سرمایه‌گذاری توتال، برند دیپلماسی اقتصادی ایران

محمود صادقی نماینده تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس هم تاکید می کند: شرکت هایی همچون توتال هیچگاه بدون مطالعه در کشوری مبادرت به سرمایه گذاری نمی کنند. ورود توتال و سرمایه گذاری این شرکت نفتی در ایران، نشاندهنده به نتیجه رسیدن برجام و رفع تحریم هاست.

روزنامه اطلاعات در شماره امروز خود بخش پایانی گزارش «قرارداد توتال، شکست ایران هراسی» را منتشر کرد که در ادامه می‌آید:

احمد بیگدلی نماینده شهرستان خدابنده می گوید: سرمایه گذاری خارجی در صنعت نفت، دانش و فناوری های تازه ای را وارد این صنعت می کند و رونق اقتصادی را هم به همراه دارد.در عین حال جذب سرمایه خارجی منطبق با برنامه ششم توسعه است.

همچنین جلال میرزایی عضو کمیسیون انرژی اظهار می دارد: کشورهایی که در فکر تحریم ایران بودند، امروز با ورود شرکت ها و سرمایه گذاران بزرگ نفتی به ایران بیش از پیش مایوس خواهند شد.

وی می افزاید: همکاری با شرکت های بزرگ نفتی، فناوری های روز دنیا را وارد کشور خواهد کرد که این مهم، نه تنها در اقتصاد کشور تاثیرگذار خواهد بود، بلکه می تواند به افزایش اشتغالزایی در کشور هم کمک کند.

سیدحسین افضلی نماینده اقلید بیان می دارد: درست است که منابع داخلی برای سرمایه گذاری اولویت دارد، اما برای توسعه میدان های مشترک و افزایش ارزش افزوده در صنعت نفت نباید معطل ماند. با توجه به شرایط حوزه های نفتخیز کشور و اشتراک آن با کشورهای همسایه، باید هرچه سریع تر با استفاده از فناوری های روز دنیا از این منابع بهره برداری کنیم.

علی عسگر ظاهری عبده‌وند عضو کمیسیون انرژی تصریح می کند: در حالی که برخی کشورهای همسایه برداشت بیشتری نسبت به ایران از مخازن مشترک نفت و گاز دارند، قراردادهای جدید نفتی و سرمایه گذاری خارجی با شرکت های بزرگ نفتی می تواند عقب ماندگی های گذشته در این بخش را جبران کند.

احمد مرادی عضو کمیسیون انرژی هم می گوید: زمانی که شرکت های بزرگ نفتی خواهان همکاری با صنعت نفت ایران هستند، این موضوع نشاندهنده وجود امنیت سرمایه گذاری در کشور است.

محمود صادقی نماینده تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس هم تاکید می کند: شرکت هایی همچون توتال هیچگاه بدون مطالعه در کشوری مبادرت به سرمایه گذاری نمی کنند. ورود توتال و سرمایه گذاری این شرکت نفتی در ایران، نشاندهنده به نتیجه رسیدن برجام و رفع تحریم هاست.

وی اضافه می کند: سرمایه گذاری شرکت بزرگ نفتی توتال در صنعت نفت ایران باوجود ریسک های سرمایه گذاری در منطقه نشان دهنده وجود ثبات و امنیت اقتصادی در ایران است.

عبدالکریم حسین زاده عضو کمیسیون عمران بیان می دارد: جذب سرمایه خارجی در شرایط حساس منطقه ای و جهانی نوعی دیپلماسی اقتصادی به شمار می‎آید و ورود شرکت های بزرگ نفتی به کشور نشانه موفقیت دیپلماسی نفتی است.

وی می افزاید: ورود شرکت های بزرگ نفتی به ایران، نشان دهنده آن است که ما جزیره ای امن و با ثبات در میان کشورهای منطقه هستیم که از ظرفیت‎های زیادی برای جذب سرمایه های خارجی برخورداریم.

عزت الله یوسفیان ملا عضو کمیسیون برنامه و بودجه و محاسبات مجلس می گوید: توتال از فرصت ایجاد شده در پساتحریم با هوشیاری تمام استفاده کرد. البته برای توسعه صنعت نفت، باید از تجارب و فناوری های روز دنیا و تعامل با شرکت های معتبر جهانی استفاده کرد.

محمد قسیم عثمانی عضو کمیسیون برنامه، بودجه و محاسبات اظهار می دارد: صنعت نفت برای توسعه هرچه بیشتر به جذب سرمایه گذاری نیازمند است و سرمایه گذاری خارجی مناسب ترین

راه برای تامین مالی پروژه های صنعت نفت است.

