تحریم جواب نمیدهد ایرانیها تقاضای بخشش نخواهند کرد
اتفاقات اخیری که در آمریکای لاتین یعنی ونزوئلا، آسیا یعنی بحران دریای جنوبی چین، و آفریقا یعنی تنش در لیبی و نیجریه، رخ میدهد نشان دهنده اثرات ژئوپولیتیکی گسترده قیمت انرژی و دسترسی به آن است. هرکدام از این موارد میتوانند به خودی خود باعث افزایش قیمت نفت شوند اما منطقه دیگری وجود دارد که بیثباتی در آن بزرگترین فاکتور اثرا گذار بر قیمت نفت است و آن خاورمیانه است.
به گزارش خبرنگار بینالملل «انرژی امروز»، اویل پرایس مینویسد، دو اتفاق مهم در هفته پیش رخ داد. هر کدام در مبادلات نفت خام در آینده تاثیر گذار خواهند بود.
این دو رخداد عدم تایید عجیب و غریب پایبندی ایران به برجام توسط دونالد ترامپ، رییسجمهور ایالات متحده، و به دنبال آن خصومت نامیمون بین عراق و اقلیم کردستان و پیشروی ارتش عراق در برخی شهرهای تحت تصرف کردها بودند. هر دو در منطقه شمال خلیج فارس، منطقهای که پیش از این گداخته شدهاند رخ داد.
تحریمها به خوبی عمل نمیکند
ابتدا، توافق هستهای ایران مطرح است. عدم تایید آن یک عمل عجیب بود توسط کاخ سفید. این حرکت ترامپ، توپ را به زمین کنگره انداخت. یعنی کنگره 60 روز فرصت دارد تا در مورد باقی ماندن ایالات متحده در این توافق تصمیم بگیرد.
البته هرکاری که کنگره انجام دهد، نوسانات بازار را بیشتر خواهد کرد. هر تلاشی برای از سر گرفتن اقدامات اقتصادی علیه تهران، قیمت نفت را جابجا خواهد کرد. اویل پرایس معتقد است فعلا که هیچ نشانهای از تغییر OPEC در قبال پایان دادن به توافق کاهش تولید وجود ندارد، اضافه کنید به آن، کاهش صادرات نفت ایران به دلیل اجرای دوباره تحریمهای ایالات متحده علیه این کشور.
نویسنده اویل پرایس میگوید: مطمئن است که چنین اقدامتی تاثیرات محدودی دارند. باور عمومی این است که تحریم اقتصادی میتواند یک کشور را به زانو درآورد. بدبختانه این امر همیشه درست نیست. باور عمومی این است که تحریم اقتصادی میتواند یک کشور را به زانو درآورد. بدبختانه این امر همیشه درست نیست. چنین سلاحهایی فقط افراد کم بضاعت یک کشور را هدف قرار میدهد در حالی دولتها را تسلیمناپذیرتر میکند.
نویسنده اویل پرایس برای ادعای خود مثالهایی هم دارد و مینویسد تحریمهای شدید اقتصادی، ژاپن را از حمله به ایالات متحده باز نداشت و این کشور در جنگ جهانی دوم به آمریکا حمله کرد. این چنین تحریمهایی صدام حسین را نیز دلسرد نکرد و یا تا آنجایی که همیشه این موضوع مربوط است باعث نشد که تهران قبل از مذاکرات برجام از برنامه هستهای خود عقب نشیند.
او معتقد است در زمانه فعلی تحریم جواب نمیدهد.
اویلپرایس در ادامه برای محکمکاری دلایل خود میگوید دلیل آن این است که دیگر امضاکنندگان این توافق، یعنی روسیه، چین، بریتانیا، فرانسه و آلمان، تایید کردهاند که ایران به تعهدات خود در قبال برجام پایبند بوده است.
دیگر امضاکنندگان این توافق، یعنی روسیه، چین، بریتانیا، فرانسه و آلمان، تایید کردهاند که ایران به تعهدات خود در قبال برجام پایبند بوده است
هر نوع اقدامی در جهت بازگرداندن تحریمهای ایالات متحده علیه ایران، تاثیر کمی خواهد داشت. این اعتقاد نویسنده اویلپرایس است که در زمانه کنونی دیگر کشورهای درگیر در این توافق موافق همراهی با این تحریمها نخواهند بود و به ایران امکان خواهند داد که تحریمهای آمریکا را دور بزند.
