ایرانیان ۵ برابر مردمان انگلستان، غذا هدر می‌دهند!
کمیته محیط زیست پارلمان اتحادیه اروپا از مردم خواسته است تا از فراخوان یک گروه بزرگ که تلاش دارد تا سال ٢٠٣٠ مقدار دور ریختن مواد غذایی را تا پنجاه درصد کاهش دهد، پشتیبانی کنند.
به گزارش خبرنگار حوزه توسعه پایدار انرژی امروز، محمد درویش کنشگر محیط زیست، روزنامه‌نگار و مدیرکل دفتر آموزش و مشارکت‌های مردمی سازمان حفاظت از محیط زیست در کانال تلگرامی خود نوشت:
کمیته محیط زیست پارلمان اتحادیه اروپا از مردم خواسته است تا از فراخوان یک گروه بزرگ که تلاش دارد تا سال ٢٠٣٠ مقدار دور ریختن مواد غذایی را تا پنجاه درصد کاهش دهد، پشتیبانی کنند.
این درخواست که نمایندگان پارلمان اروپا را هم مخاطب قرار می‌دهد، به آن دلیل مهم است که در آستانه یک رای گیری در روز ٢۴ ژانویه قرار داریم تا قوانین را در زمینه عدم تولید زباله غذایی در طول ١۵ سال آینده در اتحادیه اروپا تنظیم کنیم.
به نوشته درویش، در واقع باید موثرترین قانون در راه مبارزه با دور ریختن مواد خوراکی در دنیا را وضع کنیم و همه باید از وضع این قانون حمایت کنند. از این رو به گزارش روزنامه گاردین، جنبشی از جانب ۴٢ سازمان از ١۵ کشور در پشتیبانی از این فراخوان تشکیل شده و جدا از آن ۴٧ هزار نفر تاکنون با امضاء خود همراه بوده‌اند.
این فعال محیط زیست می‌نویسد: در صورت تصویب این درخواست، انگلستان نیز پیش از ترک اتحادیه اروپا ناگزیر به پذیرفتن آن است و در نتیجه برای دولت این کشور مشکل خواهد بود تا در آینده آن را تغییر دهد. یکی از مسوولان جنبش نامبرده در انگلستان می‌گوید: این قانون ظرفیت آن را دارد تا جاه‌طلبانه‌ترین توافق در راه عدم تولید پسماند غذایی در جهان باشد و این چیزی است که ما فورا به آن نیاز داریم، هم برای محیط زیست و هم برای میلیون‌ها نفر که از فقر غذایی در اروپا و جهان رنج می‌برند.
بنا بر محاسبات، سالانه ٨٨ میلیون تُن خوراک در کشورهای اتحادیه اروپا به دور ریخته می‌شوند که می‌توانند ۵۵ میلیون نفر در اروپا را سیر کنند.
مدیر دفتر مشارکت‌های مردمی سازمان حفاظت از محیط زیست می‌نویسد: برخی از کشورهای اروپایی مانند ایتالیا و فرانسه برنامه‌های ملی خود را برای مبارزه با دور ریختن خوراک از هم اکنون به اجرا گذاشته‌اند. در این میان سوپرمارکت‌های اصلی انگلستان با پرسش‌هایی در زمینه پسماندها در طول زنجیره تولید تا مصرف مواد غذایی روبرو خواهند شد؛ از جمله اینکه چرا مقدار مواد خوراکی که از تاریخ انقضا آن‌ها گذشته، اما هنوز قابل مصرف هستند و می‌توان آن‌ها را به نیازمندان رساند، تنها ٢٪ است؛ بسیار کمتر از دیگر کشورهای اروپایی؟
و یا اینکه آیا تاریخ گذاری به روی مواد خوراکی به روش‌هایی که تاکنون انجام شده‌اند، موجب سردرگمی مصرف کنندگان و تولید بیشتر زباله‌های خوراکی نمی‌شود؟
به گفته جیم فیتزپاتریک، نماینده مجلس از حزب کارگر انگلستان، سالانه ٧ میلیون تُن مواد غذایی که هنوز قابل استفاده هستند، در این کشور دور ریخته می‌شوند.
درویش در پایان می‌نویسد: در حالیکه همه در اتحادیه اروپا به انگلستان فشار می‌آورند که چرا ۷ میلیون تن غذا را در سال هدر می‌دهی؟! در ایران که جمعیتی نزدیک به انگلستان دارد، این رقم پنج برابر این کشور و بیش از ۴۰ درصد کل هدررفت غذا در اروپاست!
چه دلیلی از این بالاتر که ما به تولید بیشتر غذا، سد، طرح انتقال آب بیشتر و محصولات دستکاری شده ژنتیکی نیاز نداریم!
ما به ارتقای نرم افزاری بخش کشاورزی و افزایش سواد محیط زیستی شهروندان و مدیران ایرانی نیاز داریم.
