پشت پرده دستگیریها در خاندان سعودی
شاید هیچ وقت معلوم نشود پشت پرده تصمیمات محمد بن سلمان برای دستگیری بیش از 200 نفر از مقامات عربستانی که یازده نفر از آنها شاهزاده هستند و چهار وزیر سابق هم در میانشان دیده میشود آن هم به اتهام فساد، چه میگذرد، آن هم در بازه زمانی که تنشها با ایران افزایش یافته است.
به گزارش خبرنگار بینالملل «انرژی امروز» اکونومیک تایمز در مقالهای به بررسی اتفاقات اخیر عربستان سعودی و تسویه حساب سیاسی محمد بن سلمان میپردازد و مینویسد: آنچه که ما میدانیم این است که این اقدامات همزمان باعث بالا رفتن قیمت نفت شد و از سویی جذابیت آرامکو را برای برخی سرمایهگذاران بهالقوه بینالمللی از بین برد.
اما اشتباه است اگر به این نتیجه برسیم که این تصمیمات منادی یک تغییر در سیاستهای نفتی عربستان سعودی است یا برای همیشه چشمانداز IPO این شرکت دولتی نفت را به خطر خواهند انداخت.
در واقع با به وجود آمدن هر تنشی در خاورمیانه قیمت نفت بالا میرود حتی اگر این کشورها نفت کمی تولید کنند یا اصلا نفت تولید نکنند. حالا همزمانی این دستگیریها با تهدید لبنان و ایران به خاطر موشکی که از سوی یمن شلیک شده است، چندان عجیب نیست.
بعد از این دستگیریها که قیمت نفت به بالاترین میزان خود در دو سال گذشته رسید، قیمتی که انتظار میرفت تا قبل از نشست اوپک متوقف شود و دوستان ولیعهد در اوپک تصمیم بگیرند که آیا به توافق کاهش تولید تا پایان سال 2018 ادامه دهند یا نه.
برخی همچون ولادیمیر پوتین رییس جمهور روسیه اعتقاد دارند که هنوز زود است در این خصوص تصمیم گیری شود.
بر اساس تحلیل این مقاله احتمالا مخالفتها با این طرح در نشست 30 نوامبر در وین به نتیجه نخواهد رسید. وزیر نفت عربستان سعودی میگوید توافق کاهش تولید برای رسیدن به قیمت خاصی نیست بلکه برای کاهش اشباع بازار است.
محمد بن سلمان، سیاست نفتی این پادشاهی را اعلام کرده است. او از ادامه کاهش تولید حمایت کرده است.
و تا زمانی که ذخایر جهانی نفت به وضعیت نرمال خود باز نگردد نه عربستان سعودی و نه اوپک هیچ کدام نمیتوانند نقش سازننده و تاثیرگذار خود در بازار نفت را داشته باشند.
مبارزه با فساد در این پادشاهی سیاست نفتی آن را تغییر نخواهد داد. محمد بن سلمان میداند اگر کاهش تولید نفت ادامه نیابد اوج گیری قیمت نفت هم ادامه نخواهد داشت.
با وجود عرضه IPO باز هم 95 درصد این سهام در دست دولتی است که غیرقابل پیشگویی است. اگر این دستگیریها صرفا جهت تسویه حساب سیاسی و افزایش قدرت ولیعهد باشد، در این صورت سرمایهگذران را فراری خواهد داد.
اما شاید این مبارزه با فساد، در واقع به معنی ایجاد زمینههای رقابتی بیشتر باشد.
اشتیاق سرمایهگذاران برای خرید بخشی از سهام آرامکو ربطی به قیمت نفت در زمان خرید این سهام ندارد، خواه این قیمت 50 دلار، خواه 60 دلار یا 70 دلار باشد. تصمیمگیری برای سرمایهگذاری در این شرکت بیشتر بستگی به سود سهام و سیاستهای مالیاتی سهامدار اصلی، یعنی دولت عربستان، دارد. از طرفی بستگی به نگاه دراز مدت سرمایهگذاران به نفت هم دارد.
در واقع میتوان این طور استدلال کرد که در یک بازه زمانی طولانی آرامکو میتواند از قیمت کم نفت هم سود دهی داشته باشد، که در این صورت همزمان هم تقاضای نفت را بالا میبرد هم جذابیت دیگر منابع انرژی را کمتر میکند.
اگر چشمانداز 2030 عربستان برای استقلال نفتی به واقعیت برسد، آرامکو بسیاری از مسوولیتهای خود را در قبال تامین هزینههای این پادشاهی کاهش خواهد داد.
برای تحقق این رویا، ولیعهد جوان باید به سرمایهگذاران این امید را بدهد که پاکسازیهای اخیراش اولین قدمهای رسیدن به عربستان جدید است.