تولید برق از ادرار بازیافت شده انسان!
تحقیقات در این باره از سه سال پیش آغاز شده و با کسب نتایج موفقیت آمیز، قرار است این پروژه بزودی در تعدادی از اردوگاههای پناهندگان در آفریقا اجرا شود.
به گزارش «انرژی امروز» به نقل از یورونیوز، برای مرکز بیوانرژی بریستول انگلستان، ادرار یک سوخت مهم است. همه، از دانشجو گرفته تا طراح و تکنسین می توانند به این مرکز بیایند و ادرارشان را برای انجام تحقیقات علمی، اهدا کنند. این ادرارها جمع آوری و به آزمایشگاه منتقل می شود.
دکتر جاناتان وینفیلد معاون این مرکز، با نشان دادن قسمتی از ادرار جمع آوری شده و متصل به پیلهای سوختی میکروبی می گوید: «اینجا ما مقداری ادرار داریم که آن را داخل محل ادرار می ریزیم. از این لحظه، دیگر ادرار یک زباله مایع نیست بلکه ماده اولیه مورد نیاز پیلهای سوختی میکروبی محسوب می شود. در درون این پیلهای سوختی باکتری هایی وجود دارد که از این ادرار استفاده می کنند و به تجزیه شیمیایی آن و تولید الکترون میپردازند. ما این الکترونها را به عنوان الکتریسیته و انرژی، ذخیره می کنیم. ما همچنین سیستمی داریم که با این الکتریسیته، موبایل ها را شارژ می کند».
برای این کار باید میکروبهای زنده داشت یعنی میکروبهایی که از ادرار برای رشد خود تغذیه می کنند. به همین دلیل دانشمندان میگویند ادراری که هنوز تازه است، پتانسیل بیشتری برای تولید برق دارد.
این پیلهای سوختی، هم از ادرار برای تولید برق استفاده میکنند و هم آن را به زبالهای پاک تبدیل می کنند.
دکتر توسین اوباتا، دیگر پژوهشگر مرکز بیوانرژی بریستول میگوید: «ما آبشاری از ۶ پیل سوختی میکروبی داریم. ادرار وارد اولین پیل میشود و سپس مرحله به مرحله از تمام پیلهای سوختی می گذرد. انرژی تولید شده از طریق این پیلها به رایانه منتقل می شوند و می توان به کمک دستگاه، مقدار ولتاژ برق تولید شده را دید.»
جشنواره موسیقی گلاستونبری انگلستان فرصت خوبی برای آزمایش نتیجه این تحقیقات در مقیاسی گسترده بود. به این ترتیب در سالهای ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ میلادی تیمهایی از مرکز بیوانرژی بریستول توالتهایی در محل برگزاری جشنواره نصب کردند. پیلهای سوختی میکروبی نیز در همان محل نصب شدند. در این جشنواره که به مدت ۵ روز برگزار می شد حدود ۱۷۵ هزار نفر حضور داشتند.
به محض جمع آوری ادرار شرکت کنندگان جشنواره، پیلهای سوختی میکروبی شروع به کار کردند و چراغ های همان توالتها از برق تولید شده توسط این پیلها روشن شدند.
پروفسور یوهانس ایروپولوس، مدیر مرکز بیوانرژی بریستول می گوید: «ما این فناوری را آزمایش کردیم؛ با ابزاری مانند شارژ موبایل ها و با نصب پیل ها در محل ادرار. آزمایش ها نشان داد که امکان تولید انرژی به این شیوه حتی در محیطی دور از آزمایشگاه نیز بخوبی امکان پذیر است. به این ترتیب میتوان گفت این سیستمی خودکفاست و می توان آن را در اردوگاه پناهندگان، در محلههای فقیرنشین، در سکونتگاههای غیررسمی و هر جایی که هیچ زیرساخت و هیچ شبکه ملی وجود ندارد، به اجرا گذاشت.»
او می افزاید: «فناوری استفاده از ضایعات تغذیه برای تولید انرژی یک فناوری فوق العاده است زیرا ماده اولیه آن به فراوانی وجود دارد و در این باره هیچگاه کمبودی احساس نخواهد شد. این فناوری به سوختهای فسیلی یا چیز دیگری نیاز ندارد. تنها چیزی که نیاز دارد زبالههای انسانی است که به عنوان منبع تامین الکتریسیته استفاده خواهد شد.»
از آنجا که پیلهای سوختی میکروبی ابزاری ارزان قیمت هستند، انتظار می رود استفاده از این سیستم بسرعت گسترش یابد. قرار است امسال از این روش تولید انرژی با همکاری سازمانهای بشردوستانه ای همچون آکسفام، در مناطقی از قاره آفریقا استفاده شود.
