خشکسالی‌ها هم مهاجرت می‌کنند!
مطالعات جدید نشان داده است که خشکسالی در فضا و زمان گسترش می‌یابد و این کشف توانسته است زمینه‌های جدید در مدیریت منابع آبی ایجاد کند.
به گزارش «انرژی امروز» به نقل از ساینس دیلی، طبق مطالعه‌ای که در ژورنال Geophysical Research Letters توسط محققان استرالیایی و آمریکایی منتشر شده است، زیرمجموعه‌های کوچک خشکسالی‌های بزرگ در سراسر قاره‌ها حرکت می‌کنند. این مطالعه می‌تواند به بهبود پیش‌بینی خشکسالی‌ها و برنامه‌ریزی‌های موثرتر برای آن کمک کند.
این تحقیق به این نتیجه رسیده است که با این‌که بسیاری از خشکسالی‌ها در همان‌جایی که آغاز شده‌اند می‌مانند، تقریبا 10 درصد از این نوع خشکسالی‌ها بین هزار و 400 تا 3 هزار 100 کیلومتر (بسته به قاره آن) حرکت می‌کند. این حرکت خشکسالی در بزرگ‌ترین و سخت‌ترین خشکسالی‌ها دیده می‌شود، خشکسالی‌هایی که بیشترین پتانسیل آسیب‌رسانی به کشاورزی، انرژی، آب و بخش انسانی را دارند.
محققانی که بر روی این مسله کار می‌کنند می‌گویند بیشتر مردم فکر می‌کنند که خشکسالی یک مشکل محلی یا منطقه‌ای است، اما بسیاری از خشکسالی‌های شدید مهاجرت می‌کنند، درست شبیه گردبادها، با این تفاوت که سرعت این مهاجرت کم است و طول زمان آن در محدوده‌ای از چند ماه تا چند سال است نه در چند روز یا هفته.
این محققان داده‌های خشکسالی‌ها را از 1979 تا 2009 بررسی کردند و به این نتیجه رسیدند که در این مدت هزار و 420 خشکسالی در دنیا رخ داده است. آن‌ها به نقاط مشخصی در هر قاره رسیدند که در آن‌ها تعدادی از خشکسالی‌ها ردپای مشابهی بر جا گذاشته بودند.
به عنوان مثال، در جنوب غرب ایالات متحده، خشکسالی‌ها تمایل به حرکت از جنوب به شمال را دارند. محققان استرالیا دو نقطه مهم خشکسالی و جهت حرکت متداول آن‌ها را کشف کردند، مسیر سواحل شرقی به شمال غرب و دیگری در مسیر مرکز به شمال شرق.
آن‌چه که باعث حرکت خشکسالی‌های مشابه می‌شود هنوز مشخص نیست اما داده‌ها نشان داده است که بازخورد بین بارش و تبخیر در اتمسفر و زمین می‌تواند در این امر تاثیرگذار باشد.
این مطالعه نشان داد که نکات مهمی در چگونگی بزرگ بودن و شدید بودن این خشکسالی‌ها وجود دارد. به هرحال پیش‌بینی اولین تاخت و تاز خشکسالی مشکل است، اما این مطالعه می‌تواند به محققان کمک کند که بتواند شدت و گستردگی یک خشکسالی را بهتر پیش‌بینی کنند.
در این مطالعه از یک رویکرد ابتکاری برای مطالعه چگونگی گسترش همزمان خشکسالی در فضا و زمان استفاده شده است تا بتوان رفتار و مشخصات این خشکسالی را بهتر و جامع‌تر درک کرد. در رویکردهای قبلی این کار امکان‌پذیر نبود.
این مطالعه اهمیت همکاری‌های بین منطقه‌ای و اشتراک اطلاعات بین مرزها را نشان می‌دهد. یک مثال از این اشتراک اطلاعات، مرکز کنترل خشکسالی آمریکای شمالی است که اقدامات و اطلاعات حاصل از مکزیک، ایالات متحده و کانادا را یکجا جمع کرده و یک سیستم مونیتورینگ جامع و به‌روز آماده کرده است.
محققان می‌گویند قدم بعدی برای این شبکه این است که چرایی و چگونگی حرکت خشکسالی را با استفاده از مطالعه تفضیلی بازخورد بین بارش و تبخیر بررسی کنند. از سویی آن‌ها می‌خواهند تاثیر رفتار خشکسالی بر تغییرات اقلیم را نیز دریابند.