مجید ناصری نژاد عضو کمیسیون انرژی مجلس هم تصریح می کند: باید زمینه برای جذب سرمایه خارجی فراهم شود تا با جذب منابع مالی جدید، پروژه ها آغاز به کار کنند و تولید در کشور رونق بگیرد. بدون تردید جذب سرمایه گذاری خارجی و ورود شرکت های معتبر

بین المللی نفتی به کشور به توسعه و رونق صنعت نفت کمک خواهد کرد.

محمدرضا تابش نایب رئیس فراکسیون امید می گوید: قرارداد توتال با ایران حاکی از شکسته شدن تحریم ها است و از نظر سیاسی حائز اهمیت است و منافع ملی کشور با چنین قراردادهایی ارتقا می یابد.

طیبه سیاوشی شاه عنایتی نماینده مردم تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس هم تاکید

می کند: امضای قرارداد نفتی با توتال فرانسه نشانه‌ای از شکست سیاست های دولت ترامپ برای منزوی کردن جمهوری اسلامی ایران است.

در همین خصوص «نرسی قربان» کارشناس انرژی هم ضمن یادآوری مجموع ذخایر عظیم نفت و گاز ایران، از نیاز مبرم این ذخایر به سرمایه گذاری و بهره وری می گوید و می افزاید: کشوری که بزرگترین ذخایر را داراست نمی تواند نسبت به توسعه سرمایه گذاری در آن بی تفاوت باشد؛ اما در این سال ها، به دلیل تحریم و قراردادهای مشارکتی و امتیازی پراشتباه، شرکت های خارجی تمایلی به سرمایه گذاری در ایران نداشتند. همین امر نیاز به قراردادهایی با ساختار جدید برای جذب سرمایه را ایجاب کرد و در نتیجه با الگوی جدید، شاهد سرمایه گذاری شرکت توتال هستیم.

این کارشناس انرژی اضافه می کند: باید در نظر داشت در شرایط فعلی که قیمت نفت به شدت کاهش یافته، جذب سرمایه برای طرح های نفت و گاز بسیار رقابتی شده است و کشورهای دیگر تلاش می کنند تا با اعطای امتیازهای مختلف جذب سرمایه کنند.

وی می گوید: همچنین به دلیل توسعه انرژی‌های تجدید پذیری مانند انرژی خورشیدی تا چند سال دیگر تقاضا برای نفت و گاز به شدت کاهش خواهد یافت و در نتیجه باید با توسعه در حوزه های نفتی و گازی، سرمایه های بسیاری برای نسل های آینده ذخیره کرد که این امر هم در راستای گسترش فضای سرمایه گذاری در این حوزه حاصل خواهد شد.

وی توسعه فناوری و تکنولوژی را نخستین دستاورد سرمایه گذاری خارجی عنوان کرده و تصریح می کند: این قرارداد شروع توافق با شرکت های

داخلی و خارجی است که منجر به توسعه فناوری در این حوزه خواهد شد، درعین حال کشورهای عربی منطقه تلاش بسیاری کردند تا با لابی های بسیار مانع انعقاد آن شوند.

قربان با اشاره به نتیجه بخش بودن قراردادهای جدید تاکید می کند: انعقاد قرارداد با شرکت نفتی توتال حاکی از قابلیت جذب بالا و کارآمدی این نوع قراردادها است که بسترساز ورود سرمایه‌های خارجی به کشور خواهد بود و از این طریق

می توان به سوی تعامل با جهان گام های بلندتری را برداشت .

رفع اتهام زنی جنگ طلب بودن ایران با امضای قرارداد با توتال، نکته ای است که «آلبرت بغزیان» اقتصاددان به آن اشاره کرده و می گوید: نخستین رهاورد این قرارداد، جلب اعتماد سرمایه گذاران خارجی در ایران است؛ به این معنا که حضور شرکت بزرگ نفتی توتال با توجه به شرایط کنونی و تحریم های آمریکا که ممکن است امنیت فرانسه را تحت شعاع قرار دهد، برای جلب توجه سایر شرکت های نفتی بسیار مفید و کارآمد است.

بغزیان اضافه می کند: این قرارداد اثبات

می کند که ایران نه جنگ طلب است و نه ناامن؛ بلکه آماده است تا با فراهم کردن شرایط امنیت و آرامش، جذب سرمایه کند و در سایه این سرمایه گذاری ها شکوفایی توان تکنولوژی هم حاصل و دانش فنی به نیروهای داخلی منتقل خواهد شد.

برجسته بودن واکنش های سیاسی بین المللی قرارداد موضوعی بود که علی بیگدلی کارشناس مسایل سیاسی- بین المللی به آن اشاره کرده و می گوید: براساس اظهارنظر کشورهای اروپایی، این قرار داد سدی بود که شکسته شد و نشان دهنده استقلال فکری «امانوئل مکرون» رئیس جمهوری فرانسه در برابر «دونالد ترامپ» رئیس جمهوری آمریکا بود تا نشان دهد وقتی ترامپ همواره از نگرانی خود از وضع آمریکا می گوید، تنها دغدغه مکرون هم اتحادیه اروپا است.