کنگره در کنار برجام، قانونی فرعی به تصویب رسانده است که براساس آن رییس جمهور باید به صورت دورهای پابندی ایران را به توافق هستهای بررسی کند. در دوره گذشته ترامپ این پایبندی را تایید کرده بود.
در شش ماه گذشته، هر اتفاقی هم که افتاد این نحوه ارزیابی پایبندی ایرانی را تغییر نداد. حالا کاخ سفید و برخی اعضا کنگره میخواهند که این توافق محدودیتهایی برای حمایت ایران از گروههایی خارج از مرزهای خود قائل شود و توسعه موشکهای بالستیک این کشور را متوقف کند.
در این میان موضوعاتی وجود دارند که باید به آنها توجه کرد: هیچ کشوری نمیتواند به طور یکجانبه تصمیم به اضافه کردن بخشهای جدید به یک توافق بینالمللی قبلا امضا شده بگیرد. هیچ کشوری نمیتواند به طور یکجانبه تصمیم به اضافه کردن بخشهای جدید به یک توافق بینالمللی قبلا امضا شده بگیرد.
این موضوعاتی که ایالات متحده مطرح میکند هیچ ربطی به برجام ندارد و در هیچ کجای آن گنجانده نشده است.
نویسنده اویلپرایس مینویسد وقتی با همکاران روسی هم صحبت میکردم گفتم که «کسی تجارت پرتقال را با اضافه کردن سیب بهبود نمیدهد».
پس از آن، نویسنده با اشاره به دیدارهای خود با بزرگان بخش انرژی ایران مینویسد، ایرانیها گوشهای نخواهند نشست و تقاضای بخشش نخواهند کرد.
نویسنده توصیه میکند که یاد بگیرید با هر کسی که با او در تماس هستید با موفقیت کار کنید نه صرفا با کسانی که از آنها خوشتان میآید.
موضوع دوم مورد اشاره نویسنده اویلپرایس، عقبنشینی اقلیم کردستان از استقلالخواهی است.
خود بحران کردستان عرضه نفت را کمتر کرده است. چند روز پیش، ارتش عراق شهر کرکوک را به تصرف خود درآورد. همین امر رویارویی مستقیم دولت بغداد و دولت اقلیم کردستان را باعث شد.
کردستان به ظاهر بخشی از عراق باقی میماند. چند سالی هست که این منطقه به صورت نیمه خودمختار عمل کرده است اما با رای «آری» مردم برای اعلام استقلال در رفراندوم اخیر، بحران جدیدی آفریده شد.
حال دیگر کرکوک بخشی از کردستان نیست اما پایتخت سنتی مردم کردستان باقی مانده است. کردها بزرگترین قوم بدون کشور دنیا هستند. اکثریت این مردم در شمال عراق، شمال غرب ایران و شرق ترکیه زندگی میکنند. به بیانی دیگر، این منطقه یکی از مناطق بسیار حساس دنیاست.
بغداد، تهران و آنکارا حتی بعد از سرنگونی صدام هم چندان موافق کردها نبودند. حالا موضوع خیلی هم جدیتر شده است. موضوع فعلی منطقه نفت خیز کرکوک، و نیز خط لوله نفت کرکوک-جیهان در جنوب شرق ترکیه، یعنی راه صادراتی نفت عراق است.
مناطق نفت خیز کرکوک، حدود 40 درصد تولید نفت عراق را به خود اختصاص داده است. این منطقه دردست دولت اقلیم کردستان بود.
در کمتر از 72 ساعت، با هجوم ارتش عراق به کرکوک، حدود 45 هزار بشکه در روز نفت از رسیدن به بازار جا ماند که تمامی آن مربوط به نفتی بود که از میادین تحت کنترل دولت اقلیم کردستان به دست میآمد.
اویل پرایس مینویسد که دولت اقلیم کردستان رویکرد بهتری در مقابل شرکتهای خارجی داشت و همین امر باعث شده بود برخی شرکتهای نفتی بزرگ بینالمللی مثل توتال و اکسون موبیل، به طرف این منطقه جذب شوند.
نویسنده اویل پرایس میگوید که پیش از این هم گفته بودم که با کاهش عملیات نظامی علیه داعش، موضوعی که باعث اتحاد بغداد، اربیل و تهران شده بود، شکاف بین کردها و دولت مرکزی عراق بیشتر نمایان خواهد شد.
