جانشین تیلرسون و چرخش غولها به سوی شیل
تولید نفت آمریکا برای چندمین هفته پیاپی افزایش یافته و از مرزهای 9 میلیون بشکه در روز گذشته است و بنابر برنامهریزیها و برآوردها تا پایان سال 2017 قرار است 600 هزار بشکه به این مقدار افزوده شود.
دارن وودز، مدیرعامل تازه شرکت اکسون موبیل، هفته گذشته در مصاحبهای که با والاستریت ژورنال داشت، تصریح کرد که غول نفتی آمریکا به سوی داخل چرخیده و قصد دارد بخش قابلتوجهی از سرمایهگذاری سال 2017 را روی منابع شیل در آمریکا انجام دهد.
پرمیان و بکن، دو نامی هستند که آینده نفت جهان را در دست گرفتهاند و حتی عربستان و سرمایهگذاریهای پالایشگاهیاش در تگزاس نیز قادر به مقابله با آنها نیست. میزان بازدهی چاههای غیرمتعارف (البته خیلی وقت است که شیل هم متعارف شده!) بهقدری بالا رفته که وودز علناً و رسماً اعلام کرد حتی با نفت بشکهای 40 دلار هم بدون تعلل و مشکل از منابع شیل نفت تولید خواهد کرد.
سیاست چرخش بهسوی منابع زودبازده، سیاستی است که جایگزین کاستن از بودجههای اکتشاف توسعه شده است و در میان تمام غولهای نفتی آمریکا از اکسون و شورون گرفته تا شرکتهای نسبتاً خرده پا مانند «آپاچی» نیز عمومیت دارد. این سیاست بر این اساس است که بهجای صرف هزینههای هنگفت روی پروژههای بلند مدت که نفتی ارزانتر و طولانیتر در آنها تولید میشود، شرکتهای نفتی آمریکایی ترجیح میدهند سرمایه خود را روی پروژههای زودبازده که زمان سوددهی آنها کمتر از 3 سال است هزینه کنند. بهترین میدان از این نظر نیز میدان پرمیان با حجم بالایی از انواع ذخایر است که هر روز بر مقدار قابل برداشت آن افزوده میشود.
رندی فاچ، بنیانگذار و مدیرعامل شرکت کوچک «لئوناردو پترولیوم»، در یک گفتوگو با CNBC در آستانه نشست انرژی هیوستون، گفت: «من معتقدم میدان پرمیان بهترین میدان نفتی جهان است و آنچه در حوزه صنعت شیل در این میدان بهدست آمده، بدون حضور بزرگان بوده و با آغاز سرمایهگذاریها، توان واقعی این میدان مشخص میشود.» شرکت لئوناردو پترولیوم در بخش شرقی میدان پرمیان فعال است و تک چاههایی در این منطقه دارد که به گفته مدیرعاملش طی دو سال گذشته سرعت حفاری و استخارج آنها 2 5 برابر افزایش یافته است. او همچنین یادآوری کرد که تا به حال غولهایی ماند اکسون و شورون در این منطقه فعالیت زیادی نداشتهاند و تنها به خرید زمین و زمینداری اکتفا نمودهاند و حضور سرمایههای آنها میتواند کتاب تولید نفت آمریکا را ورق بزند.
اکسون چه دارد و چه خواهد کرد؟
بیدلیل نیست که لقب «غول» یا «هیولا» برازنده نام شرکت اکسون موبیل است. جدا از سابقه طولانی و اثر عمیق و تاریخیای که اجداد این شرکت در صنعت نفت آمریکا و جهان داشتند، ابعاد فعالیتهای فعلی آن نیز از ابعاد اقتصاد بسیاری کشورها بزرگتر است.
در سال 2015 بودجه و هزینههای اکتشافی این شرکت 30 میلیارد دلار بود که با افتی شدید، در سال 2016 این رقم به 19 میلیارد دلار رسید و اکنون قرار است در سال 2017میلادی 22 میلیارد دلار برای اکتشاف هزینه کند. بنابر اظهارات مدیرعامل تازه، حداقل یک سوم از این مبلغ در منابع زودبازده و غیرمتعارف و بهطور خاص در بکن و پرمیان سرمایهگذاری خواهد شد.
بنابر اطلاعاتی که بلومبرگ منتشر کرد، اکسون موبیل هماکنون 5500 چاه فعال در میدان پرمیان دارد که اگر قیمت نفت به ازای هر بشکه 40 دلار باشد، بیش از 10 درصد سوددهی خواهند داشت. اگر همین سه عدد برای اثبات انقلابی که در راه است کافی نیست، باید 2 میلیون جریب زمینی را که بهتازگی به املاک این شرکت در این میدان افزوده شده است را هم به آن اضافه کرد تا مطمئن باشیم که این زمینها بههمراه 7 میلیارد دلار پول نقدی که در سال 2017 به این پروژه اختصاص داده شده، میتواند تولید نفت آمریکا را زیر و رو کند.
شورون نیز وضعیتی مشابه (نسبت به ابعاد خود) در این منطقه دارد. نکته مهم این است که تا امروز هرچه در حوزه تکنولوژیها و افزایش بازدهی ذخایر نامتعارف و شیل بهدست آمده، حاصل کار شرکتهای کوچک و منطقهآی بوده و بزرگان فقط به درآمد اجاره زمین به این کوچکترها اکتفا کرده بودند اما اکنون قرار است توانایی و سرمایههای آنها نیز وارد میدان شود؛ میدانی که از 100 سال قبل مشغول تولید نفت است و همچنان بر ذخایر آن افزوده میشود.
تولید نفت آمریکا برای چندمین هفته پیاپی افزایش یافته و از مرزهای 9 میلیون بشکه در روز گذشته است. بنابر برنامهریزیها و برآوردها تا پایان سال 2017 قرار است 600 هزار بشکه به این مقدار افزوده شود و این در شرایطیست که روند افزایش ذخایر استراتژیک نفت و بنزین نیز در ماههای گذشته، رکوردهای بیسابقهای را ثبت کردهاند.
بهزاد احمدینیا
