاکنون با خوب و بد صنعت نفت پیش رفته است. تخصص او در خاموش کردن چاه‌های مشتعل، زبانزد خاص و عام است؛ حتی زمانی که چاه کویت آتش گرفت، ملی حفاری به کمک آنان شتافت.
مدیریت غیرعلمی، دامن‌گیر ملی حفاری
ساویز با انتقاد از طولانی شدن دوره مدیریت بهمنی گفت: دوره مدیریت‌های علمی حدود چهار تا پنج سال و در برخی موارد خاص براساس کارکرد سازمان با سیستم علمی آن تا هشت سال نیز ذکر می‌شود، اما هنگامی که یک سازمان اثربخش نیست و مدیریت آن نیز طولانی شده است، چرا از یک شوک مثبت مدیریتی برای تغییر وضعیت شرکت استفاده نمی‌شود؟
وی افزود: مدیریت غیرعلمی یکی از انتقاداتی است که به ملی حفاری وارد بود و برای یک فرد جهادی همچون بهمنی که همواره منافع ملی سرلوحه کارش است، انتظار می‌رفت که خود داوطلب ایجاد تغییرات مثبت مدیریتی در ملی حفاری شود و امکان داشت با ارتقای یک نیروی جوان از داخل سازمان یا آمدن مدیری جوان تواناتر و به روزتر که آشنا به علم روز مدیریت باشد شرایط بهتری برای سازمان فراهم آید و رشد بیشتری داشته باشد.
او با اشاره به اینکه «در ملی حفاری افراد بسیار توانایی بودند که همیشه پشت خط مدیریت عامل ماندند»، افزود: این افراد می‌توانستند با مدیریت صحیح ارتقا یابند و از سطح مدیت میانی و مدیریت بالای سازمان، به تدریج به مدیرعاملی سازمان می‌رسیدند، اما متاسفانه با ایجاد رکود نیروی انسانی امکان و اجازه رشد به آنها داده نشد.
این کارشناس نفت و انرژی در ادامه پیشنهاد کرد: هنگامی که سیستم به بن‌بست می‌رسد نیاز به نگرش جدیدی دارد. ثبات مدیریت در لایه‌های پایین راه فساد را در سازمان باز می‌کند؛ بنابراین یکی از عوامل فساد در بسیاری از سازمان‌ها و یا مناقصات، آسودگی از حفظ سمت رده‌های میانی است، چرا که می‌دانند تا زمانی که مدیریت باقیست و ساختارها و زیر ساخت‌های پایین بر سر جای خود است، آنها نیز همچنان پایدار خواهند بود و در نتیجه آن بسیاری از مشکلات به وجود خواهد آمد.
کیفیت پایین پروژه‌های ملی حفاری
ساویز تصریح کرد: ملی حفاری پرسنل جان برکف، صدیق و مظلومی دارد و با توجه به اینکه شرکتی دولتی است و مدیرعامل آن اعتبار بسیاری داشته است بسیاری از پروژه‌ها را با حداقل برآورد در دست گرفته، اما این برآورد پایین کفاف انجام پروژه را نمی‌داده است و درنتیجه هم به پرسنل ملی حفاری جفا شده و هم به پروژه؛ بنابراین به دلیل اینکه هزینه کار بسیار بیشتر بوده است هم ملی حفاری و هم کشور در نتیجه این کیفیت پایین متضرر شده است.
او در خصوص گزینه‌های مطرح دیگر (آقایان عبدالله طواف و سعید حافظی) در خصوص مدیریت ملی حفاری اظهار کرد: هر دو گزینه از افراد خوشنام و توانمند صنعت نفت هستند. هریک از این افراد مزیت‌هایی دارند، حافظی مدیری توانا و باتجربه است و تجربه مدیرعاملی در پترو ایران و فلات قاره دارد. عبدالله طواف نیز مدیری توانا با شخصیتی جذاب و دوست داشتی است که تجربیات بسیار خوبی دارد و جا دارد از این بزرگواران در جاهای دیگر صنعت نفت که نیاز به تغییر مدیریتی در آن به‌شدت احساس می‌شود؛ استفاده شود.