به اعتقاد وی، در حقیقت اتحادیه اروپا در حال فاصله گرفتن از آمریکا است و این کاملا به نفع ایران است. بر همین اساس سیاستمداران و مسئولان اقتصادی باید از این امر نهایت بهره را ببرند.

امضای قرارداد با توتال، اقدام بسیار با ارزشی بود تا منهای مسایل اقتصادی، از جهت سیاسی هم نشان دهند که ایران می تواند بازار بسیار خوبی برای سرمایه های نهفته اروپایی ها باشد.

این کارشناس در پاسخ به این پرسش که احتمال لغو این قراردادها به وسیله شدت گرفتن تحریم های آمریکا وجود دارد یا خیر اظهار می دارد: آمریکا هرگز چنین کاری نخواهد کرد چرا که نمی خواهد اتحادیه اروپا به عنوان رقیبی برایش ظاهر شود. همچنین می داند در نتیجه این امر، اختلاف های آمریکا و اروپا تشدید می شود و تبعات بسیار سنگینی برای ترامپ خواهد داشت. بر همین اساس تلاش می کند تا به حفظ وضع موجود بپردازد و کمتر ساختارشکنی کند.

ناصر ایمانی کارشناس سیاسی هم انعقاد قراردادی بین المللی با شرکتی همچون توتال را امری پسندیده و مطلوب عنوان کرده که به طور قطع بعد از امضای برجام بزرگترین و پربارترین قرارداد بین المللی است.‌وی تاکید می کند: امیدواریم با این قرارداد هراس سایر شرکت های بزرگ خارجی از سرمایه گذاری در ایران مرتفع و به سرمایه گذاری ترغیب شود.

ایمانی در ادامه به دلائل انتقاد و هجمه‌های ایجاد شده درباره این قرارداد اشاره کرده و

می افزاید: از دیدگاه منتقدان، دولت با دستپاچگی تلاش کرد که برجام را به امضا برساند و در طول یکسال و اندی از این امضا دستاورد آنچنانی جز خرید چند هواپیما مشاهده نشد. حال هم با همان سرعت و دستپاچگی منبع سرمایه گذاری خارجی پیدا کرده تا نشان دهد که برجام دستاوردهای زیادی داشته است.

وی ادامه می دهد: دغدغه دیگر منتقدان، مساله نیروها ، امکانات و ظرفیت های داخلی است که بنا به تصور آنان، با این سرمایه گذاری ها نیروهای داخلی ناکارآمد خواهند شد. همچنین منتقدان با توجه به سابقه ناخوشایند شرکت توتال، تضمینی بر پایان رساندن کار نمی بینند و احتمال رها کردن پروژه را پیش بینی می کنند. هرچند باید گفت که این انتقادها به طور قطع پاسخ دارد.

آنچه مسلم است اینکه پس از برجام ورق برگشت و این سند تعامل با دنیا به نقطه عطفی در ورود شرکت های قدر خارجی به ایران تبدیل شد. هنوز جوهر امضای تفاهمنامه برجام خشک نشده بود که بلافاصله پیش نویس قرارداد خرید 100 فروند هواپیما با شرکت ایرباس به امضا رسید و پس از آن هم شرکت امریکایی بویینگ برای فروش هواپیما به ایران پیش قدم شد.

نکته حائز اهمیت در قراردادهای خرید هواپیما از شرکت های خارجی این بود که تمام این قراردادها بدون تضامین دولتی به امضا رسید و این به معنای بازگشت اعتماد به فرصت های سرمایه گذاری ایران است.

در این میان قرارداد نفتی توتال هم توانست راه را برای ورود سایر سرمایه گذاران خارجی باز کند؛ این در حالی است که با وجود برخی انتقادهای داخلی و تلاش برخی کشورها برای به ثمر نرسیدن قرارداد توتال با ایران، بسیاری از کارشناسان سیاسی و اقتصادی جهان از امضای این توافق به عنوان موفقیت ایران پس از برجام نام می برند و معتقدند: توتال آغازی برای ورود دوباره سرمایه شرکت های بزرگ جهانی به ایران خواهد بود.

در همین زمینه قرار بر این است که در ابتدای دولت دوازدهم شرکت انگلیسی- هلندی «شل» هم وارد قراردادهای نفتی با ایران شود. در این خصوص به نظر می رسدتداوم ورود سرمایه گذاران خارجی و صف کشیدن آنها برای ورود به پروژه های مختلف در ایران نشان دهنده اعتماد دوباره جهان به ایران است.