عکس‌هایی که روابط با کویت را به مخاطره انداخت
سمیه متقی، خبرنگار سیاسی و پارلمانی انرژی امروز
روز گذشته عکسی از راهپیمایی مردم کشورمان در شبکه‌های مجازی و سایت‌ها دست به دست شد، که علاوه بر عجیب بودن به سرعت واکنش مسئولان سیاست خارجی کشورمان را برانگیخت. اگرچه هر ساله بر تعداد عکس‌هایی که روی زمین کشیده یا چسبانده می‌شود و مردم از آن عبور می‌کنند افزوده می‌شود اما هیچ کسی انتظار آن را ندارد که این عکس‌ها با ادعاهای رسمی ما در سطح بین‌المللی مغایرت فاحش داشته‌باشد. همین هم عامل جنجال رسانه‌ای این عکس شد.
وقتی در میان صدها و هزارها عکس گرفته شده در مراسم دیروز به ناگاه با عکس لگدمال کردن پرتره امیر کویت روبرو می‌شویم؛ اولین استنباط ما در کنار بسیاری از رسانه‌های خارجی و داخلی و شخصیت‌های بین‌المللی این خواهد بود که روابط تهران، کویت در حال شکرآب شدن است (البته برای ما که در ایران هستیم به صورت غیررسمی این تضارب و تفاوت دیدگاه چندان عجیب نیست.)
واکنش وزارت امور خارجه به عکس‌ها
نگرانی از همین برداشت هم موجب شد که بهرام قاسمی، سخنگوی وزارت امورخارجه کشورمان همان شب نسبت به آن واکنش نشان دهد و انتشار این تصویر را مشکوک دانسته و آن را در جهت ضربه زدن به روابط کشورمان با دولت و مقامات کویت عنوان کند. چنانچه او در گفتگو با ایرنا اعلام می‌کند انتشار تصویری غیرواقعی از کشوری همسایه در راهپیمایی 22 بهمن مورد تایید نیست.وی همچنین تاکید می‌کند: روابط ما با کویت و دیگر همسایگان حسنه است و انتشار تصویری در توهین به مقامات کویت و برخی دیگر از سران کشورهای همسایه مشکوک و نابخردانه بوده و مورد تایید دولت و ملت ایران نیست.
اما چرا امیر کویت؟
اگر نگاهی به اخبار یکسال گذشته بیندازید، بیشترین خبر مربوط به این کشور همسایه در حوزه نفت و مقابله او با ایران در جلسات اوپک بوده‌است. از جمله تیترهایی که درباره اقدامات کویت علیه ایران منتشر شده‌است، می‌توانیم به تیتر پرونده‌ای درباره میدان آرش با عنوان«کویت سهم ایران را در «آرش» به عربستان بخشید» یا اظهارات نوال الفزایا، نماینده کویت در اوپک که اعلام کرد: کشورهای تولیدکننده نفت می‌توانند در نشست دوحه درمورد کاهش سقف تولید نفت خام یا حفظ آن در سطح ماه ژانویه به توافق برسند؛ حتی اگر ایران از این اقدام که با هدف کمک به افزایش قیمت نفت صورت می‌گیرد، حمایت نکند.
در نهایت هم مجموعه اخباری با همین شمایل که نشان‌دهنده اصرار این کشور بر کاهش سقف تولید نفت بدون حضور و نظر ایران بود که البته این تصمیمات در جلسه‌ای بدون حضور ایران اتخاذ شد.
متاسفانه در فضای جامعه ما بسیاری هستند که از مناسبات سیاست خارجی و مراودات بین‌المللی تصویر درستی ندارند. همین هم موجب واکنش‌های تند و گاه ضربتی می‌شود.
معمولا بخشی از این افراد (که احتمالا جمعیت پرسرو صدای کم‌عددی هستند) در چنین مواردی همواره تصورشان این است که دولت و دستگاه دیپلماسی غیرتمندانه عمل نمی‌کند بر همین اساس تلاش می‌کنند خودشان با تعمیم موضعشان به همه کشور واکنش (به قول خودشان) صحیح بگیرند. همانطور که پیشتر هم شاهد بودیم این نگاه یکبار به بالا رفتن از دیوار سفارت انگلستان منجر شد و باردیگر آتش زدن سفارت عربستان.
البته این بار داستان کمی متفاوت بود و اگر چه این رفتار همچون دو مورد قبل افراطی بود اما وجهه عمومی آن بر مبنای اخبار و اطلاعات برای مردم ملموس‌تر بوده‌است. همه ما نسبت به رفتار این کشور در جلسات اوپک علیه ایران معترضیم البته این را هم می‌دانیم که نمایندگانمان در این سازمان و همچنین در دستگاه دیپلماسی کاربلد هستند و به موقع واکنش لازم را نشان می‌دهند.
بر همین اساس باید امیدوار بود که با اظهارات سخنگوی وزارت امورخارجه این رفتار به تنش میان دو کشور بدل نشود و نتیجه مشابه اتفاقات قبلی نداشته‌است.
