خوزستان! از تو پوزش می‌خواهم
بنده داعیه دفاع از خوزستان و مردم خوزستان را ندارم. معلمى هستم که ٣١ سال حضورا و ١۵ سال پس از بازنشستگى از خانه به خوزستان فکر کرده‌ام.
به گزارش «انرژی امروز»، دکتر حسین صدقی، پدر علم هیدرولوژی ایران، استاد بازنشسته دانشگاه تهران، در کانال تلگرامی خود نوشت: بارها به دانشجویانم گوشزد کرده‌ام که جلگه خوزستان هدیه ارزشمندى است که خالق به سرزمین ایران هدیه کرده است، علت و دلیلش را نمى‌دانم.
صدقی می‌نویسد: خوزستان یک عرصه طبیعى شاید بی‌نظیر در آفاق عالم و برخوردار از همه نعمات طبیعى از زمین و زیرزمین و هوا و جغرافیا و زیر زمین و دریا و … همه آن چه که رفاه و سعادت مردم ایران را قطعا مى‌توانست تضمین کند .صدالبته در مقابل این همه موهبت، این عرصه در معرض عوامل تهدید طبیعى و غیرطبیعى و آسیب‌پذیر و بسیار آسیب‌پذیر در مقابل رفتارهاى انسانى بى‌مطالعه و سهل انگارانه و به ویژه مطامع انسانى سود طلبانه بود و هست.
این استاد پیشین دانشگاه تهران ادامه می‌دهد: باور بنده این است که در وهله اول یک جنگ طولانى و فرساینده و به موازات آن حرکات پراکنده و غیر هماهنگ جبرانى و بالاخره روحیه غارتگرى و گوشت قربانى فرض کردن منابع، با آگاهى و شاید نا آگاهانه، هم مردمى و هم حکومتى تیرخلاص را بر پیگر فربه ولى به اضعاف کشیده شده این منطقه شلیک کرد.
حالا ما هستیم و اوضاعى که همه مى‌بینند. من مرثیه نمى‌خوانم، بسیار خوانده‌ام و گفته‌ام ولى باز هم مى‌گویم که اگر یک طبیعت متعادل و فعال را به ضعف و احتضار کشانیدید بازگردانیدن سلامت آن دیگر میسر و لااقل سهل نیست.
پدر علم هیدرولوژی ایران در مورد علاج بخشی سد گتوند می‌نویسد: همین دیروز خواندم که مسوولین در نظر دارند تبدیل سالانه ١٢ میلیارد آب با کیفیت تولید کوهستان‌هاى زاگرس را ابتدا در مخزن سد گتوند اجازه دهند به آب نمک تبدیل شود سپس با صرف هزینه‌هاى زیاد آن را به دریاچه‌هاى شور تبخیرى منتقل کنند تا شورى «مدیریت» شود.
پى آمدهاى چنین نابکارى را براى کل سرزمین ایران من نمى‌گویم تا مجریان قبل از هر اقدامى بیاندیشند و پى‌ببرند که خرابکارى را نمى‌توان با خرابکارى مضاعف به سمت اصلاح کشید.
فکرش را بکنید ١٢ میلیارد متر مکعب آب با بهترین کیفیت را اول شور کنیم و با هزینه نمک این شورى را در سراسر کشور پخش کنیم!
بنده دیگر عرضى ندارم.
خوزستان ازتو پوزش مى‌خواهم، هرچه توان دارى مرا مذمت کن که سزاوارم.
حسین صدقى
