جنگ تجاری یا بازارهای نفتی جدید

از زمان آغاز ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ، وی بارها از چین به‌عنوان رقیب تجاری کشورش در بازارهای جهانی نام برده و الفاظ خصمانه‌ای در قبال سیاست‌های تجاری این کشور به کار برده است. صحبت های ترامپ خوراک خبری خوبی برای اکثر خبرگزاری های جهان در مورد وقوع جنگ تجاری با چین و تحمیل مالیات های سنگین بر اجناس وارداتی به آمریکا فراهم ساخته است، اما در عین حال باعث بروز نگرانی در مورد به وقوع پیوستن تهدیدهای وی در مورد دیگر کشورهایی که با آمریکا روابط تجاری دارند نیز شده است.

به گزارش خبرنگار بین‌الملل انرژی امروز و به نقل از صندوق بین المللی پول، مجموع تجارت چین با آمریکا در سال گذشته بالغ بر 350 میلیارد دلار گزارش شده است، اما علیرغم حجم بالای مبادلات تجاری، درپی سخنان اخیر ترامپ رئیس جمهور چین طی بیانیه ای به ترامپ هشدار داد که وقوع یک جنگ تجاری، نتایج تلخی برای هر دو طرف درپی خواهد داشت.

اما به اعتقاد بسیاری از فعالان عرصه تجارت، ترامپ به خوبی می داند وقوع چنین جنگی راه به ناکجاآباد خواهد برد و تنها یک دلیل بسیار واضح او را از دست یازیدن به چنین اقدامی باز خواهد داشت: آمریکا امیدوار است طی سال های آینده به یک صادرکننده بالقوه انرژی تبدیل شود و اقتصادهای روبه توسعه آسیایی مقصد بسیار مناسبی برای سوخت های فسیلی خواهند بود.

عدم وابستگی به انرژی، از اولویت ویژه ای در برنامه های ترامپ برخوردار است و تاکنون گام های مثبتی برای نیل به این هدف برداشته است که از آن جمله می توان به چراغ سبز وی به اجرای پروژه خط لوله Keystone XL و پروژه Dakota اشاره کرد.

با این حال برخی از کارشناسان صنعت انرژی بر این باورند که فارغ از رشد تولید داخلی کشور، آمریکا همچنان نیاز دارد مقادیری نفت خام وارد کند، زیرا پالایشگاه های کشور هم به نفت سنگین و هم نفت سبک نیازمندند، در حالی که نفت تولیدی آمریکا از نوع سبک آن می باشد. از سوی دیگر، قانون منع صادرات نفت آمریکا لغو شده و شماری از کشورها، به ویژه بخش آسیایی که اشتهای سیری‌ناپذیری نیز برای این سوخت فسیلی دارند، در انتظار آن به سر می‌برند.

در حال حاضر، چشم امید شرکت های انرژی آمریکا به بازارهای آسیایی دوخته شده است، به‌ویژه بعد از توافق اوپک مبنی بر کاهش تولید کشورهای عضو در حمایت از قیمت‌ها، راه برای صادرات نفت آمریکا هموار گشته است. طی سال‌های اخیر، بخش اعظم نفت تولیدشده در این کشور به برخی از کشورهای اروپایی و کانادا منتقل می‌شود. اما با تغییر رویه شرکت های تولیدکننده، انتظار می‌رود سهم قابل‌توجهی از آن نصیب بازارهای آسیایی شود.

ژاپن که در زمره نخستین کشورهایی است که با آمریکا روابط تجاری دارد، یکی از بزرگترین مصرف‌کنندگان نفت خام و فرآورده های نفتی به شمار می‌رود. از آنجایی که ترامپ تاکنون هیچگونه مخالفت علنی با سیاست‌های این کشور در قبال آمریکا نشان نداده است، ژاپن را می‌توان یکی از مشخص‌ترین بازارها برای نفت صادراتی این کشور به حساب آورد.

کشور هند که پیش‌بینی شده است طی سال‌های آینده و به دلیل مصرف انرژی، جای چین را بگیرد، بازار بعدی نفت آمریکا محسوب می شود. ترامپ و نخست وزیر هند، مودی، روابط دوستانه ای با یکدیگر دارند و علیرغم کاهش روابط تجاری آمریکا با کشورهای آسیایی، اغلب تولیدکنندگان انرژی به دلیل اقتصاد رو به رشد آن، نگاه ویژه ای به این کشور برای عرضه محصولاتشان دارند.

کره جنوبی نیز دیگر مصرف کننده نفت آمریکا است. به گزارش نشریه پلاتس، بعد از لغو تحریم های آمریکا در سال 2015 و آغاز صادرات نفت به این کشور، کره از مهم ترین مقاصد شرکت های  نفتی آمریکا به شمار می رود.

به گفته هارولدهام از موسسه Continental Resources، با وجود اقتصادهای روبه رشد آسیایی و تقاضای روزافزون آنها برای سوخت های فسیلی، به ویژه نفت، وقوع یک جنگ تجاری بسیار بعید به نظر می رسد. اگر تولیدکننگان شیل در آمریکا اندکی سیاست به خرج دهند و بتوانند مدیریت مناسبی بر کنترل هزینه های تولید داشته باشند، می توانند سهم بسیار قابل توجهی از بازارهای آسیایی اوپک را از آن خود سازند.