چرا نفت به 60 دلار نمی‌رسد؟
تعداد قراردادهای منعقد شده طی روزهای کاری اخیر در بازارهای نفتی کاهش داشته و حجم خرید و فروش نفت نسبت به سال گذشته در چنین روزهایی، کمتر شده است، ای امر و دلایل دیگر امید برای رسیدن به نقطه عطف 60 دلار و عبور از آن را کمرنگ‌تر می‌کند.
کانال از نفت چه خبر نوشت:
بیش از 40 روز از تصمیم اوپک برای مهار تولید گذشته و نزدیک به یک ماه از همراهی 11 کشور غیراوپک با این تصمیم می‌گذرد اما با وجودی که قیمت نفت رشد قابل توجهی داشته، هنوز نتوانسته به قله 60 دلار صعود کند. این در حالی‌ست که بسیاری از بازنگری‌ها برای قیمت نفت در سال 2017، قیمتی بالاتر از 60 دلار را درنظر گرفته‌اند و امیدوارانه به سال جاری نگاه می‌کنند.
نخستین تردید در معاملات بازار نفت از آنجایی ناشی می‌شود که توافق اوپک برای کاهش تولید، تنها از سوی عربستان و کویت رسماً آغاز شده و دیگر کشورها هنوز اقدام رسمی خود را اعلام نکرده‌اند. از سوی دیگر همزمان با این توافق، تولید نفت آمریکا نیز افزایش اندکی داشته است و برخی تحلیل‌گران وعده بازگشت قدرتمند تولید نفت شیل را داده‌اند اما برای درک دقیق‌تر شک و تردیدها باید نگاهی به گذشته نزدیک و آمار و ارقام آن بیاندازیم تا علت رکود را بهتر درک کنیم.
نخستین خبر بد برای نفت، افزایش توان دلار آمریکا در مقابل ارزهای عمده جهانی بود اما بلافاصله پس از این خبر، حیدر العبادی، نخست‌وزیر عراق در سخنانی اقلیم کردستان این کشور را متهم کرد که با صادرات خارج از چارچوب خود، تعهد این کشور در اوپک را زیرپا می‌گذارد؛ این سخنان در حالی بیان شد که روز بعد رویترز با مقایسه آماری اعلام کرد که تولید نفت عراق طی هفته آخر سال 2016 میلادی 200 هزار بشکه کاهش یافته و این کاهش در راستای توافق اوپک بوده است. از سوی دیگر لیبی نیز دو هفته قبل اعلام کرد که به‌دنبال فروکش کردن درگیری‌ها، در حال بازگشایی پایانه صادرات نفت خود است که از سال 2013 تعطیل شده بود. این پایانه می‌تواند روزانه 230 هزار بشکه نفت صادر کند و بازگشت آن خبر خوبی برای مصرف‌کنندگان اروپایی خواهد بود. در هفته‌ای که گذشت، بلومبرگ روز چهارشنبه تأیید کرد که عربستان 486 هزار بشکه از تولید نفت خود کاسته و این مقدار در مقایسه آماری این کشور دیده می‌شود اما باز هم قیمت نفت به 60 دلار نرسید و نهایتاً در محدوده 55 دلار متوقف شد.
با نگاهی به آنچه در ماه دسامبر2016 (آذر1395) رخ داده‌است، درک رفتار قیمت نفت در ژانویه 2017 (دیماه95) آسان‌تر خواهد بود. براساس گزارش اوپک، در آخرین ماه سال 2016 میلادی اندونزی (عضو معلق اوپک) 310 هزار بشکه و نیجریه 230 هزار بشکه در مقایسه ماه به‌ماه، نفت کمتری تولید کرده بودند. این آمار ماه به‌ماه برای کشورهای الجزایر، ایران، عراق، ونزوئلا، عربستان سعودی، کویت و آنگولا نیز کاهشی بین 10 تا 60 هزار بشکه را نشان می‌دهد. در کنار این آمار، رویترز برآورد کرد که عربستان سعودی به‌عنوان بزرگترین صادر کننده نفت جهان به‌تنهایی طی 5 ماه آخر سال 2016 میلادی 180 هزار بشکه از تولید روزانه خود کاسته است.
روسیه نیز در این قیاس‌ها وضعیت مشابهی دارد و تولید نفت این کشو در نوامبر و دسامبر سال 2016 حجم ثابتی داشته و در رکورد سی ساله 11 2 میلیون بشکه در روز باقی مانده است. در آن‌سوی اوقیانوس نیز با وجودی که صادرات نفت آمریکا با افزایش 60 هزار بشکه‌ای طی هفته‌های اخیر به 700 هزار بشکه در روز نزدیک شد، اما درخواست برای نفت از سوی پالایشگاه‌های این کشور کاهش داشته است. دیگر آمارهای آمریکا نیز برای روند صعودی قیمت نفت جالب نیستند. افزایش تولید، کاهش تقاضای پالایشگاهی، افزایش ذخایر نفتی و جالب‌تر از همه، افزایش تقاضا برای بنزین در این کشور، رشد قیمت نفت وست تگزاس را با مشکل مواجه کرده است.
مجموعه این شرایط و این واقعیت که تعداد قراردادهای منعقد شده طی روزهای کاری اخیر در بازارهای نفتی کاهش داشته و حجم خرید و فروش نفت نسبت به سال گذشته در چنین روزهایی، کمتر شده است، امید برای رسیدن به نقطه عطف 60 دلار و عبور از آن را کمرنگ‌تر می‌کند.
نکته اساسی در مجموعه آمارهای فوق این است که ظاهراً کاهش تولید نفت هر اثری که می‌توانسته بر قیمت گذاشته و اعلام‌ها و تأکیدهای پیاپی پس از توافق اوپک نیز قادر نیستند اثر بیشتری برای آن ایجاد کنند. کاهش‌هایی که از تابستان 2016 (1395) در بسیاری از کشورهای تولید کننده، آرام و بدون صدا آغاز شده بود، اگرچه در آمارهای اعلامی این کشورها لحاظ نمی‌شد و مبنای کاهش تولید اوپک قرار نگرفت اما در سبد خریداران و فروشندگان دیده شده و نمی‌توان توقع داشت که فشاری بیشتر از واقعیت بر قیمت نفت وارد کنند.