سپهری طلایه‌دار جوانگرایی در صنعت نفت
او در خصوص مدیرعامل جدید شرکت ملی حفاری گفت: سپهر سپهری طلایه‌دار جوانگرایی در نفت است و در تمامی رده‌ها از کارشناسی تا سرپرستی، مدیریت رده‌های میانی تا مدیریت رده‌های عالی پیش رفته و همواره امین و معتمد سازمان خود بوده و مسلط به مسائل مدیریتی روز است. علاوه بر این، همکاری با او برای کارکنان جذابیت بسیاری دارد، چرا که با نظم و دیسیپلین خاص خود، روش‌های علمی را در شرکت‌هایی که مدیریت آنها را به عهده داشته، پیاده کرده است.
ساویز تصریح کرد: به دلیل اینکه ساختار ملی حفاری تاکنون مبتنی بر ارتباطات مثبت بوده است، برای اینکه بتواند مدیریت علمی را جایگزین مدیریت پیشین سازد تا زمانی که سازمان آماده پذیرش سبک جدیدی از مدیریت شود قطعاً مقاومت‌هایی خواهد داشت. باید هسته‌های مختلف تصمیم‌گیر تشخیص داده شوند، اگر مثبت و به نفع سازمان هستند تقویت شوند و اگر مثبت نیستند؛ اصلاح شوند.
او افزود: ملی حفاری جای بسیار پرچالشی است و آزمون بسیار سختی برای مهندس سپهری به شمار می‌رود و صنعت نفت باید این نوع جوانان را حفظ کند تا اینگونه افراد منشأ خدمات بسیار خوبی در صنعت نفت کشور باشند.
خصوصی‌سازی راهکار چابک‌سازی ملی حفاری
این کارشناس نفت و انرژی راه نجات شرکت ملی حفاری را خصوصی‌سازی دانست و افزود: متاسفانه هر گاه بخشی خصوصی شده، کار به اینجا ختم شده که کسانی صاحب شرکت شدند که درکی درستی از صنعت نفت نداشتند و بارها دیده شد که امنیت شغلی پرسنل با خصوصی‌سازی به خطر افتاده است.
او اظهار کرد: در ایران همراه با خصوصی‌سازی اعتمادسازی نکرده‌ایم و پرسنل حق دارند نگران از آینده کاری خود در شرکت‌ها باشند. دولت باید درآمد کارکنانی که اکنون در آنجا مشغول به کار هستند را تضمین کند چرا که در شرایط بسیار بدی کار می‌کنند و تجهیزات مناسبی برای کار در شرایط سخت و طاقت فرسا را ندارند و ضروری است که موارد ایمنی را به‌روز کند، امکانات، ابزار و البسه بهتری برای پرسنل فراهم کند و در نهایت با تضمین حقوق و مزایا انگیزه و رضایت شغلی را در پرسنل افزایش دهد.
ساویز در ادامه اظهار کرد: ملی حفاری به‌شدت با ازدیاد نیرو مواجه است، به دلیل اینکه بسیاری از هسته‌های بانفوذ سیاسی و پارلمانی تلاش کردند که نیروهای خود را مشغول کنند بدون توجه به اینکه آیا ملی حفاری گنجایش استخدام این افراد را دارد یا خیر. این ازدیاد نیرو بار سنگینی را به این شرکت تحمیل کرده است.
ضعف ملی حفاری در دریا
ساویز با مقایسه وضعیت شرکت ملی حفاری در دریا و خشکی با شرکت‌های خارجی اظهار کرد: از نظر حفاری تجربی، ملی حفاری در ایران شرکتی بی‌نظیر است. از لحاظ روش‌های نوین علمی در حفاری متخصصان حفاری نظرات کارشناسانه بهتری خواهند داشت، اما در دریا ملی حفاری سه دکل دارد، مدرس، مورب و رجایی. این دکل‌ها بسیار قدیمی هستند و به خوبی تعمیر و نگهداری نشده‌اند و کارآیی بسیار پایینی دارد؛ اما همچنان کار می‌کنند. درصورتی که دکل‌های قوی و مناسبی برای کار کردن نیستند. توانایی ملی حفاری در دریا و خشکی قابل مقایسه نیست؛ زیرا در خشکی اصلی‌ترین شرکت حفاری و دکل‌دار ایرانی بوده است.
